نام حاج شیخ عباس محمد علی کشوان ‌آل‌شیخ را چندین بار شنیده بودم و وقتی عازم کربلا شدم قصد کردم هر طور شده این پیرمرد مهربان و نورانی را ملاقات کنم؛ پیرمردی که اجدادش چند قرن پیش، از ایران به عراق مهاجرت کرده‌اند و ۱۲ نسل از خانواده‌اش کلیددار حرم حضرت ابوالفضل علیه‌السلام بوده‌اند و اکثرشان هم در روز عاشورا به دیدار حق شتافته‌اند، حالا خودش پس از گذشت ۴۸ سال که خادم و کلیددار این حرم مطهر بوده به‌دلیل کهولت سن بازنشسته شده و در خانه به سر می‌برد.

عطر و بوی سادگی

از حرم حضرت عباس (ع) که بیرون بیایی و باب قبله را دور بزنی به خیابانی می‌رسی که در آن از هر کس نام شیخ عباس کشوان را بپرسی تو را تا در خانه‌اش راهنمایی می‌کند؛ خانه‌ای در کوچه پس کوچه‌های کربلا که فاصله‌اش تا بین‌الحرمین تنها ۱۰دقیقه است، جایی که کلیددار کهنسال حرم حضرت عباس (ع) در آن زندگی می‌کند. حدود ساعت ۵ بعدازظهر به خانه شیخ عباس می‌رسم؛ خانه‌ای کوچک و ساده‌ که از همان ابتدای ورودت آرامشی عجیب را به تو تزریق می‌کند.

برکات نماز صبح و زیارت عاشورا

وارد اتاق که می‌شوم تعدادی زائر ایرانی را می‌بینم که برای ملاقات شیخ عباس منتظر نشسته‌اند. روی نخستین صندلی می‌نشینم و چشمان کنجکاوم به سرعت دیوارهای خانه را دور می‌زند، ۲ قاب عکس از شیخ عباس که یکی متعلق به زمان کلیدداری‌اش در حرم حضرت عباس (ع) است و دیگری عکسی جدیدتر که شاید یک سال پیش گرفته شده، یک‌دست مبل ساده و یک تلویزیون و دیوارکوب‌های قرآنی کل وسایل خانه را تشکیل داده است.

به سمت اتاق شیخ عباس که نگاه می‌کنم پیرمردی نورانی را می‌بینم با دشداشه‌ای سفید، روی صندلی نشسته و قرآنی کنار دستش قرار دارد و کمی آن طرف‌تر بسته‌های کوچک تربت که به مهمانانش‌ هدیه می‌دهد. کنار دست شیخ‌عباس، مردی نشسته که معمولا حاضران را دعوت به سکوت می‌کند تا شیخ عباس باب صحبت را باز کند.

پیرمرد مهربان با لهجه‌ای عربی شروع به صحبت می‌کند و پس از سلام و خوش‌آمد با نخستین حرفش تلنگری عجیب را به من وارد می‌کند؛ اگر یک روز نماز صبح‌تان قضا شود یک سال در کارهایتان گره می‌افتد». حالم دگرگون می‌شود. حرف‌هایش را اینطور ادامه می‌دهد: در خانه‌ای که نماز خوانده شود، ملائکه خدا در آنجا حاضر می‌‌شوند، خواندن زیارت عاشورا هم برکات فراوانی دارد و کلید حل مشکلات است».

افتخار خدمت ۵۰۰ ساله

شیخ عباس می‌گوید نام‌ خانوادگی‌اش یعنی کشوان از شغل کفشداری حرم گرفته شده (در زبان عربی کشوان به‌ معنای کفشداری است) و از ۴۹۰ سال پیش کلید حرم و سرداب حضرت‌عباس (ع) دست خاندان او بوده است؛ اجداد ما برای زائران اهل‌بیت حرمت زیادی قائل بودند، یادم می‌آید که یک بار پدرم حاج محمد علی که او هم خادم حرم حضرت عباس (ع) بوده تعریف می‌کرد یک روز که در حرم را باز می‌کرده با عرب‌های بیابانی در صحن مطهر مواجه شده که از لحاظ لباس و نظافت وضعیت مناسبی نداشتند و ممکن بود به‌ دلیل نجاست، صحن حرم را آلوده کنند. با طلوع آفتاب به آنها گفته که آفتاب درآمده و حالا می‌توانند بروند اما پدربزرگم که شاهد این صحنه بوده رفتار تندی با پدرم کرده و به او گفته که ‌ای‌ بی‌حیا تو حق نداشتی به آنها بگویی که بروند! اگر اینجا را نجس می‌کردند من با محاسنم آن را پاک می‌کردم، بعد هم برای دلجویی از آنها مقداری پول و خوراک بهشان داد».

عشق به اقوام ایرانی

این کلیددار حرم حضرت‌ عباس (ع) که در طول مدت حضورش در این حرم مطهر معجزات زیادی را دیده به بیان خاطره‌ای از دیدن یکی از معجزات حضرت عباس (ع) می‌پردازد و می‌گوید:‌ من پشت سر اقوام لر، حتی اگر بی‌سواد هم باشند نماز می‌خوانم بس که اینها ساده و بی‌ریا هستند، ‌ای بود و ما در حرم قمر بنی‌هاشم مشغول خواندن دعای کمیل بودیم، حرم تقریبا خلوت بود که دیدم یکی از همین لرهای با صفا با پسربچه‌ای ۸-۷ ساله در بغل وارد حرم شد و به فاصله ۵ متری ضریح حضرت عباس (ع) ایستاد.
پسربچه‌ای که در بغلش بود کاملا فلج بود و تنها چشم‌ها و دهانش حرکت داشت، حتی این بچه قدرت تکلم و شنوایی هم نداشت و مثل یک تکه گوشت در دست پدرش آرام گرفته بود. من دیدم که این مرد با صدای بلند رو به ضریح کرد و گفت: ای ابوالفضل (ع)، من از تو اولاد سالم خواستم، این چه اولادی است که به من دادی، این بچه مریض است و باعث اذیت من شده! از شنیدن این حرف‌‌ها متعجب شده بودم که ناگهان دیدم این مرد، بچه را به طرف ضریح پرتاب کرد، به‌ طوری که صدای برخورد سر بچه با ضریح حضرت عباس (ع) در کل حرم پیچید و عده‌ای از بیرون آمدند و سؤال کردند که چه اتفاقی افتاده است؟ این مرد، بچه را پرتاب کرد و خودش از حرم بیرون رفت، من خیلی گریه کردم و از حضرت‌ عباس (ع) خواستم دل این مرد را روشن نگه‌ دارد، بچه را بلند کردم و گوشه‌ای خواباندم، حدود ساعت ۲:۳۰ شب بود که دیدم دست و پای بچه تکان می‌خورد. اول فکر کردم به‌ خاطر بی‌خوابی اشتباه می‌بینم، همکارم را صدا زدم اما او هم حرکت دست و پای بچه را تأیید کرد. به سمت پسرک رفتم و سرش را روی پایم گذاشتم، دیدم چشمانش را باز کرد و سراغ پدر و مادرش را گرفت، همان لحظه فهمیدم معجزه شده، به بچه گفتم می‌توانی بلند شوی گفت بله و از جایش بلند شد».

شیخ عباس که اشک از چشمانش جاری شده بود ادامه می‌دهد: عبایم را روی شانه پسربچه‌ای که بعدا فهمیدم نامش حسین است انداختم، ابتدا او را دور ضریح مطهر طواف دادم و بعد به داخل دفتر بردم. آن موقع اگر معجزه‌ای رخ می‌داد ما باید همان لحظه به چند جا مثل استانداری، فرمانداری و سازمان اوقاف اطلاع می‌دادیم، آن زمان مثل الان نبود که معجزات را اعلام نکنند».

گلایه‌های کلیدار حرم حضرت ابوالفضل (ع)

گلایه این روزهای شیخ عباس از این است که چرا کرامات اهل‌بیت را به مردم نمی‌گویند؛ خیلی بد است که دیگر معجزات را خبر نمی‌دهند انگار که می‌خواهند مردم را از اهل‌بیت دور کنند، خلاصه ما اعلام کردیم و صبح زود هم از بلندگوی حرم، خبر شفای کودک را به مردم دادیم، همان روز وزیر کشور عراق برای دیدن حسین به حرم آمد و از من خواست بپرسم این کودک لحظه‌ای که پرتاب شده چه چیزی دیده است. رو به پسر بچه کردم و گفتم حسین‌ جان وقتی بابا تو را پرتاب کرد چه شد؟ پسرک گفت: من پرتاب نشدم فقط حس کردم روی هوا هستم که یک دفعه دو تا دست از داخل ضریح بیرون آمد و من را گرفت، من را روی زمین گذاشت و به هر جای بدنم که دست کشید آن نقطه از بدنم خوب شد و دوباره این دست‌ها به داخل ضریح برگشت، من آقایی را دیدم که دست نداشت و بدنش خونی بود. چند ساعت بعد پدر بچه که خبر شفا گرفتن فرزندش را شنیده بود وارد حرم شد، پسرش را به آغوش کشید و‌ های‌ های گریه کرد».

پس از صحبت‌های شیخ عباس یکی از مداحان که در جمع حضور داشت لحظاتی را برای جمع نوحه‌خوانی کرد. اشک چشمان شیخ را پوشانده بود و با همان حال شروع کرد به دعا کردن؛ خدایا به حق حضرت عباس (ع) بلا را از مردم رفع کن، ستم هر ستمگر را به‌ خودش برگردان، آبروی مسلمانان و شیعیان را هر جا که هستند حفظ کن. خدایا چنان کن سرانجام کار، تو خشنود باشی و ما رستگار».

چند جمله حرف حساب

شیخ عباس در صحبت‌هایش از ارادت حضرت عباس (ع) به حضرت‌زینب سلام الله علیها می‌گوید و اینکه وقتی حضرت عباس (ع) نوزاد بود گریه می‌کرد و تنها در آغوش خواهر بزرگوارش آرام می‌شده است؛ هر گاه در زندگی گره و مشکلی برایتان ایجاد شد و به در بسته‌ای خوردید به عباس (ع) پناه ببرید. ۲ رکعت نماز بخوانید و پس از آن تسبیحات حضرت زهرا (س) را بگویید و صد صلوات بفرستید و این را هدیه کنید به حضرت ابوالفضل و حضرت زینب، عباس (ع) را با تمام وجود صدا بزنید و او را به عصمت و آبروی زینب (س) قسم دهید. شک نکنید که آقا شما را دست خالی برنمی‌گرداند، حتی این نماز و این پناه به عباس (ع)، اعدامی را هم از اعدام نجات داده است». جمع انگار تشنه نصیحت بیشتر است و شیخ با این جملات همه را سیراب می‌کند: از امام‌ زمان (عج) پرسیده شد چگونه امام‌حسین (ع) را زیارت کنیم؟ ایشان ۳ بار فرمودند زیارت عاشورا و بار چهارم گفتند زیارت جامعه. من ندیدم در خانه‌ای که زیارت عاشورا خوانده می‌شود فقر به آن راه پیدا کند، اما من زیارت عاشورا را بالاتر از نماز شب نمی‌دانم».

آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی با صدور پیامی شهادت یک کودک معصوم در مدینه منوره را تسلیت گفت.

در پیام این مرجع تقلید آمده است: خبر بسیار ناگوار و غم‌انگیز شهادت کودک معصوم و مظلوم زکریّای عزیز در مهبط وحی الهی مدینه النبی صلّی الله علیه و آله و سلّم را با تأسف فراوان دریافت کردیم.

این جنایت دژخیمانه به وسیله شخصی که افکار پلید ضدّ اسلامی و ضدّ انسانی دارد، حاکی از خباثت افرادی به ظاهر انسان است که متأسفانه سالیان طولانی در حرمین شریفین و در مرکز نزول قرآن کریم و در جوار مرقد مطهّر پیامبر رحمة للعالمین مردم را به گمراهی و ضلالت و دوری از خداوند دعوت می‌نمایند.

در ادامه این پیام تصریح شده است: آیا ذرّه‌ای رحم و شفقت در دل ناپاک این افراد پلید که از حیوان هم بدتر هستند وجود ندارد؟! چرا مجامع بین المللی و حکّام کشورهای اسلامی بخصوص عربستان در مقابل این جنایت وحشیانه سکوت می‌نمایند و با سکوت خود، این فاجعه را تأیید می‌کنند؟!

در پایان این پیام آمده است: ما با تسلیت این حادثه غمبار به پدر و مادر داغدار زکریّا که محبّ اهل بیت نبیّ صلّی الله علیه و آله و سلّم می‌باشند، از خداوند متعال مسئلت داریم که به آنان صبر جمیل و اجر جزیل در مقابل این مصیبت بزرگ عنایت فرماید و ظالمان و ستمگران در سراسر عالم را به سزای اعمال خود رسانده و داد مظلومان را از آن‌ها بستاند؛ وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ.

نامه عجیب شهید بهشتی به امام خمینی (ره) که گویی وضعیت کنونی کشور رو ترسیم کرده است

جریان لیبرال و غرب‌زده در حکومت اکثریت هستن و حزب اللهی ها اقلیت/آدم‌های ترسویی که با یک پِخ کردن دشمن منافع کشور رو به باد میده نباید بذاریم در راس کار/ جریان لیبرال در ظاهر آرمان‌های انقلاب را قبول دارند ولی در مدیریت و عمل زمینه نفوذ دشمن را فراهم می‌کند /اون قدر جواب مردم رو نمی‌دهند تا مردم بریزن بیرون/الان یک چیز میگه شش ماه بعد دقیقا ضدش رو میگه، با وقاحت/تمام امکانات و منابع کشور رو در اختیار دارن ولی مشکلات کشور رو گردن نیروهای انقلابی می اندازند و آن‌ها را افراطی و تندرو می‌نامند/دفتر ریاست جمهوری با اعتصابگران در ارتباط است بعدش می ‌گویند نمی‌گذارند کار کنیم /اگر قوه قضائیه بخواهد با مفسدین برخورد کند می ‌گویند استعفا میکنیم

[یعنی بنی‌صدر و بازرگان رو جمع کنید میشه ]

استاد ازغدی: من باور نمی کنم توی نظام بانکی و گمرک و. جاسوس نباشه. این‌ها جلوی اصلاحات رادیکال رو میگیرند. هرکس بخواهد کار اقتصادی سالم بکند با 100تا مانع مواجهه میشه ولی فلان رانت خوار کارش سه سوته راه میوفته. این‌ها عادیه؟

@BisimchiMedia

 حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در تعریف امام علی علیه‌السلام فرمود:
او پیشوایی الهی و ربّانی است
تجسّم نور و روشنایی است
مرکز توجّه تمامی موجودات و عارفان است
فرزندی پاک از خانواده پاکان می‌باشد
گوینده‌ای حقّگو و هدایتگر است
او مرکز و محور امامت و رهبریّت است.

متن حدیث:
 

قالَتْ علیها السلام: وَ هُوَ الا مامُ الرَبّانی، وَ الْهَیْکَلُ النُّورانی، قُطْبُ الاقْطابِ، وَ سُلالَةُ الاْ طْیابِ، النّاطِقُ بِالصَّوابِ، نُقْطَةُ دائِرَةِ الامامَةِ

 مهجوریت قرآن را می توان از چند جهت مورد مداقه و بررسی قرار داد در این نوشتار به مهجوریت در قرائت قرآن کریم پرداخته می شود.

قرائت قرآن از اموری است که هم در آیات قرآن و هم در روایات اهل بیت(علهم السلام) مورد تأکید و عنایت ویژه قرار گرفته است. خداوند مهربان در آیات متعدد امر به خواندن کلام نورانی خویش کرده است. درآیه چهار سوره مزمل فرمود: وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتیلا. یعنی قرآن را با دقّت و تأمّل بخوان؛ و در آیه‌ی کریمه ۲۰ از همین سوره دو بار امر به خواندن را با عبارت ْ فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن مورد تاکید خویش قرار داد. یعنی آنچه براى شما میسّر است قرآن بخوانید.

امام صادق(علیه السلام) می‌فرماید: قرآن عهدنامه خدا برای مردم است. شایسته است که انسان مسلمان به آن عهدنامه نگاه کند و در هر روز پنجاه آیه بخواند. امام محمد غزالی می‌گوید: خداوند متعال در تورات می‌فرماید:‌ای بنده من! آیا شرم نمی‌کنی از این که اگر نامه برادری به دست تو رسد در حالی که تو در راه باشی، بایستی یا بنشینی و یکایک کلمات آن را با دقت و تأنی بخوانی در حالی که کتابی که من برای تو فرستاده ام تا آن را با تأمل بخوانی و دستورات آن را بکاربندی، از آن اعراض می‌کنی (و آن را نمی‌خوانی) و بکار نمی‌بندی و اگر بخوانی در آن تأمل و دقت نمی‌نمایی.

وقتی به کلام و سیره معصومین (علیهم السلام) در قرائت قرآن نگاه می‌کنیم و میزان و سبک تلاوت جامعه اسلامی را با آن مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم که بین این دو از نظر ظاهر شباهت‌هایی وجود دارد؛ و آن شباهت این است که هر دو قرآن می‌خوانند؛ اما از نظر کیفیت و اثر بخشی تفاوت‌های زیادی بین قرائت ما و قرائت اهل بیت، دیده می‌شود. منظور، قرائت به سبک حفص از عاصم یا افراد دیگر نیست بلکه می‌خواهیم بگوییم میزان تلاوت روزانه اهل بیت(علیهم السلام) بسیار بیشتر از ما بوده؛ و همچنین بیشتر از ما در آیات تأمل و تدبر داشته اند.

درست است که آن‌ بزرگواران دارای ظرفیت‌های بالاتری در همه زمینه‌ها به ویژه در تلاوت آیات و تعامل با قرآن هستند؛ اما باید اعتراف کنیم که قرآن با این همه عظمت حتی در بین تعداد زیادی از مسلمانان حتی سالانه یکبار هم خوانده نمی‌شود. همان قرآنی که می‌فرماید: حج بجا آورید یا امر به اقامه نماز یا صدقه و زکات و امور دیگر دارد، در موارد متعددی فرموده است: فاقروا ما تیسر من القرآن. یعنی هر آنچه در توان دارید و برای‌تان مقدور است، قرآن بخوانید.

عبارت ماتیسر» دقیق است و نمی‌خواهد بگوید که زیاد قرآن بخوانید؛ بلکه می‌فرماید هر آنچه برایتان مقدور است. گاهی یک صفحه مقدور است و گاهی یک جزء و بیشتر یا کمتر.

همه دغدغه اهل بیت(علیهم السلام) هدایت انسان به مسیر سعادت است؛ و برای رسیدن به این هدف از هر فرصتی استفاده می‌کردند. گاهی با سیره و گاهی با سخن و کلام. تا جایی که امام رضا علیه السلام فرمود: إذا خفت أمرا فاقرأ مائة آیة من القرآن من حیث شئت ثم قال(اللهم اکشف عنی البلاء) ثلاث مرات.» هر گاه از امری ترسیدی، صد آیه از هر جای قرآن که خواستی بخوان و پس از آن سه بار بگو خدایا بلا را از من رفع کن.  مسند الامام الرضا (علیه السلام) عطاردی. ج ۱ 

❓چرا فاطمه زهرا (س) در آسمان منصوره و در زمین فاطمه نامیده شده است؟

✍ روایاتی که در باره فاطمه زهرا سلام الله علیها وارد شده است به قدری بهت انگیز است که انسان در درک و فهم آنها متحیر  می ماند.

✅ بسیاری از این روایات را در دهه اول و دوم فاطمیه بیان کردیم. در اینجا به یک روایت دیگر که شیخ صدوق "اعلی الله مقامه" در کتاب معانی الاخبار ذکر کرده است، می پردازیم؛

در حدیث معراج آمده است که پیامبر صلی‌الله‌ علیه‌ و آله فرمود:

به جبرئیل گفتم: ای حبیب من، چرا [او] در آسمان منصوره» و در زمین فاطمه» است؟ گفت: بدین سبب در زمین فاطمه» نامیده شده که شیعیان خود را از جهنم رهایی می‌بخشد، و دشمنانش از محبت وی بی‌بهره خواهند بود،

و در آسمان بدین جهت منصوره» است که خداوند فرموده است: در آن روز (قیامت) مؤمنان به‌جهت یاری خدا، که هر فردی را بخواهد یاری دهد، خرسند می‌شوند»؛

 منظور از این یاری همان نصرتی است که فاطمه به دوستان خویش خواهد کرد.

متن روایت:

قال رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله: قُلْتُ حَبِیبِی [یا] جَبْرَئِیلُ وَ لِمَ سُمِّیَتْ فِی السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةَ وَ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةَ قَالَ سُمِّیَتْ فِی الْأَرْضِ فَاطِمَةَ لِأَنَّهَا فَطَمَتْ شِیعَتَهَا مِنَ النَّارِ وَ فُطِمَ أَعْدَاؤُهَا عَنْ حُبِّهَا وَ هِیَ فِی السَّمَاءِ الْمَنْصُورَةُ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشاءُ» یَعْنِی نَصْرَ فَاطِمَةَ لِمُحِبِّیهَا. 

معانی‌الاخبار، ج٢، ص۴۳ 

امروزه بسیاری از جوانان با گسترش شبکه‌های مجازی و اجتماعی، به راحتی ارتباطات گسترده‌تری با جوامع و فرهنگ‌های دیگر کشورها پیدا کرده‌اند و بالطبع در این نوع ارتباطات که بده و بستان‌های فرهنگی نیز اتفاق می‌افتد، موقعیت جوانان را در شناخت و فهم ارزش‌ها و هنجارهای درست، سخت‌تر و گاهاً پیچیده‌تر نیز کرده است و در مواردی، نفوذ فرهنگی هم باعث شده تا برخی‌‌ها به هنجارهای متضاد با فرهنگ جامعه خودشان متمایل شوند؛ یک روز شلوار پاره و روز دیگر شوار کوتاه، یک روز آرایش به سبک ایتالیایی و روز دیگر به سبک‌های آلمانی، زمانی مانتوی کوتاه و زمانی دیگر مانتو جلوباز مد می‌شوند.

اگر از همه کسانی که از چنین مدهایی تبعیت کرده و رفتار، منش و سبک پوشش خود را براساس آخرین مد رایج درمی‌آورند، بپرسید که چرا چنین لباس یا آرایشی را انتخاب کرده‌اید؟ نمی‌توانید پاسخ درخور و قانع کننده‌ای از آنان دریافت کنید، جز اینکه خب این لباس یا آرایش، قشنگه یا مد شده»!

گرچه اینگونه پاسخ‌های داده شده، به نظر سطحی می‌آیند، ولی بنا به تحلیل روانشناختی، این نوع گرایش‌ها در افراد، نوعی از تنوع طلبی، نوجویی، به روز بودن و تعلق به گروه را نشان می‌دهد و تاحدودی هم طبیعی و بهنجار تفسیر می‌شود.

امّا سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا مد و مدگرایی، می‌تواند پیامدهای مثبتی هم به دنبال داشته باشد؟

درجواب باید گفت که نه تنها مد و مدگرایی، پدیده‌ای پسندیده و ارزشمند است، بلکه می‌تواند به افراد جامعه، نشاط و طراوت نیز بدهد؛ چرا که زیبایی طلبی از ویژگی‌های خاص رفتاری در همه انسان‌ها به ویژه جوانان است.

امّا از دیدگاه کارشناسان و جامعه‌شناسان، مدگرایان به سه دسته تقسیم قابل تقسیم هستند؛

دسته اول؛ افرادی هستند که آگاهانه و به صورت حرفه‌ای پوشش و پیرایش خود را براساس الگوهای بهنجار و مناسب انتخاب می‌کنند و می‌دانند که باید به دنبال کدام نوع پوشش یا آرایش بروند که با هنجار و ارزش‌های جامعه خود متعارض نباشد.

دسته دوم، به نوعی هنجارشکنان و افراد مانکن صفتی هستند که از ناتوی فرهنگی دستمزد می‌گیرند تا برخلاف ارزش‌ها و هنجارهای جامعه حرکت کنند. آن‌ها مانکن‌های زنده‌ای هستند که در کوچه و خیابان و مهمانی‌ها و. بر عرضه مدهای روز که غالبا هنجارشکنانه و ضد ارزش هستند می‌پردازند و در نهایت دسته سوم هم ن و مردانی هستند که باتصور زیبا شدن از نظر پوشش و آرایش از گروه‌های اول و دوم پیروی می‌کنند.

شکی نیست که نقش تخریبی گروه دوم در رواج مدهای ساختارشکنانه بسیار بالاست و می‌تواند آسیب جدی به فضای جامعه بزند؛ همچنانکه اخیرا در یک مراسم شوی لباسی که به صورت زنده در صفحه برگزار کنندگان منتشر شد، شاهد پرفورمنس‌های عجیبی از ن بودیم که با لباس‌های عجیب! (البته شک دارم که اسم لباس را بتوان روی آن‌ها گذاشت) و نوع آرایش نامتعارفی به اسم هنر ظاهر شده‌اند و در حال حرکت میان بازدید کنندگان بودند؛ مراسمی که نه به صورت مخفیانه یا در پستو، بلکه آزادانه و پر سر و صدا و با پوشش‌های مجازی برگزار شد؛ شوی لباسی که واقعاً مصداق بارز توهین به ن بود.

آنچه امروز، پدیده مد و مدگرایی را به چالش برای جامعه تبدیل کرده است، عدم مدیریت و ت گذاری درست آن توسط برخی از عناصر فرهنگی خودی است و گرنه اصل این پدیده به ظاهر چالش برانگیز نه تنها بد نیست، بلکه می‌تواند یک فرصت فرهنگی برای جامعه باشد. متاسفانه در دوره‌ای از اوایل انقلاب، نسبت به این پدیده مد، نگاه انتقادی صِرف و غیرکارشناسی شکل گرفت و تقریبا باعث شد این فرصت فرهنگی به یک ضد فرهنگ تبدیل شود.

البته اگر تاریخ چند ساله انقلاب را از این منظر ورق بزنیم، مشاهده می‌کنیم که در دوره‌ای، شاهد ظهور درست این پدیده در جامعه بودیم؛ همان زمانی که تفکر و بینش انقلابی و بسیجی وار باعث شد تا نوع پوشش و مدل مو و رفتار خاص بسیجی‌ها به عنوان یک الگو و معرف یک گروه در سطح جامعه فراگیر شود. آن مقطع، به خوبی از ظرفیت مد برای فرهنگ سازی و بارورسازی ارزش‌ها در جامعه استفاده شد، ولی صد حیف که بعد از پایان دوران دفاع مقدس، نتوانستیم از ظرفیت به وجود آمده، استفاده درست و کافی را ببریم.

گرچه امروزه قدرت نمایی ناتوی فرهنگی در این عرصه به وضوح قابل مشاهده است، ولی به صورت جسته و گریخته می‌بینیم گروهی از جوانان خوش ذوق و با سلیقه، اقدام به تولید لباس‌هایی با تصاویر شهدای دفاع مقدس و مدافعان حرم و شهدای هسته‌ای برای ترویج فرهنگ ایثار و شهادت کرده‌اند که بسیار قابل تحسین است، امّا به دلیل عدم مدیریت و نبود تگذاری درست که وظیفه اصلی عناصر فرهنگی است، شاید این حرکت هم به نتیجه لازم نرسد.

به نظر می رسد لازم است که مسئولان فرهنگی دراین زمینه با یک نگاه صحیح عملیاتی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت نسبت به تدوین ت‌های کلان و شاخص‌های سنجش آن اقدام کنند و در نهایت طرح عملیاتی این پدیده را در اختیار عناصر فرهنگی جامعه قرار دهند.

آیت الله العظمی بهجت(ره)

جهت دعا این امور لازم است:

1⃣ ثنا و تعظیم و تمجید ساحت مقدس حضرت حق تبارک‌وتعالی؛

2⃣ اقرار به گناهان و اظهار ندامت از آن، که تقریباً به منزله توبه یا ملازم آن است؛

3⃣ صلوات بر محمد و آل‌محمد علیهم‌السلام، که وسیله و واسطه فیض هستند؛

4⃣ بکا و گریه، و اگر نشد تباکی، ولو خیلی مختصر.

و بعد از اینها درخواست حاجت کند.

✅ که در این صورت، برآورده شدن حاجت برو و برگرد ندارد. البته اگر این مطالب در سجده باشد، مناسب‌تر است. و تأثیر بکا در این میان به جایی می‌رسد که در عمل اُم‌داوود و نیز در قنوت وتر آمده است: 

فَإِن ذلِک عَلامَةُ الْإِجابَةِ؛ این نشانه مستجاب‌شدن [دعا] است».

و در اذن دخول ائمه اطهار علیهم‌السلام نیز وارد شده است: 

فَهُوَ عَلامَةُ [الْقَبوُلِ وَ] الإذْنِ؛ این علامت اذن [دخول و قبولی] است»؛ یعنی راه تکوینی است به خدا، و ارتباط با غیب است، البته برای کسی که این مطالب را باور کند.

در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۴۳.

 سیدحسن تقی‌زاده، فرزند سیدتقی اردوبادی پیشنماز مسجد حاج صفرعلی تبریز بود. او در هنگام قتل شیخ شهید، هیئت‌مدیره موقت را سردمداری می‌کرد. نام تقی‌اف» را که برای خود در اوقات جوانی یعنی وقتی که طلبه علوم دینی بود انتخاب کرد، میزان اجنبی‌پرستی و گرایش او را به خارجیان می‌رساند.

او در آغاز به گونه ای در این عقیده تعصب داشت که می‌گفت: صلاح کشور این منوط بر این است که ایرانیان به‌طور کلی از نظر صورت، معنا، جسم و روح باید فرنگی‌مآب شوند!» و جاذبه غرب‌زدگی را اگرچه به مستعمره بودن کشور منجر شود، به استقلال فرهنگی و حریت ترجیح می‌داد!

 

 

تقی‌زاده از فراماسون‌های پیشینه‌دار و از چهره هایی است که به لژ بیداری ایران پیوستند. او بعدها از لژهای دیگری هم سر درآورد. در کار ت هم کهنه‌کار است، به همان اندازه که در فراماسونری پیشینه دارد.

در پژوهش‌های علمی هم آوازه دارد، اما در این کار هم همنوای شرق‌شناسان ت‌پیشه‌ای است که دشمن ایران و ایرانیان‌اند و می‌کوشند پیشینه درخشان و پرشکوه فرهنگ و تمدن ایران را نادیده بگیرند. برای نمونه از رومه کاوه، شماره 7، ذی‌القعده 1338 (ژوئیه 1920) بخش هایی ازیک مقاله که به قلم  تقی‌زاده است را می‌آوریم:
 
. ایرانیان خیال می‌کنند که آنها در گذشته یک تمدن عالی درخشان مانند تمدن یونانیان داشته‌اند. وقتی که حقایق علمیه و تاریخیه مثبته در جلوی نظر آنها گذارده شود، خواهند دید که ایران به علم و ترقی دنیا کمک زیادی نکرده و مانند ملل عالم در اغلب آنچه هم که داشته مدیون تمدن و علم یونان بوده اند»(1).
 
در باره این مرد سخنان گوناگونی گفته‌اند. برخی ازهمگنانش او را به آسمان برده و به قاب قوسین رسانیده‌اند! این کسان بیشتر از هواخواهان و یا از آتش‌بیاران او هستند، اما کسانی که از آغاز کار تش، او را می‌شناختند و یا به برگ های دفتر زندگی او، دیدهء پژوهش دوخته‌اند، از او به نیکی یاد نکرده‌اند، به‌ویژه از احمد کسروی و محمود محمود باید نام برد که اتفاقاً هر دو از همشهریان تقی‌زاده بودند.
 
محمود محمود به هیچ‌وجه به تقی‌زاده باور نداشت و همیشه می‌گفت: تقی‌زاده در میان مشروطه‌خواهان حقیقی، هیچ‌گاه حنایش رنگی نداشت و او را از عمال ت انگلیس می‌شناختند».

کسروی هم در نوشته‌هایش، به‌ویژه در کتاب تاریخ مشروطه ایران او را رسوا ساخته است. واقعیت این است که تقی‌زاده در زندگی ی خویش، به رنگ‌های گوناگون درآمده و وارونه‌بازی‌ها کرده است. زمانی خود را آزادی‌خواه انقلابی» نامیده و هنگامی دیگر به الت فعل ِقدرت فائقه» بودن خویش اعتراف کرد.

روزی دشمن برپا شدن مجلس سنا بود و روز دیگر بر کرسی ریاست آن نشست! روزی فریاد جنگ با محمدعلی میرزا و فداکاری در راه آزادی را سر می‌داد و فردای آن کلاه فرنگی بر سر می‌گذاشت و پنهانی به سفارت انگلیس می‌گریخت و در آنجا سفارت انگلیس را وکیل رسمی خود می‌کرد که دارایی‌اش را از دولت ایران درخواست کند!
 
اینها تنها چند نمونه از راه و روش زندگی ی این مرد است. اما کسانی که تقی‌زاده را به قاب قوسین رسانیده‌اند، همان گروه ریزه‌خواران و پادوان اویند که به پشتیبانی آن استاد فراماسون» و علامه شهیر!!» از خوان یغمای خزانه دولت، پول‌های گزاف و بی‌حساب به عنوان حق تألیف و تحقیقات علمی» می‌برند و یک کار علمی درست و بامعنی انجام نمی‌دهند. حتی دانشمندِ یهودی- آلمانیِ انگلستان‌پناه به نام هنینگ» که مانند بسیاری از همکاران دیگرش، دشمن ایران و ایرانی بود، به کوشش‌های پیگیر تقی‌زاده از دولت ایران پول‌های هنگفتی دریافت نمود و صدها جلد کتاب از سوی وزارت فرهنگ ایران برایش فرستاده شد که به اصطلاح لغت‌نامه اشتقاقی» برای زبان فارسی بنویسد. او همه آن پول‌ها را خورد و آن کتاب‌ها را هم برد وبه جبران یاری‌های تقی‌زاده ران ملخ» را منتشر کرد!
 
از سخن خویش دور نشویم. سخن در باره تقی‌زاده است که هیچ آدم بیداردل، بی‌غرض و رادمردی را ندیدیم که از او به نیکی یاد کند. شگفت این‌که همان گروه آتش‌بیاران و هواخواهان که گفتیم، چون به خلوت می‌رفتند از این فرد ریاکار پول‌پرست که حتی چنان‌که می‌گویند در انگلستان خانه و زندگی داشت و به ظاهر خود را کم‌چیز می‌نمایاند، بیزاری می‌جستند.

کسی که از ناآگاهی ملت ایران و پشتیبانی دستگاه‌های ی انگلستان به همه جا رسیده، این عبارت ورد زبانش بوده و دهان به دهان از وی شنیده شده است که: اخلاق ملی ایرانیان به‌حدی فاسد شده که یا چنگیز باید ظهور کند تا مردم ایران را قتل‌عام سازد یا کوه دماوند آتشفشان کند و این مردم را نابود سازد!». گویا او فراموش کرده است که ملت ایران هر عیبی داشته باشند، خدمتگزار و خیانتکار را به‌خوبی از هم باز می‌شناسد و دست‌کم پاس خدمتگزاران خویش را نگه می‌دارد.
 
خائنِ خائف 
باری، تقی‌زاده حالت مجرمی را داشت که از آشکار شدن دفتر زندگی‌اش، همیشه اندیشناک بود و از همین‌رو پیوسته کوشا بود تامبادا کسانی دانستنی‌های خود را در باره وی آشکار کنند.
 
کوتاه سخن: دفتر زندگی این مرد ،سراسر فریب، ریاکاری، نیرنگ، ناباوری به هر اصل اخلاقی، ملی و شرافت انسانی است. به قول محمود محمود: این مرد کسی است که دین را از او گرفتند و هیچ مبنای اخلاقی را جانشین آن نکردند». به ایران و ملت ایران خیانت کرده است. چه خوش گفت آن کس که در باره‌اش دادسخن داد: مادر دهر چنین خائنی نزاد!».

آخرالامر بیشترین بهره‌برداریِ دولت انگلیس از این جیره‌خوارِ دست‌نشانده درسال 1933 ،که او را در مقام وزارت دارایی قرار بودند، به ثمر رسید و او با شرکت مستقیم در خیانت تحمیل قرارداد نفت 1933 ،ضمیر خویش رانمایان ساخت. او بعدها جز اقراری عاجزانه، راهی برای برائت خود نداشت، چنان‌که در مجلس 15 تنها چیزی که برای تبرئه خود و رضاشاه از آن خیانت عظیم اظهار داشت این بود: ما چند نفر مسلوب‌الاختیار به تمدید راضی نبودیم، لیکن هیچ چاره‌ای نبود!».
 
دکترمحمد مصدق در نطق خود در جلسه 27 فروردین 1330 مجلس شورای ملی با توجه به این اظهارات تقی‌زاده و اشاره به مکاتباتی که او قبلاً با تیمورتاش داشته است، با قرائت متن یکی از این نامه‌ها در تاریخ 19 آذر 1308 به‌درستی یادآور شد که تقی‌زاده خوب می‌دانست غرض کوتاه کردن دست کمپانی از نفت نیست، بلکه تمدید و تثبیت قرارداد است. همچنین دکتر مصدق در جلسه مورخ 7/8/1323 مجلس زیان این قرارداد را شانزده میلیارد و یکصد و بیست و هشت هزار ریال به ضرر ملت ایران برآورده کرده است.(2)
 
فریب با کلمات و جملات 
تقی‌زاده با نیروی لفاظی و با کمک مطالعات خود در مجلس اول- که بیشتر نمایندگانش کاسب و عوام بودند- زود خودنمایی کرد و نطق‌های پرحرارت او، اسباب شهرت و ترقی وی شد. تقی‌زاده تغییرات ی ایران و موقعیت زمان را با هوشمندی درک کرد و خود را با آن تغییرات ـ‌که بیشتر به وسیله ت نیرومندِ همسایه جنوبی رهبری می‌شدـ هماهنگ ساخت و راه پیشرفت خود را هموار کرد.
 
تقی‌زاده هنگام تنظیم متمم قانون اساسی،  با مداخله ون در مجلس برای نظارت و انطباق قوانین با موازین شرعی مخالفت کرد و از همین زمان نام او بر سر زبان‌ها افتاد و گروهی از ون و مردم اعتقادات مذهبی او را سست و بی‌پایه دانستند و او را بی‌دین خواندند.
 
هنگامی که مجلس در کار پیشرفت و تثبیت قدرت حکومت پارلمانی بود و انگلیسی‌ها با ناخشنودی از موفقیت مجلس، برای طرد محمدعلی‌شاه و درهم ریختن قزاقخانه مصمم بودند و انجمن‌های خلق‌الساعه در هر سو تشکیل می‌شد، انجمن آذربایجان نیز فعالیت شدید خود را آغاز کرده بود و تقی‌زاده رهبری این انجمن را برعهده داشت.
 
او جوانان مجاهد انجمن را بر ضد محمدعلی‌شاه و درباریان تحریک می‌کرد و در منزل خود اسلحه‌خانه ترتیب داده بود و در مجلس سخنان تندی بر زبان می‌راند و مخصوصاً به اطرافیان شاه و دوستداران ت روس سخت می‌تاخت. او انقلابی نمایی می‌کرد، ولی تندروی‌ها و ناسزاگویی‌هایش بیشتر در گسترش تشنج و تشدید اختلاف شاه و مجلس اثر می‌گذاشت و اتفاقاً این همان هدفی بود که انگلیس‌ها در ایران دنبال می‌کردند، از این‌رو تقی‌زاده به داشتن روابط پنهانی با عمال سفارت متهم بودد.
 
پیش از آن‌که مشیرالدوله کابینه خود را معرفی کند، گروهی از تندروان و آزادی‌خواهان افراطی مجلس نزد شاه رفتند و به انتخاب او اعتراض کردند. شاه گفت: به ناصرالملک گفتم اظهار عجز کرد، نظام‌السلطنه را در نظر داشتم، هم وجودش برای فارس لازم است هم تا وصول او به تهران دولت بلاتکلیف بود و با وضعی که پیش آمد، دولت باعث شدن ناامنی شد و در انتخاب مشیرالسلطنه هم نظر خاصی نبوده. شما هم امتحان کنید اگر خلافی دیدید بگویید تغییر می‌دهیم».
 
در این پاسخ شاه ملایمت و حسن ‌نیت بسیاری نهفته بود، اما نمایندگانی که حسن نیت نداشتند یا از استبدادخویی مشیرالسلطنه می‌ترسیدند آرام ننشستند. عاقبت مشیرالسلطنه روز 6 شعبان کابینه خود را به مجلس معرفی کرد. هنگام معرفی کابینه تقی‌زاده پرسید: پروگرام شما چیست؟» مشیرالسلطنه معنی پروگرام» را نفهمید و گفت: بعد از آن‌که قانون وزارت داخله تهیه شد، بر طبق آن رفتار خواهد شد!».

سعدالدوله، وزیر خارجه در میان حرف رئیس‌الوزرا دوید و گفت: مجال تهیه پروگرام نداشتیم، بعد می‌دهیم». چند نفر بر مشیرالسلطنه ایراد گرفتند که چرا معنی پروگرام را ندانست! اما این خرده‌گیری بر نماینده‌ای می‌سزید که این کلمه لاتین را که در آن زمان غیرمأنوس بود برای فضل‌فروشی بر زبان راند! به هر حال حکومت مشیرالدوله در برابر کارشکنی تندروان مجلس مقاومت نکرد و مجلس بدون جلب نظر شاه، ناصرالملک را برای زمامداری درنظر گرفت. مشیرالسلطنه روز نهم رمضان کناره‌گیری کرد.
 
یک بام و دو هوا! 
به اقرار خود تقی‌زاده در دوره اول مجلس شورا، اگر با شاه مدارا می‌شد، امکان سازش منتفی نبود و حوادث ناگوار بعدی پیش نمی‌آمد، ولی با تحریکات ت خارجی به‌منظور آماده کردن موجبات اجرای قرارداد 1907 و اغراض و تندروی‌های بی‌موقع بعضی از آزادی‌خواهان، مدارا غیرممکن شده بود.
 
آنگاه ‌که انگلیس و روس در بمباران مجلس توافق کردند، تقی‌زاده به‌وسیله مراکز ی از این تصمیم مطلع شد و به همین دلیل، چند روز پیش از بمباران مجلس عجولانه منزل خود را از جلوی بهارستان به یکی از کوچه‌های پشت مجلس تغییر داد تا از دسترس مأموران دولتی دور باشد!

او روز قبل از بمباران در مجلس نطق پرحرارتی کرد و از حادثه‌ای که ممکن بود پیش بیاید سخن راند و به عبدالحسین‌خان معزالملک (تیمورتاش) و ابوالفتح‌زاده- دو افسر نوجوان و پرشور که به خدمت گارد مجلس درآمده بودند- دستوراتی داد و شب قبل از بمباران هم در مجلس بین مجاهدان تفنگ و فشنگ توزیع می‌کرد و به قول کسروی خواهان جنگ بود، ولی روز بمباران که پارلمان از آغاز صبح جلسه علنی داشت تمارض کرد و در مجلس حاضر نشد.
 
او با آنکه ریاست انجمن آذربایجانی‌ها و سرپرستی گروه بزرگی از مجاهدان را داشت و در خانه خود تعدادی اسلحه ذخیره کرده بود و جمعی فدایی و مجاهد مقیم خانه او بودند، از مخفی‌گاه خود بیرون نیامد و شایع شد که از همان‌جا با ماژراستوکس» وابسته نظامی سفارت که دستوری در این کار داشت، تماس گرفت و با لباس مبدل و تغییر عمامه» به شاپو» به اتفاق سیدحسن، مدیر حبل‌المتین و مساوات و تربیت و چند نفر دیگر به همراهی خادمان سفارت انگلیس، در یک درشکه ـ‌که آن هم احتمالاً درشکه سفارت بودـ به سفارت انگلیس پناه برد.
 
استوکس در باره پناهندگی تقی‌زاده در گزارش خود نوشته است: اگر تقی‌زاده و همراهانش را پناه نمی‌دادیم، بدون شک دستگیر می‌شدند و بدون محاکمه به قتل می‌رسیدند!». البته تقی‌زاده برای پاس جان خود حق داشت از هر وسیله‌ای استفاده کند، اما چرا سفارت به گرفتاری و تبعید و قتل دیگر آزادی‌خواهانی که به باغ شاه رفته بودند اهمیت نداد؟ معلوم نیست.

پس از پناهنده شدن گروهی از مشروطه‌چیان به سفارت انگلیس، سفارت به دستور شاه محاصره شد. شاه و دولت انگلیس هر دو به هم اعتراض کردند. شاه به مداخلات آشکار و بی‌رویه عمال سفارت در امور داخلی ایران و حمایت آنان از مخالفان و دولت انگلیس به محاصره سفارت معترض بودند. شاه تحویل پناهندگان را از سفارت می‌خواست و سفارت تأمین امنیت آنان را از شاه.

مذاکرات طولانی شد و عاقبت امیربهادر و حشمت‌الدوله و سپس علاءالسلطنه، وزیر خارجه و سلطان علی‌خان وزیر دربار (وزیر افخم) به سفارت رفتند و از این‌که سفارت محاصره نظامی شده بود عذر خواستند. سفارت هم قول داد دیگر کسی را راه ندهد. در آغاز شاه به‌وسیله فرستادگان، تقی‌زاده و یارانش را تأمین داد و تحویل آنها را خواست، اما سفارت این تأمین را نپذیرفت و چندان اصرار ورزید که قرار تبعید آنان داده شد.

 

چند روز هم برای کم و زیاد مدت تبعید گفتگو کردند. شاه می‌خواست مدت تبعید تقی‌زاده ده سال باشد، سفارت با اصرار و سرسختی مدت را به یک سال و نیم کاهش داد و از مدت تبعید دیگران هم به همین نسبت کاست و برای آنان از شاه خرج سفر هم گرفت!!

 

    

 

تقی‌زاده در فرنگ 
تقی‌زاده در نیمه‌های سال1326ق با چند تن از همراهانش از تهران تبعید شد. به‌طوری که نوشته‌اند او و یارانش را غلام‌های سفارت پاسداری می‌کردند و در جلوی کالسکه آنان، پرچم سفارت انگلستان در اهتزاز بود تا از گزند دولتیان و مخالفان در امان باشند! معاضدالسلطنه که خود به‌تنهایی به سفارت انگلیس گریخته بود همراه این گروه بود. در رشت رابینو» کنسول انگلیس از آنها پذیرایی کرد و به‌خصوص در پذیرایی تقی‌زاده تشریفات خاصی قائل شد. تقی‌زاده پس از چند روز عازم انزلی (بندر پهلوی) شد و از آنجا به سوی باکو و تفلیس رهسپار شد و به جانب اروپا رفت و از وین به پاریس سفر کرد. پس از چند هفته به لندن رفت.
 
در لندن به اتفاق معاضدالسلطنه به عنوان دو نماینده تبعیدشده ایران، مقاله‌ای در شماره 15 اکتبر 1908 تایمز لندن» نوشت و از فجایع دربار و قزاقان و هماهنگی سفارت روس با اقدامات ارتجاعی شاه آنچه را که خواستند بر زبان آوردند، ولی از فجایع انگلیس‌ها و سازشکاری آنها با روس‌ها علیه مصالح و منافع ملت ایران سخنی به میان نیامد.
 
هنگام ورود ممتازالدوله به لندن، تقی‌زاده با دستیاری ادوارد براون» برای ممتازالدوله یک مصاحبه مطبوعاتی ترتیب داد و ممتاز به عنوان رئیس مجلس شورای ملی ایران حرف‌هایی زد و مقداری ناسزا به روس‌ها و محمدعلی‌شاه نثار کرد، ولی او هم از مداخلات بی‌حساب و بی‌جای سفارت انگلیس حرفی به میان نیاورد، یعنی به پسند ادوارد براون» حرف زد، زیرا دولت انگلیس خود را حامی جنبش‌های آزادی‌خواهانه معرفی می‌کرد. از این پس تقی‌زاده بین پاریس و لندن رفت و آمد می‌کرد و در مجامع آزادی‌خواهان و مخالفان محمدعلی‌شاه شرکت و فعالیت می‌کرد و ادوارد براون و مسترلنج (رئیس کمیته ایرانیان مقیم لندن) به او کمک می‌کردند. در همین اوقات بعضی از آزادی‌خواهان و یاران تقی‌زاده مانند معاضدالسلطنه و دهخدا راه خویش را از او سوا کردند و در پاریس و سوئیس جداگانه به تلاش‌های آزادی‌خواهانه خود ادامه دادند. تقی‌زاده در این هنگام به عضویت انجمن آسیایی لندن در آمد و این برای او یک امتیاز بود.(3)
 
تقی‌زاده در هنگامی‌که اولتیماتوم روس‌ها احساسات پرشور ملی مردم ایران را تحقیر می‌کرد، به وسیله کاغذ و تلگراف به رجال ایران توصیه می‌کرد در برابر اولتیماتوم روس‌ها تسلیم شوند. در اینجا می‌بینیم که باز هم خواست تقی‌زاده با نظریه دیپلمات‌های انگلستان یکی است. او در نامه‌ای که به خط خودش به تهران فرستاده است، تأکید می‌کند مقاومت فعلی با قشون م روس نکنید و باید اکتفا به مقاومت بطئی که همان بایکوت و عدم قبول مطالب است کنید». باری در این سال‌ها تقی‌زاده بیشتر اوقات بین استانبول، لندن و پاریس رفت و آمد داشت و با ادوارد براون» و لنچ» و حسینقلی نواب که از سرسپردگان دولت انگلستان بود و حتی گفته‌اند تابعیت کشور انگلستان را قبول کرده است، در تماس بود .

لنچ صلاح می‌دید  که تقی زاده در لندن بماند و مخارج او را هم تکفل کرد. پول‌هایی را که لنچ به ایرانیان آنگلوفیل» می‌داد از بودجه محرمانه وزارت خارجه انگلستان بود، ولی برحسب ظاهر به نام جمعیت ایران که بنیانگزارش لنچ و براون بودند، داده می‌شد. این محبت‌های بی‌دریغ چندان بود که تقی‌زاده در دوره دوم مجلس شورا از مساعدت‌های سخاوتمندانه آنها- برابر صورت مجلس در بایگانی مجلس- تشکر کرد».
 
تقی‌زاده در نامه‌ای که در تاریخ 27 مارس 1913 (24/1331ق) از استانبول به مشیرالملک وزیر مختار ایران در لندن نوشته بود، قول و قرار با لنچ» را برای تکفل مخارج و معیشت خود در لندن صریحاً تأیید کرده است . عین نامه تقی‌زاده در کتاب اسناد ی دوران قاجاریه چاپ و متن آن به خط خود تقی‌زاده است. به هر حال او چندی به اتفاق نواب به اسپانیا رفت و به وکالت دوره سوم هم انتخاب شد، ولی به ایران نیامد و به دعوت یکی از وابستگان وزارت خارجه امریکا، (هرکس) عازم اتازونی شد.
 
تقی‌زاده در دوره دوم مجلس 
تقی‌زاده در دوره دوم از تبریز و تهران بار دیگر به وکالت مجلس برگزیده شد. وی وکالت تهران را رد و وکالت تبریز را قبول کرد و در جلسه‌های اول مجلس دوم ،از مجاهدان و کشتگان راه آزادی و مجاهدان! قفقازی و ارمنی و گرجی قدرشناسی کرد و از مساعدت کمیته ایران در پاریس و انجمن ایرانیان لندن و همداستانی‌های سخاوتمندانه! مستر براون» و مستر لنچ انگلیسی» تشکر کرد. منزل تقی‌زاده در این دوره هم محل تجمع افراد مسلح و مشکوک بود و به درو دیوار اتاق های آن اسلحه آویزان بود .

معلوم نبود او، این افراد و تجهیزات را برای چه می‌خواست؟ در این دوره که با سعی ناصرالملک کار حزب‌بازی در پایتخت رونق گرفته بود، جمعی که تندرو، ساختارشکن و معتقد به زیر و رو کردن شالوده‌های کهن بودند، در صف حزب دموکرات جای گرفتند و تقی‌زاده لیدر پارلمانی آنها شد. بیشتر رهبران این گروه، متهم به همکاری با ت انگلستان بودند و کسانی چون حیدر عمواوغلی تروریست قفقازی و عضو حزب سوسیال دموکرات قفقاز نیز در رأس حزب دموکرات قرار گرفتند.
 
گروه دیگر دسته‌های محافظه‌کار بودند که اصلاح تدریجی امور را با حفظ سنن و آداب مذهبی و ملی می‌خواستند و به اعتدالی» نامبردار شدند. لیدر پارلمانی این حزب سیدمحمدصادق طباطبایی بود. دموکرات‌ها برای آن‌که قدرت‌های ارتجاعی را درهم بشکنند و راه زمامداری مطلق و اجرای برنامه‌های انقلابی خود را هموار سازند، با متنفذانی چون سیدعبدالله بهبهانی و سپهدار مخالف بودند و به‌خصوص با نفوذ ت به جدال برخاستند. سردار اسعد هم آنان را تقویت می‌کرد. کشمکش این دو گروه پارلمانی، بیشتر جنبه اغراض شخصی و جاه‌طلبی داشت و وقت مملکت را در آن زمان حساس تحول اجتماعی به هدر می‌داد.
 
سیدعبدالله بهبهانی در مجلس مانعی قوی برای پیشرفت مقاصد دموکرات‌ها بود، به همین دلیل حملات دموکرات‌ها بیشتر متوجه وی می‌شد و تقی‌زاده هم در مخالفت با سیدعبدالله تندروی می‌کرد. در آن هنگام اعتدالی‌ها با ستارخان و باقرخان نزدیک بودند و ستارخان و باقرخان دونیز از رفتارهای تقی‌زاده رضایت نداشتند؛ همچنان‌که تقی‌زاده از آنان رضایت نداشت، تا آنجا که باقرخان سالار ملی در انجمن احرار» سخن راند و نمایندگان تندرو مجلس از جمله تقی‌زاده را تهدید کرد و گفت: من خودم می‌روم مجلس و دست چند نفر از وکیلان را از مجلس بیرون می‌کشم!».

اختلاف بین اعتدالیون و افراطیون بالا گرفت. در نتیجه عناصر افراطی درصدد از بین بردن مؤثرترین چهره های مشروطه‌خواه که در دوران قبل از صدور فرمان، فعالیت بزرگی داشتند و اکنون جزو اعتدالیون بودند، برآمدند. اولین قرعه به نام آقاسیدعبدالله بهبهانی افتاد و او که تنها مرد مبارزه با دسته افراطی به شمار می‌رفت در روز 8 رجب 1328 ترور شد.
 
پس از ترور بهبهانی، جامعه مسلمان ایران و همه ون علیه مشروطیت و آزادی‌خواهان به پا خاستند. سیدمحمدکاظم یزدی که از مراجع تقلید شیعه و مقیم نجف بود، پس از شنیدن خبر کشته شدن شیخ فضل‌الله نوری» و ترور بهبهانی» از جنایاتی که در ایران علیه پیشوایان مذهبی می‌شد، آن‌قدر متأثر شد که همواره می‌گفت: ایرانی‌ها دین ندارند»، ولی آنها که از کنه این جنایات آگاهی داشتند، می‌دانستند که ترور و آدم‌کشی‌های اواخر مشروطیت به دستور کمیته دهشت» که یکی از شعب انجمن آذربایجان» در تهران بود، صورت می‌گرفت. در رأس این انجمن، سیدحسن تقی‌زاده و در رأس کمیته دهشت حیدرعمواوغلی» قرار داشت.
 
پس از ترور بهبهانی آیت‌الله ملاکاظم خراسانی» که خود از مشروطه‌خواهان بنام بود، به اتفاق آیت‌الله سیدعبدالله مازندرانی» حکم تفسیق تقی‌زاده را صادر و به مجلس ابلاغ کردند. این تلگراف که از بایگانی مخصوص مجلس شورای‌ملی گرفته شده، عیناً نقل می‌شود: مقام منیع نیابت سلطنت حضرات حجج‌الاسلام دامت برکاتهم.

مجلس محترم ملی. کابینه وزارت سرداران (کذا). چون ضدیت مسلک سیدحسن تقی‌زاده که جداً تعقیب کرده است با اسلامیت مملکت و قوانین شریعت مقدسه بر خرد و اعیان ثابت و از مکنونات فاسده‌اش علناً پرده برداشته شده است، لذا از عضویت مجلس مقدس ملی و قابلیت امانت نوعیه لازمه این مقام منیع بالکلیه خارج و قانوناً و شرعاً منعزل است.

منعش از دخول در مجلس ملی و مداخله در امور مملکت و بر ملت و عموم آقایان علمای اعلام و اولیا امور و امنا دارالشورای کبرای و قاطبه امرا و سرداران عظام و آحاد عساکر معظمه ملیه و طبقات ملت ایران ایدهم الله العزیز واجب تبعیدش از مملکت ایران فوراً لازم و اندک مسامحه و تهاون حرام و دشمنی با صاحب شریعت علیه‌السلام به‌جای او امین دین‌پرست و وطن‌پرور ملت‌خواه صحیح‌المسلک انتخاب فرموده و او را مفسد و فاسد مملکت شناسند و به ملت غیور آذربایجان و سایر انجمن‌های ایالتی و ولایتی هم این حکم الهی عزاسمه را اخطار فرمایند و هرکس از او همراهی کند در عین حکم است و لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم و بجمیع ما رقم قد صدر الحکم من الاحقر عبدالله مازندرانی قد صدر الحکم من الاحقر محمدکاظم الخراسانی بذلک».
 
در مجموع تقی‌زاده خود و مملکتش را به دولتی فروخته بود که سرکوزاوزلی» وزیر مختارش بعد از ختم غائله ناپلئون و هزار گرفتاری که برای ایران تهیه کرده بود، در تاریخ 25 اکتبر 1815 به وزیر خارجه دولت انگلیس می‌نویسد: عقیده صریح و صادقانه من این است که چون مقصود نهایی ما فقط صیانت حدود هندوستان است، در این صورت بهترین ت ما این خواهد بود که کشور ایران را در این حال ضعف و توحش و بربریت بگذاریم و ت دیگری را مخالف آن تعقیب نکنیم».

تقی‌زاده همیشه از حد اعلای حقوق و مزایای ممکن برخوردار بود و مبالغ هنگفتی بابت تألیف کتب، از وزارت آموزش و پرورش و دانشگاه دریافت می‌کرد و چون بسیار مقتصد بود از مجموع اندوخته‌های خود سرمایه قابل توجهی جمع و داد و ستدهای بزرگی می‌کرد، اما همیشه تظاهر به نداری می‌نمود ! و هیچ‌وقت در امور خیریه شرکت و هرگز درمانده‌ای را دستگیری نکرد.

وی از سهام شرکت چاپ افست که در زمان خود جزو بزرگ‌ترین شرکت‌ها بود، 45 سهم داشت و هر ساله بابت سود سهام خود ،مبلغی عایدی داشت و از بنگاه ترجمه و نشر کتاب هم حقوق مکفی دریافت می‌کرد. وی تنها با همسر خود زندگی می‌کرد و فرزند نداشت و به گفته خودش خداوند او را از نعمت پدر بودن محروم کرده بود».

به گزارش خبرنگار 

خبرگزاری رسا در خراسان شمالی، امسال قرار است بر سفره عید نوروز هفت‌سینی از جنس فرهنگ و ادب و معنویت بچینیم، در کنار سفره عیدانه سال جدید که هم‌زمان است با سالروز ولادت بانوی دو سرا فاطمه زهرا (س) نگاهمان را از هفت‌سین سبزه، سنجد، سمنو، سیر، سیب، سکه و سماق به عالم معنا و اخلاق و ارزش‌ها به پرواز درآوریم.

عید امسال سبک زندگی اسلامی را که رهبر معظم انقلاب در بجنورد و در سفر تاریخی به استان خراسان شمالی کلید زدند در قالب هفت‌سین به نمایش بگذاریم تا در این موضوع مهم و حیاتی بیشتر بیندیشیم و زندگی و سبک آن را در لابه‌لای عناوین زیر جهت‌دهی و برنامه‌ریزی کنیم:

1- سرور

2- سهولت

3- سادگی

4- سخاوت

5- ت

6- سیادت

7- سعادت

سرور و شادمانی

اسلام دین شادی و سرور بوده و در کنار آن غم و حزن را هم به رسمیت می‌شناسد، امام علی (ع) می‌فرماید: المومن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه» [1]؛ انسان مؤمن شادی‌اش در رخسار و اندوهش در دل است.

فصیحی هروی، شاعر پارسی‌گو می‌فرماید: خنده‌ام می‌بینی و از گریه دل غافلی/ خانه ما از درون ابر است و بیرون آفتاب».

انسان خداباور انسانی منبسط و برخوردار از روحیه شادی است، عبوس بودن و گرفتگی چهره و منقبض بودن مورد تأیید آموزه‌های دینی نیست و قرآن هم خدای علی اعلی را این‌گونه توصیف می‌کند: انه هو الذی اضحک و ابکی» [2]؛ او خدایی است که می‌خنداند و می‌گریاند، بنابراین خدای ما خدای خنده و گریه است؛ یعنی حالت خندیدن و حالت گریستن هر دو در ساختار وجودی انسان توسط خدای رحمان طراحی شده و آنچه خدا آفریده دارای حکمت و مصلحت است.

البته شادمانی و شادی گناه‌آلود مورد تأیید دین نیست، علی (ع) می‌فرماید: هر روزی که در آن گناهی انجام نگیرد آن روز عید است و شادی که نتیجه آن شاد زیستی است مورد نکوهش نیست، آنچه نکوهش شده است خوشحالی و شادی همراه با گناه است».

سهولت و آسان‌گیری

اساس شریعت اسلامی و آسان‌گیری است، رسول خدا (ص) فرمود: بعثت علی الشریعه السمحه السهله» [3]؛ خداوند مرا بر شریعت و دین با گذشت و آسان برانگیخته است.

سخت‌گیری در کارها و حتی در تربیت گاهی جواب منفی می‌دهد، پدر و مادری که از فرزندان خردسال خود توقع انجام کارها و عبادت‌هایی مانند بزرگ‌سالان را دارند نتیجه ‌عکس می‌گیرند. به گفته فردوسی رخش می‌باید تن رستم کشد» هر سن و سالی شرایط و اقتضائاتی دارد، کاری که اسلام از زن خواسته است با آنچه از مرد خواسته است متفاوت است، رسول خدا (ص) فرمود: زن ریحانه و گل بوده و برای کارهای سخت و سنگین آفریده نشده است».

پیامبر اسلام به هنگام گسیل معاذ بن جبل به یمن برای تبلیغ دین اسلام فرمود: یسّر و لا تعسّر»؛ آسان بگیر و سخت نگیر.

در تربیت، تبلیغ، خانه‌داری، مدیریت و در روابط عمومی و اجتماعی اصل سهولت و آسان‌گیری یک اصل راهگشا و کاربردی است، ازجمله در خرید و فروش توصیه اسلام این است که بیع و معامله را آسان و با گذشت انجام بده.

بنابراین در تمام امور زندگی، سبک زندگی اسلامی آن است که با آسان‌گیری مردم را به اسلام و ارزش‌های اسلامی جذب کرده و از امور سخت‌گیرانه و دشوار پرهیز کنیم.

سادگی و قناعت‌ورزی

ای قناعت توانگرم گردان/ که ورای تو هیچ نعمت نیست

قناعت یعنی بسنده کردن به آنچه داری و چشم ندوختن به آنچه دیگران دارند، قناعت به تعبیر امام علی (ع) حیات طیبه» و زندگی پاک و پاکیزه است، زندگی همراه با حرص و طمع جهنمی است که هیچ‌گاه شعله‌هایش فروکش نمی‌کند و انسان طماع مانند کرم ابریشم است که حرص بر خوردن آن چنان بلایی به سر آدمی آورد که در داخل پیله می‌میرد و راه برون‌رفت را بر خود می‌بندد.

قناعت و سادگی در زندگی عزت‌آفرین و استقلال آفرین است، ما می‌توانیم» آنگاه رخ می‌نماید که انسان به آنچه خود دارد بسنده کند و وابسته به این و آن نباشد.

امام علی (ع) می‌فرماید: التقلل و لا التوسل»؛ با کم خود بساز و وابسته به دیگران مباش.

البته آنچه در باب قناعت گفته می‌شود قناعت در مصرف است نه در تولید، انسان مؤمن انسان مولد است کالا و خدمات تولید می‌کند تا همگان و خود از آن بهره ببرند؛ لکن همین انسان برخوردارتر در مرحله مصرف از هرگونه اسراف و تبذیر و بریز و بپاش دوری می‌کند.

قناعت یعنی کار کن و ریشه وابستگی‌ات را نسبت به دیگران کم کن تا عزیز باشی؛ زیرا به قول مولانا آنچه شیران را کند روبه مزاج/ احتیاج است، احتیاج است احتیاج».

سخاوت و بخشندگی

در یک نگاه کلان و کلی می‌توان انسان‌ها را به چهار گونه تقسیم کرد؛ خوب، خوب‌تر، بد و بدتر، انسان‌های خوب کسانی هستند که از آنچه خداوند به آنها داده از قبیل مال، قدرت، استعداد آبرو، نفوذ کلام، موقعیت اجتماعی و. هم خود بهره می‌برند هم به دیگران بهره می‌رسانند در آموزه‌های دینی از این‌گونه کسان به‌عنوان سخی یاد شده است.

دسته دوم کسانی هستند که از آنچه خود دوست می‌دارند دل می‌کنند و به دیگران می‌بخشند که نام آنها کریم» و ایثارگر بوده و از دسته اول بهترند و خوشبخت‌تر.

دسته سوم انسان‌های بخیل‌اند که خود و خانواده‌شان از آنچه دارند استفاده حداقلی می‌کنند؛ اما دیگران از آنها بهره‌ای نمی‌برند.

دسته چهارم انسان‌هایی هستند که نه خود خورند و نه کس دهند، گنده کنند مگس دهند امامان معصوم این دسته را به نام لئیم» معرفی کرده‌اند؛ یعنی بدترین و پست‌ترین انسان‌ها؛ زیرا آنچه از نعمت‌های الهی در اختیار دارند نه خود از آن بهره شایسته می‌برند و نه حاضرند کسی از آنها بهره ببرد و استفاده کند.

سخاوت و بخشندگی درختی است که ریشه در بهشت داشته و بخل و فشرده دستی درختی است که ریشه در جهنم دارد، آنکه باورهایش بر اساس توحید و توکل شکل گرفته باشد از سخاوت و بخشندگی سرباز نمی‌زند، همواره گره‌گشایی کرده و راه‌اندازی می‌کند و از هرچه دارد در راه بندگان خدا و دین خدا مضایقه نمی‌کند.

صائب تبریزی می‌گوید: چون وا نمی‌کنی گرهی خود گره مباش، ابروگشاده باش چو دستت گشاده نیست».

 ت و ساماندهی

از واژه ت دو گونه برداشت شده است؛ یک برداشت انحرافی و نادرست آن به معنای حقه و فریب و پدرسوختگی و عدم پایبندی به دین و دیانت و مانند آن که معمولاً در بین تمداران غیر الهی مصادیق روشن دارد و برخی از مسلمانان ت زده را هم فراگرفته است.

اما معنای درست ت؛ یعنی ساماندهی امور اجتماعی اقتصادی و فرهنگی مردم و تدبیر و مدیریت واقع‌بینانه و به نفع همه شهروندان و انسان‌هایی که در یک کشور زندگی می‌کنند.

سوگمندانه در ایران این کلمه ت در ادبیات ستمگران از معنای واقعی خود جدا شده بود به‌گونه‌ای که آن را در تقابل و تضاد آموزه‌های دینی به شمار می‌آوردند؛ اما مردان تمدار خداباور و معادشناس و انسان‌شناس مانند شهید مدرس و امام راحل در ایران اسلامی ت را نه‌تنها جدای از دیانت ندانسته‌اند بلکه شعار دیانت ما عین ت ماست و ت ما عین دیانت ماست» از شهید مدرس و اسلام همه‌اش ت است» از امام خمینی و تعبیر روشن و جامع مردم‌سالاری دینی» از رهبر معظم انقلاب بار دیگر واژه ت را به معنای اساسی و درست آن برگرداند.

امروز در فرهنگ و ادبیات انقلابی ملت ایران ت به معنای راستین آن یعنی درد دین داشتن، یعنی تدبیر امور بر اساس چشم‌انداز داشتن، یعنی دوست و دشمن را شناختن و در برابر غیرخودی‌ها و دشمنان غلیظ و شدید بودن و در بین مؤمنان رحیم و رئوف بودن و این‌گونه زیستن را ت اسلامی می‌نامیم.

سیادت و بزرگواری

واژه سادت در قرآن و روایات زیاد به چشم می‌خورد، سید» در لغت یعنی سرور، بزرگوار، بزرگ قوم، جلوداری و پیشتازی در برخورداری از صفات پسندیده، قرآن حضرت عیسی مسیح را سید نامیده است و سید و سرور کائنات هم پیامبر اسلام است و امامان هم ساده الامم» یعنی سروران امت‌ها معرفی شده‌اند.

در آموزه‌های دینی به کسانی که از لحاظ اخلاقی خود را به‌خوبی مدیریت می‌کنند سید اطلاق شده است. امام صادق (ع) فرمود: ثلاث من کنّ فیه کان سیدا کظم الغیظ و العفو عن المسیء و الصله بالنفس و المال»؛ سه طایفه دارای سیادت‌اند؛ آن که خشمش را فرو نشاند و از انسان خطاکار بگذرد و با جان و مالش صله رحم کند.

از رسول خدا رسیده است که فرمود: سید القوم خادمهم»؛ سرور و بزرگوار هر جمعی و هر ملتی خدمتگزار آنها است، آنان که به مردم خدمت واقعی ارائه می‌دهند انسان‌های بزرگوار و خادمان راستین به شمار می‌روند که به مقام سیادت رسیده‌اند.

به یک نمونه از انسان‌های بزرگوار برای سبک زندگی دینی و توحیدی و اسلامی بسنده می‌کنیم؛ هنگامی که یوسف عزیز مصر شد و برادران همه او را شناختند و حضرت یعقوب به دیدار فرزند عزیزش رفت در ملاقات خصوصی بین این پدر و آن پسر که هر دو پیامبر بودند یعقوب از یوسف پرسید پسرم برادران بر سر تو چه آوردند و با تو چه کردند برایم بازگو کن؟

یوسف بزرگوار گفت: پدرم از من بپرس خدا با تو چه کرد و از سؤال اول صرف‌نظر کن.

سعادت و خوشبختی

همه خداباوران خواستار خوشبختی و سعادت‌اند، سعادت گمشده بشر در طول تاریخ بوده و هست، اسلام با رهنمودهای آسمانی خود تمام راهکارهای رسیدن به سعادت و خوشبختی در دنیا و آخرت را ارائه داده و نمونه‌های عالی انسان‌های سعادتمند را هم به‌عنوان اسوه و الگو معرفی کرده است.

انسان‌هایی که سرمایه خدادادی خویش را در مسیر رشد و بالنگی خود به کار گیرند و لباس زیبا و فاخر عبودیت و بندگی را بر جان و روح خود قرار دهند خوشبخت، سعادتمند، بهشتی و عاقبت به خیر به شمار می‌روند.

اما کسانی همه که از مسیر رحمان منحرف شوند و چشم و دل و جان خود را به شیطان بسپارند در وادی ضلالت گرفتار می‌شوند و جهنم سوزان را برای خود فراهم می‌سازند. قرآن هم در سوره هود آیه‌های 101 تا 108 سرنوشت انسان‌های شقی و سعید را ترسیم کرده است.

سعادت زیستی شایسته در پرتو دین و ولایت است آنان که دو یادگار پیامبر (ص) را به‌درستی پاس داشتند و با آن طریق حرکت و زندگی خود را تنظیم کردند خوشبخت دنیا و آخرت‌اند که هم در دنیا حسنه نصیب آنها می‌شود و هم در آخرت از حسنه بهره‌مندند.

ملت رشید ایران به رهبری ولی زمان، ولایت فقیه و در پرتو عنایات باری تعالی امروز احساس سربلندی و سعادت کرده و در برابر همه زورگویان عالم احساس قدرت و قوت می‌کند.

پیام این انقلاب برآمده از باورهای دینی و مستحکم به ولایت دینی تحصیل سعادت دنیا و آخرت این مردم است و اگر دشمنان تهدید و تحریم و گاه تحقیر را بر این ملت روا می‌دارند برای آن است که می‌دانند این مردم با دین و ولایت دینی وجودشان غنی‌سازی شده و با این ملت غنی‌شده و خودباور و خدامحور که دارای سعادت دنیا و آخرت خویش است، توان مبارزه عادی ممکن نیست؛ ازاین‌رو به دست و پا افتاده‌اند و آب در هاون می‌کوبند؛ اما باید بدانند که ملت ما سعادت به‌دست‌آمده را چون جان خویش حفاظت خواهد کرد./704/9314/ب1

منابع و مآخذ:

[1]. نهج‌البلاغه حکمت.

[2]. نجم آیه 43.

[3]. کافی ج 5 ص 494.

دمی با رئیس جمهور دمدمی!

ترامپ: خانم، خانم!

ملانیا: چی باز داد می زنی؟

ترامپ: قربون دستت تلویزیون رو روشن کن بزن فاکس نیوز، نه بزن شبکه یک ایران ببینم این شینزو نامه ما رو تحویل داده یا نه. از صبح هرچی بهش زنگ می زنم رد تماس می ده.

ملانیا: چقدر بهت گفتم به این ژاپنی ها اعتماد نکن، دیدی اصلا پذیرایی بلد نبودن، رفتیم اونجا اتاقشون رو دیدی نه یک مبل درستی نه یک تابلوی خوشگلی، انگاری رفته بودیم قبرستون.

ترامپ: ول کن بابا من نگران چی هستم تو نگران چی! برو تلوزیون رو روشن کن.

دقایقی بعد از پخش خبر ساعت 21 شبکه یک

ترامپ در حالی که از عصبانیت سرخ شده و موهای زردش به هم ریخته: خانم اون پاکته رو می‌بینی زیر شینزو؟ اون چقدر شبیه نامه منه. اون رو چرا اونجا گذاشته؟ عجب گوسفندیه این شینزو چرا نامه رو تحویل نداده؟ یکی نیست بیاد ترجمه کنه ببینم این حیاتی چی میگه.

ملانیا: گفتم بهت که این ژاپنی‌ها قابل اعتماد نیستن، یادت رفته برامون بجای سوشی، سوسک سرخ کرده آوردن؟ اصلا از اولش هم پیدا بود اینا عقب افتاده‌ان با اون حروف الفباشون.

ترامپ به سرعت از در اتاق خارج شده و از راهروی مخفی به اتاق سری جلسات می‌رود

ترامپ: بولتون جون الان دقیقا چی شد؟ مگه نگفتی نامه رو بفرستیم دیگه حله؟ الان چرا نامه ما شده نشیمن گاه شینزو؟

بولتون: ببینید قربان از اول هم گفتم یکی دوتا موشک ول بدید سمتشون، تنگ موشک آخری هم یک نامه بفرستید بهتر جواب می‌گیرید.

ترامپ: بابا تو که از بن سلمان هم بی‌شعورتری.

(تلفن پاناسونیک روی میز زنگ می‌خورد)

ترامپ: ببین چقدر اینا پررو هستن، نامه من رو گذاشتن اونجا بعد تلفنشون رو گذاشتن روی میز من. هی پمپئو این تلفن رو بنداز توی توالت بعدشم برو یکی دوتا تحریم روی این تلفن سازی پاناسونیک و برادران ببند تا یاد بگیرن جای نامه من کجاست.

(نتانیاهو به خط شخصی ترامپ زنگ می‌زند)

ترامپ: تو چی میگی دیگه؟ هر چی می‌کشم از دست تو و اون داماد یهود پرست خودمه، حیف که دختر عزیزم زنشه و گرنه طلاقش رو ازش می‌گرفتم ( خودش تعحب می‌کند و زیر لب می‌گوید: اگه دخترم زنش نباشه دیگه طلاق کی رو باید بگیرم؟)

نتانیاهو: ترامپ جون به من چه؟ من که از اول گفتم بمب اتم بزن این ایران رو دود کن تا بتونیم راحت زندگی کنیم اما تو گوش نکردی.

ترامپ: ببین دور من رو کیا گرفتن! خب آخه قاطر، من اگه اتمی بزنم به ایران اونها هم یه جوری می‌زننت حماس رو از سپاه تشخیص ندی! یابویی هستی‌ها!

تلفن پاناسونیک دوباره زنگ می خورد.

ترامپ: ببین پمپئو اون گوساله شیرده سعودی داره زنگ می‌زنه خودت جواب بده بگو اعصابم داغونه، 100 میلیون دلار کارت به کارت کنه یه خورده حالم بهتر شه.

چند روز بعد در اتاق سرّی جنگ

فرمانده ارشد نظامی: قربان اون پهباد خوشگله بود فرستاده بودیم سمت ایران.

ترامپ: همون رادارگریزه؟ همون سوپر پیشرفته فوق تخصصی که الهی قربونش بشی؟

فرمانده: بله

ترامپ: همون که رفته بود ببینه نامه من سرنوشتش چی شد؟

فرمانده: نه قربان نامه شما که چندشمون می‌شه بهش دست بزنیم یا دنبالش بگردیم.

ترامپ: حالا بگو ببینم چی شده؟

فرمانده: قربان ترکید!!!! یعنی ایرانی ها زدن پودرش کردن.

ترامپ: یعنی چی ترکید؟ مگه رادار گریز نبود؟ اینا خیلی دیگه پررو شدن. بیار اون کیف تسلیحات هسته‌ای من رو.

بولتون، پمپئو و نتانیابو از خوشحالی دستاشون رو به هم می‌مالن.

سربازی با یک کیف سیاه رنگ وارد می‌شود و کیف را جلوی ترامپ قرار می‌دهد؛

ترامپ: الان می‌زنم چهارتا نقطه شون رو پودر می‌کنم تا بفهمن نباید با من لج کنن.

نتانیابو: قربان ولی ایران سه تا نقطه بیشتر نداره‌هاااا (صدای خنده اتاق را فرا می‌گیرد)

ترامپ عصبانی از این شوخی لوس در کیف را باز می‌کند که یک پاکت نامه بیرون می‌افتد.

ترامپ: وا اینکه همون نامه من به ایرانی‌هاست که. این چیه روش نوشته شده؟

بولتون: نوشته اگر لازم باشه از این هم نزدیک‌تر می‌شیم - اداره پست جمهوری اسلامی.

 در همین لحظه فرمانده نظامی سراسیمه وارد اتاق جنگ می‌شود.

فرمانده نظامی: قربان گزارش تحلیلی تبعات حمله به ایران را آوردن. بفرمایید؛

ترامپ مشغول مطالعه می‌شود و لحظه به لحظه صورتش سرخ و چشمانش گشادتر می‌شود. بعد از لحظاتی می‌گوید: حالا چه کاریه بخوایم جنگ کنیم؟ یک پهباد بود دیگه، تازه تصادفی بود و بغلش رنگ داشت؛ انصافا ارزش نداره بخواهیم حمله کنیم.

پمپئو: ولی قربان نمیشه هیچ کاری نکنیم. آبرومون میره.

ترامپ: باشه، یه زنگ بزن به بن سلمان بگو پول پهپاد رو کارت به کارت کنه واسم. این جوری ما هم یه کاری کردیم.

وظیفه‌ی زن و مرد،‌ ای حکیم، دانی چیست؟

یکیست کشتی و آن دیگریست کشتیبان (پروین اعتصامی)

دوست طلبه‌ای دارم که اکنون امام جمعه‌ی شهر کوچک زادگاه خویش است، سال‌ها پیش که با هم برای ادای نماز جماعت، در دو نمازخانه‌ی پایگاه چهارم شکاری دزفول، هم رکاب بودیم، روزی ماجرایی را برایم تعریف کرد که نمی‌دانم بگویم خنده‌دار بود یا گریه‌دار. گفت که سوار مینی‌بوسی بودم و به روستایی دیگر می‌رفتم. جایی در مسیر، راننده ایستاد و زن و مردی سوار شدند؛ زن هم زیبا بود و هم آرایش‌کرده و هم جا‌هایی از مو و بدنش پیدا. همین که روی صندلی جا گرفتند؛ یکی از هم‌ولایتی‌ها که مردی میانسال بود، رو به شوهرِ زن کرد و با صدایی بلند که تقریباً همه شنیدند با لحنی خریدارانه گفت: به به عجب چیزیه!» و اشاره کرد به زن او. مرد سرخ شد و گفت: حرف دهنتو ببند مرتیکه‌ی پفیوز».

دوستم تعریف می‌کرد که ما انتظار داشتیم این رفیق ما هم عصبانی بشود و جواب بددهنی او را با بددهنی یا حداقل با عصبانیت بدهد؛ ولی اتفاقاً برعکس با لحن آرامی گفت: ببخشید منظوری نداشتم. آخه دیدم خانمتون زحمت کشیده و این‌قدر خودش رو خوشگل کرده حتماً برای امثال من بوده؛ چون اگه برای تو بود که فقط توی خونه این‌طوری می‌چرخید.».

علت‌های گوناگونی برای نامناسب بودن حجاب برخی از خانم‌ها، بیان شده است؛ در این میان یکی از علت‌ها که شاید کمتر به آن توجه می‌شود، نگرش‌ها و باور‌ها و رفتار‌های شوهران آنهاست؛ در چند سطر آینده می‌خواهم به نکاتی درباره این عامل اشاره کنم؛ بی‌آنکه منکر نقش و اهمیت سایر عوامل دست‌اندرکار باشم.

۱. ترجیح داشتن همسر غیرمحجبه برای برخی مردان

برخی مردان همان‌قدر که با مدل ماشین و مدل موبایلشان به دیگران پز می‌دهند، با زیبایی و به تعبیر رایج باکلاس بودن خانمشان هم احساس برتری و کسی بودن می‌کنند و می‌دانیم که در زمان ما، هر چقدر زن آرایش‌کرده‌تر و ‌تر باشد، باکلاس‌تر به‌حساب می‌آید؛ شاید به خاطر شباهت بیشتر او به ن غربی و حس برترانگاری‌ای که نسبت به غرب در ذهن داریم؛ زبان حال این‌گونه مردان حدس می‌زنم چیزی ازاین‌دست باشد: ببینید عجب چیزی به چنگ آوردم؛ ببینید چقدر از زن شما بهتره، دلتون بسوزه شما ندارین، چقدر من آدم باحالی‌ام که او من رو انتخاب کرده.»

۲. وجود قراردادی نانوشته بین برخی مردان و همسرانشان

برخی مردان عادت به مانیتورینگ مستمر ن دیگر دارند؛ ولی نگران واکنش خانمشان هستند؛ اتفاقاً در بعضی موارد، خانم آن‌ها هم دوست دارد؛ هر جا وارد می‌شود چشم‌های مردان او را پیوسته به صورت رنگی اسکن کنند؛ ولی او هم نگران واکنش شوهر است؛ اینجاست که قراردادی در سکوت بین آن‌ها تنظیم می‌شود که کاری به کارم نداشته باش تا کاری به کارت نداشته باشم.

قبل از بیان نکته‌ی سوم، از شما دعوت می‌کنم گزارش مختصر یک پرونده‌ی دادگاهی را که در تاریخ ۲۹، آبان ۱۳۹۰ در خبرگزاری ایسنا آمده، بخوانید، تا ببیندی چه دور و زمانه‌ای شده است و با چه آدم‌ّهایی شده‌ایم ۸۱ میلیون نفر:

زنم زیباست، نمی‌خواهم حجاب داشته باشد!

زنی در دادگاه خانواده حضور یافت و درخواست طلاق خود را به قاضی دادگاه ارائه کرد. وی در توضیح دلیل این درخواست گفت: یک سال گذشته به عقد همسرم درآمدم و بعد از مدت کوتاهی با برگزاری مراسم عروسی به منزل مشترک رفتیم. من و همسرم هر دو در خانواده‌هایی مذهبی بزرگ شده‌ایم و زمانی که همسرم به خواستگاری من آمد از این موضوع اطلاع داشت که حجاب من چگونه است و من تحت هیچ شرایطی حاضر نیستم آن را تغییر دهم؛ ولی بعد از گذشت مدت کوتاهی از شروع زندگی مشترکمان، مرتب از من ایراد می‌گرفت که چرا من این‌قدر پوشیده‌ام؛ در حالی که حجاب خانواده خودش نیز همانند حجاب من است.

زن جوان که ۲۵ سال سن داشت، عنوان کرد: همسرم از من می‌خواست تا حجابم را مطابق میل او تغییر دهم و در مهمانی‌هایی که من هرگز نمی‌توانم در آن حضور داشته باشم شرکت کنم. اوایل فکر کردم شاید بعد از گذشت مدت کوتاهی از حرف‌های خود پشیمان شود، اما اصرار او هر روز پرر‌نگ‌تر می‌شد.

شوهر این زن جوان نیز گفت: این درست است که من جزء خانواده‌ای مذهبی و معتقد هستم؛ اما افکار و عقاید شبیه آن‌ها نیست؛ زیرا من دوست ندارم همسرم حجاب داشته باشد. وی در پاسخ به پرسش قاضی مبنی بر اینکه اگر افکارت این‌گونه است چرا این دختر را به عقد خود درآوردی، گفت: همسرم از لحاظ ظاهری بسیار زیباست و زمانی که او را دیدم به او علاقمند شدم و فکر کردم می‌توانم او را از افکارش دور کنم و پوشش او را به آنچه که خود می‌خواهم تغییر دهم.

مرد ۲۹ ساله گفت: به نظر من باید تا زمانی که زنده است از این زیبایی استفاده کند در حالی که او خود را در پوششی پنهان کرده است که نمی‌تواند از آن لذت ببرد.

لازم به ذکر نیست شوهر نامردش که می‌گوید: با این پوشش نمی‌تواند از زیبایی‌اش لذت ببرد» بیشتر منظورش این است که با این پوشش نمی‌توانم از زیبایی‌اش استفاده کنم»؛ چون اگر بخواهد در مجالس خاص آنچنانی دوستانش و همسرانشان شرکت کند و از زیبایی آن‌ها لذت ببرد؛ او هم باید دانگ خود را بپردازد!

۳. کمبود مهارت گفت‌وگوی مؤثر و اقناع در برخی مردان

بعضی شوهران از وضعیت پوشش همسرشان ناخشنودند؛ اما مهارت ارتباط اثرگذار و گفت‌وگوی قانع‌کننده برای درخواست تغییر رفتار از همسرشان را ندارند؛ بنابراین یا زبان‌بسته می‌مانند یا دعوا می‌کنند یا طلاق می‌دهند که در هرصورت نتیجه یکی است

محمدرضا آتشین صدف

 حجت الاسلام والمسلمین حسین سوزنچی، استاد دانشگاه باقرالعلوم (ع) در یادداشتی به بررسی و تبیین مسأله زمان» پرداخته است که در متن آن تقدیم مخاطبان می‌شود.

بعضی از ایام از قداست ویژه‌ای برخوردار است. (تفسیر نور، ج ۱۰، ص ۴۷۲) تا حدی که خداوند بدان سوگند می‌خورد.

نکته تخصصی جهان‌شناسی و انسان‌شناسی

اگرچه در نگاه عادی ما آمدن شب و روز و گذر ایام صرفا یک پدیده مادی است که از گردش زمین به دور خورشید و به دور خودش حاصل می‌شود و گردش ماه نیز از این جهت خصوصیت خاصی ندارد و تفاوت ایام سال را صرفا بر اساس نسبت فیزیکی‌ای که بین زمین و خورشید است می‌فهمیم؛ اما تاملی در آیات و روایات، و تکالیفی که به تناسب ایام بر دوش انسان قرار داده شده، نشان می‌دهد که ظاهرا مطلب بدین سادگی نیست.

وَ لَیالٍ عَشْرٍ»

در این آیه و بسیاری از آیات دیگر، زمان‌های خاصی دارای اهمیت ویژه قلمداد شده‌اند، که این اهمیت نیز صرفاً در گروی نسبت بین زمین و خورشید نیست؛ بلکه در درجه اول، با گردش ماه به دور زمین، این نسبت معلوم می‌شود تا با گردش زمین به دور خورشید. (شب قدر، ماه رمضان، دهه‌ای از ماه ذی‌الحجه، عید قربان، عید فطر، و .؛ همگی با ماه قمری محاسبه می‌شوند، نه با سال شمسی)

بله، می‌توان به سادگی گفت که، اینکه ماه قمری را معیار محاسبه ایام قرار دهیم یا سال شمسی، صرفاً یک قرارداد است و صرفاً»، چون قرآن در میان قومی نازل شده که آن‌ها ایام سال را با ماه‌های قمری می‌شناختند، احکام شریعت خود را بر همان ماه‌ها منطبق کرده است. اما در این مدعا، هیچ دلیلی برای این صرفاً» اقامه شده است.

بله، خداوند احکامش را متناسب با مخاطب نازل می‌کند، یعنی چنان نازل می‌کند که مخاطب بفهمد و بتواند عمل کند.
اما آیا مخاطب اسلام فقط مردم شبه جزیره حجاز بوده‌اند یا کل انسان‌ها؟

آیا خداوند قبل از اینکه شریعت خود (آن هم شریعتی که قرار است برای همه زمان‌ها و همه مکان‌ها باشد) نازل کند، نمی‌دانست که محاسبات مردم مناطق مختلف بر اساس چه معیاری است؟

آیا این احتمال نیست که خداوندی که به همه چیز عالم است شریعت خود را در جایی نازل کند که معیار محاسباتی آن‌ها عملا با معیاری که در متن واقعیت معنوی عالم منطبق است؟!

نکته دیگر اینکه اساساً آیا زمان مطلق»‌ی هست که ما در آن واقع شده‌ایم؟ یا زمان هرکس به ازای خویش است؟ 
و یا زمان حقیقی ترکیبی از وضعیت فیزیکی و نسبت انسان‌ها (بویژه انسان خلیفة الله) با زمان‌های فیزیکی است؟ آیا محتمل نیست که هم یک زمان مجزا از آدمیان در کار باشد (که مثلا با نسبت‌های بین زمین و ماه و خورشید محاسبه می‌شود) و هم این زمان، یک نسبت واقعی با انسان‌هایی که در آن واقع‌اند دارد، و درهم تاثیر می‌گذارند.

یک بار دیگر بیاندیشیم:

آیا زمان‌های مختلف، تنها تفاوتشان در نسبت‌های فیزیکی و قراردادی‌ِ ماست، یا محتمل است که نسبت‌های معنوی‌ای نیز در پاره‌ای از زمان‌ها و بین انسان‌ها و زمان‌ها در کار باشد، که ما بی‌خبریم. (شبیه همین مطلب در مورد مکان»‌ها قابل طرح است. آیا مکانی مانند کعبه» که مقدس است، صرفاً» بعد از اینکه کعبه بنا شد مقدس گردیده، یا اینکه اساساً آن مکان موضوعیتی داشته که کعبه را در همانجا بنا کردند؛ و یا اینکه هر دو مطلب صحیح است: یعنی هم موضوعیتی داشته، و هم با بناگذاری کعبه در آنجا موضوعیت اضافه‌ای پیدا کرده است)

مردم اهالی منطقه بروایه حد فاصل جاده اهواز - شوش به دلیل در امان بودن از آب گرفتگی به جنگل اطراف روستا پناه برده و در محاصره کامل سیلاب اند و راههای ارتباطی و امکان انتقال آنها به نقاط امن به دلیل همراه داشتن دام هایشان نیست. هرچند بسته های غذایی کم و بیش از سوی نیروهای امدادی و خیرین به آنها میرسد اما امکانات بهداشتی و آب آشامیدنی کافی را ندارند.همچنین در روزهای پیش رو گرمای هوای منطقه مشکلات انها را دوچندان خواهد کرد./عکس: محسن کرامت، محمد جوادی معادی

خاطره ای از همسر علامه طباطبایی از زبان همسر شهید مطهری

.

به عمرم خانمی مثل ایشان ندیدم که اینقدر دغدغه همسرش را داشته باشد. می‌گفت: وقتی علامه در حال مطالعه است چای کمرنگ را به اتاق ایشان می‌برم و به علامه نگاه هم نمی‌کنم. چای را می‌گذارم و می‌آیم بیرون تا مبادا رشته افکارش پاره شود. .

.

روزی مهمان خانم بودم. لباس‌هایشان خیلی مندرس و کهنه شده بود و ایشان نیاز داشت که لباسی برای خودش بدوزد. زمانی که علامه بیرون می‌رفت به ایشان گفت، از درس که بر می‌گردید در راه برای من پارچه بخرید. علامه برای ایشان سه متر پارچه خرید. پارچه را که دیدم به نظرم پارچه خوبی نیامد و اساسا برای لباس مناسب نبود. به خانم گفتم که به نظر من این پارچه مناسب پیراهن نیست و حتما خود خانم هم فهمیدند که این پارچه، برای لباس مناسب نیست. همسر علامه با لبخند و با تأکید خاصی به من گفت که این را حاج آقا» خریده‌اند و آنچه را که حاج آقا بخرند حتما خوب است. چرا به درد پیراهن نمی‌خورد؟!»‌‌ همان روز ایشان لباس ساده‌ای از آن پارچه دوختند و و بر تن کردند. این قدر ایشان به علامه با محبت و فداکاری برخورد می‌کردند و به خاطر محبتی که بینشان بود زندگی خوبی داشتند.

. ـ

علامه بعد از فوت همسرشان بسیار متأثر شدند و تا مدت‌ها با صدای بلند گریه می‌کردند. تا چند سال هر وقت به منزل ایشان می‌رفتم، به خاطر دوستی که من با خانم داشتم، من را که می‌دیدند یاد همسرشان می‌افتادند و با صدای بلند گریه می‌کردند. .

.

یادم هست علامه بعد از مرگ همسرشان گاهی که به منزل ما می‌آمدند و چای می‌خوردند می‌گفتند : هیچ چیز مزه چای زعفرانی خانم را نمی‌دهد . البته این جمله را در زمان حیات خانم هم می‌گفتند.» .

.

▫️همسر علامه طباطبایی سال ۱۳۴۴ به دیار باقی شتافت . فراق این همسر فداکار، علامه را سخت تحت تأثیر قرار داد و درباره او چنین گفت من برای مرگ همسرم گریه نمی‌کنم. گریه‌ام برای صفا و کدبانوگری و محبت‌های خانم است. در طول مدت زندگی هیچ‌گاه نشد خانم کاری بکند که من حداقل در دلم بگویم کاش این کار را نمی‌کرد، یا کاری را ترک کند که بگویم کاش این عمل را انجام داده بود».

⇱ ڪلیــڪ ڪنید  ⇩⇩⇩

eitaa.com/joinchat/3093102592Cc9d364a057

، یکی از مسائلی که پیرامون قیام حضرت مهدی (ع) وجود دارد چگونگی مواجهه ایشان با افراد، دولت‌ها و تمدن‌های موجود در جهان است. گسترده شدن پرچم توحید و عدالت در سراسر جهان به چه صورتی رخ خواهد داد؟ یکی از مهم‌ترین عوامل در این مواجهه برای دستیابی به این اهداف، در مبنای معرفتی حکومت حضرت بر پایه فطرت و عقلانیت نهفته است.

حکومت مهدوی، حکومت فطرت و عقلانیت

قیام منجی بشریت بر اساس مبنای معرفتی فطرت سالم و عقلانیت صحیح، بنا شده است. حضرت امیرالمؤمنین (ع) در بیان ویژگی انبیاء بر دو نکته فطرت و عقل، تأکید دارند. ایشان در خطبه اول نهج البلاغه می‌فرماید: فَبَعَثَ فِیهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ إِلَیْهِمْ أَنْبِیَاءَه‏ لِیَسْتَأْدُوهُمْ مِیثَاقَ فِطْرَتِهِ . وَ یُثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُول‏: پس خدا رسولانش را مبعوث کرد، و پیامبرانش را به دنبال هم به‌سوى آنان فرستاد، تا اداى عهد فطرت الهى را از مردم بخواهند، . و نیروهاى پنهان عقل‌های آنان را بر انگیزانند.» حکومت مهدی موعود (عج) نیز در امتداد این راه است.

از امام باقر (ع) روایت شده: إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ اللَّهُ یَدَهُ عَلَى رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهَا عُقُولهُمْ وَ کَمَلَتْ بِهِ أَحْلَامُهُمْ: چون قائم ما قیام کند خداوند دست رحمتش را بر سر بندگان گذارد پس عقولشان را جمع کند، و خرد و آرمان‌هایشان کامل شود» (الکافی، ج1، ص25، چاپ دار الکتب الاسلامیۀ).

‌بر پایه این روایات، هنگام قیام حضرت ولی عصر (عج)، لطف الهی بر سر امت کشیده و عقل‌هایشان کامل می‌گردد. علاوه بر این، حکومت مهدوی بر فطرت بنا می‌شود. فطرت دارای ویژگی‌هایی است که از جمله آنها همگانی و فرا زمانی بودن، عدم نیاز به تعلیم و تربیت، صادق و صریح بودن است. بنابراین افراد، دولت‌ها، تمدن‌ها بر اساس عقل و فطرت، جذب قیام حضرت می‌شوند و صلح و امنیت جهانی را به ارمغان می‌آورند؛ مگر آنانی که خلاف عقلانیت و فطرت، حرکت می‌کنند.

همچنین بر اساس آنچه در چنین حکومتی شکل می‌گیرد می‌توان چنین گفت که: از جمله تکالیف و وظایف منتظران قبل از شکل گیری قیام، تعالی بخشیدن به سطح تعقل عمومی، و سلامت فطریات است و این امر، نخستین زمینه لازم جهت ادراک پیام امام زمان (ع) است؛ زیرا جامعه‌ای که از سطح تعقل والاتر و بالاتری برخوردار باشد و بر اساس فطرت پاک خود حرکت نماید و معرفت و شناخت پیدا کند معارف الهی را که امام عرضه خواهد کرد بهتر ادراک و در برابر هجوم امواج جهل و کینه، بهتر ایستادگی و دفاع می‌کند. نَه خود، گرفتار جهل و تجاهل می‌گردد و نَه اجازه می‌دهد از جهل دیگران سوء استفاده گردد./918/

مجتبی صداقت

استراتژی زیست و حیات زندگی یهودیان مبتنی بر مدل زندگی زنبور انگلی است. زنبور انگلی زیر پوست حیوانات دیگر تخم‌گذاری می‌کند و آنها حیات خود را در بدن حیوانات دیگر تامین می‌کنند تا زمانی که به اندازه‌ای از رشد برسند. یهودیان از طریق نفوذ در میان مسیحیت خود را آزاد کردند.

پول خدای هوشیار اسرائیل است که در برابر آن هیچ خدایی حق حیات ندارد. پول تمامی خدایان انسان را تنزل می‌دهد و به کالا تبدیل می‌کند. پول ارزش خودساخته‌ای است از برای همه چیز.[1] واژه بانک از کلمه ایتالیایی بنکو» به معنای نیمکت گرفته شده است. یهودیان ایتالیا در قرون وسطی به هنگام انجام معاملات تجاری بر روی نیمکت می‌نشستند. این واژه به تدریج وارد زبان‌های مختلف شد و مطابق با ادیبات و آداب و رسوم آن‌ها تغییر کرد و به کلمه بانک تبدیل شد. اما ماهیت اصلی خود یعنی ربا را فراموش نکرد.

البته معانی دیگری نیز برای بانک آوردند، مثل پولی که قماربازها وارد بازی می‌کنند.[2] بانکداری از دوره رنسانس شروع شد و در آن دوران ایتالیا می‌توان از خاندان یهودی مدیچی یاد کرد که بهره و نزول را سرلوحه فعالیت بانکی خود می‌دانستند. البته مدیچی‌ها نفوذ زیادی در مسیحیت داشتند و با خاندان زیاد دیگری که عقبه مسیحی داشتند درگیر بودند و همواره پیروز معرکه می‌شدند.

بانکداری در دوران هخامنشی

قبل از دوره هخامنشی، بانکداری به طرز ابتدایی مرسوم بود، ولی در انحصار معابد و شاهزادگان قرار داشت، سپس در زمان هخامنشیان بازرگانی رونق یافت و پول مسکوک رایج شد. معروف‌ترین بانک‌ها اجیبی(اگیبی) بود که به مهاجران یهودی مقیم بابل تعلق داشت و به کلیه امور بانکی از قبیل سپرده، اعطای وام و رهن گرفتن املاک می‌پرداخت و سرمایه آن هم برای خرید و فروش منازل، احشام، غلامان و کشتی‌های حامل کالا به کار می‌رفت.[3]

نخستین بانک ایالات متحده آمریکا در سال 1782 میلادی در فیلادلفیا، آغاز به کار کرد. اولین بانک انگلستان در سال 1852 میلادی تأسیس شد. امروزه در تمام کشورهای جهان تعداد زیادی بانک وجود دارد. بانک‌های ابتدایی فقط دو کار انجام می‌دادند: دریافت پول از مشتری و پرداخت وام با بهره. در حال حاضر بانک خدمات زیادی به مشتریان ارائه می‌دهد و وظایف متعددی بر عهده دارند. ارائه کارت‌های اعتباری، پرداخت ارز به مسافران خارج از کشور، نگهداری از اشیای قیمتی مثل جواهرات، چاپ اسکناس و اوراق بهادار، مشارکت در اداره نظام اقتصادی کشور و غیره از جمله وظایف بانک‌های امروزی‌اند. [4]

یهودیان شبکه به هم پیوسته مالی خارج از دین داشتند

یهودیان نه به عنوان پیروان حضرت موسی بلکه یک شبکه پیوسته به هم که از دوران این پیامبر اولوالعزم به دور هم جمع شده‌اند، در حال فعالیت اقتصادی بودند و تحریفات زیادی بر کتب آسمانی حضرت موسی وارد نمودند و کتاب‌های دیگری مانند تلمود پدید آمد که توانستند نکات خود خواسته را وارد این کتب کنند.[5]

به عنوان نمونه می‌توان به سفر تثنیه نیز اشاره داشت که با این جمله آغاز می‌شود: این است سخنانی که موسی آن طرف اردن . (به) تمامی اسرائیل گفت. سپس در باب آخر آمده است که حضرت موسی از رود اردن عبور نکرد. یعنی نویسنده فرد دیگری بوده است و در حال روایت یک اتفاق است، نه وحی الهی که از آسمان نازل شده باشد. البته ما سه روایت درباره نوشتن تورات داریم که یک دیدگاه سنتی است و معتقد است که حدود هزار سال بر افراد مختلفی نازل شد، دیدگاهی معتقد است که در قرون وسطا نوشتن کتاب مقدس شروع شد، اسپینوزا هم رمزهای ابن عزرا را گشوده و خود نیز موارد متعدد دیگری بر آن افزوده است و عده دیگری نیز در جریان عصر روشنگری ظهور کردند و معتقدند که فرقی میان کتاب تورات و دیگر کتب نیست.

روحیه پول اندوزی یهودیان سرآمد اقتصادی

مسئله بانک و رباخواری به خاطر روحیه اقتصادی پول اندوزی جامعه یهودیان است که در این حرفه خبره شده‌اند و توانستند نبض اقتصاد جوامع را در دست گیرند. همچنین با استحکام پایه‌های نخستین جوامع یهودی در سده یازدهم میلادی، رباخواری به شکلی گسترده در اروپای مرکزی رواج یافت. حاملین این موج یهودیان بودند و پیوند این پدیده با یهودیان آن چنان است که در فرهنگ اروپایی واژه یهودی مترادف با رباخوار بود. [6]

یکی از کارکردهای یهودیان درباری ضرب سکه بود، در سده‌های هفدهم و هجدهم بیشتر سکه‌های دربارهای آلمان از نقره بود. با افزایش تکاپوی اقتصادی در این دوران، ف فوق کمیاب شد و تأمین نقره مورد نیاز برای ضرب سکه به یکی از وظایف مهم الیگارشی یهودی بدل گردید.[7] هر کجا قدرت باشد، آنان (یهودیان) چاپلوسانه در آنجا ازدحام می‌کنند، چون تامانی قدرت و دروازه قدرت محسوب می‌شود، طبیعی بود که بزرگترین شهر یهودی جهان خواستار آن شوند. بدون شک، تناقض موجود در این واقعیت که استوارترین قدرت ی در بزرگترین شهر یهودی جهان در اختیار غیر یهودیان قرار داشت، بیشتر آنان را بر می‌انگیخت.

وقتی شوئنبرگ» بانکدار یهودی آلمانی با اسم مبدل آگوست بلمونت» به آمریکا رفت تا نماینده منافع روچیلدها» باشد. نگاه تیزبین او فوراً موفقیت را دریافت و او یکی از اعضا و حامیان تامانی شد.[8] اقتصاد یهود در مسیحیت نیز بی تأثیر نبود، از جمله دخالت مدیچی‌ها در انتخاب پاپ یا حتی مبارزه کاتولیک‌ها با زرسالاران یهودی در سال 1880 به پیدایش بانک کاتولیک یونیون جنرال» انجامید که ساده لوحانه تصور می‌رفت می‌تواند به نفوذ زرسالاران یهودی در اقتصاد فرانسه پایان دهد. این بانک با دسیسه آشکار روچیلدها ورشکست شد و پیامد این حادثه موجی از نفرت علیه زرسالاری یهودی بود.[9]

نفوذ اقتصاد یهود به ادیان مختلف و آلوده کردن آنها به ربا زمانی معنا و شکل می‌یابد که در تحریف آنها به این نکته برسیم که نفوذ هلنیزم نه تنها در فلسطین، بلکه نزد یهودیان در اسکندریه به منتهای قوت و کمال رسیده و این معنی در صحیفه‌ای به نام حکمت سلیمان از آن زمان باقی مانده و به خوبی می‌باشد و هم‌چنان در میان یهودیان آن شهر فیلسوفی ظهور کرد به نام فیلون که سعی کرد میان افکار حکیمانه یهود و مبادی کلامی ایشان با اسلوب اندیشه یونانیان در باب فلسفه تلفیقی ایجاد کند.[10] /882/ی702/س

مهدی کمالی

[1] زرسالاران یهودی و پارسی، استعمار بریتانیا و ایران، (جلد دوم) عبدالله شهبازی، ص228

[2] فرهنگ فارسی معین

[3] سیر تحول بانکداری از آغاز تا کنون، دکتر علی زنگی آبادی، رحمان علی حسینی، نشریه بانک و اقتصاد، شماره 110، آذرماه 1389

[4] https://article.tebyan.net/94509/

[5] ویل دورانت در کتاب تاریخ فلسفه ص 227 به این موضوع اشاره دارد، همچنین http://mobahesat.ir/6833 به بررسی ادله مشهور و غیر مشهور پیرامون تحریف تورات پرداخته است. کتاب یهودیت نوشته عبدالرحیم سلیمانی اردستانی نیز به این موضوع اشاره کرده است.

[6] Americana, vol 10, p 22

[7] زرسالاران یهودی و پارسی، عبدالله شهبازی، ص 156

[8] یهود بین الملل، هنری فورد،ص139

[9] زرسالاران یهودی و پارسی، عبدالله شهبازی، ج 1، ص 224

[10] تاریخ جامع ادیان، جان بایر ناس، ص 546

: مسیر زندگی انسان همواره با ریل گذاری اهداف مشخص و برنامه زندگی ترسیم می‌شود و نوع چینش اهداف نشان از میزان توجه هویتی به زندگی است، افراد جامعه هدف‌گذاری خود را وقتی کنار هم می‌گذارند، فرهنگ جامعه شکل می‌گیرد و جسم این روح حاکم برجامعه تمدن نامیده می‌شود. فضای مجازی کنونی که از اینترنت غرب ارتزاق می‌کند، بیمار است و ما را درگیر یک تقابل هویتی می‌کند.

از این رو خبرنگار 

سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا در گفت‌وگویی با حجت الاسلام والمسلمین مصطفی جمالی، عضو شورای علمی گروه مطالعات تمدنی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و محقق دفتر فرهنگستان علوم اسلامی به بحث درباره نقش فضای مجازی در تحقق آرمان‌های انقلاب اسلامی پرداختیم.

رسا ـ هدف اصلی فعالیت در فضای مجازی چیست و چه مسئله‌ای در حضور در فضای مجازی نهفته است؟

شکل‌دهی به ارتباطات هدف اصلی فضای مجازی است و ارتباطات بنیان یک تمدن است، فضای مجازی در همه ساحت‌های تمدنی ما تاثیرگذاری اساسی دارد و تمام ساحت‌های یک تمدن وابسته به فضای مجازی است. فضای مجازی مانند یک بُعد در تمام ارکان و اجزا تمدن جاری می‌شود و به همه ارکان رسوخ می‌کند و این جنبه ارتباطی قوی فضای مجازی را نشان می‌دهد؛ ولی متاسفانه در این چند سال حتی پس از فرمان عمیق و دقیق رهبر انقلاب در تشکیل شورای عالی فضای مجازی واقعا نگاه فعالی نداشتیم.

فضای مجازی خدمات زیادی فراهم کرده اما در کنار ویژگی‌ها و فرصت‌ها، با چالش و آسیب‌های جدی روبه رو هستیم. فضای مجازی از طریق اینترنت، ماهواره، مسنجرها، پیام رسان‌ها و از طریق مدیریت پیام و اطلاعات در حوزه فردی و اجتماعی هویت جدیدی را به جامعه تزریق کرده تا جایی که برای افراد خلوتی را باقی نگذاشته است. در این فضا شاهد اختلالات هویتی هستیم، به خاطر ارزش‌های جدیدی که در حال دیکته شدن به ما است.

فردگرایی در زندگی افراد حضور جدی دارد

جوان انقلابی باید هویت انقلابی داشته باشد؛ ولی با این فضایی که به وجود آمده است، اخلاق و ارزش‌ها در حال تغییر هستند و به خصوصی‌ترین حریم شخصی افراد نیز ورود کرده است و آنها را مورد هدف قرار داده است.  فضای مجازی، جامعه را فردگرا کرده است و در تمدن غرب این مسئله به خوبی مشهود است که لذت‌محوری و فرد محوری همه افراد را منزوی کرده است. فردگرایی از پس فضای مجازی ایجاد می‌شود و خانواده را از بین می‌برد و همین درون‌گرایی منجر به ایجاد افسردگی‌ها در میان افراد می‌شود.

فضای مجازی در ساحت اجتماعی هم آسیب‌های جبران ناپذیری وارد کرده است که بزرگترین آسیب اجتماعی در حوزه خانواده دیده می‌شود. خانواده دیگر پرورش دهنده فرزند خویش نیست و همه اعتراف می‌کنند: فضای مجازی نهاد خانواده ما را از بین برده است.» در سایه فضای مجازی چشم نامحرم در حریم خصوصی خانواده‌ها ورود کرده است و روابط خانواده، فامیل، دوست و آشنا در فضای مجازی تغییر کرده است.

رسا ـ آسیب‌هایی که فضای مجازی برای ما ایجاد کرده است، چه نتیجه‌ای را در برخواهد داشت؟

همه در برابر این موضوع سکوت کرده‌اند، این اتفاق در خود غرب هم روی داده است و مختص به ما نیست. آمار قتل‌ها، ها و . در غرب منتشر شده است و نشان از عوض شدن مفاهیم برای خود غربی‌ها دارد. این آسیب‌ها در جامعه اسلامی وارد می‌شود و صدمه خواهد زد؛ وقتی بنیان خانواده سست می‌شود، همه چیز در جامعه سست خواهد شد و نشان از عدم مدیریت ما بر فضای مجازی کشور است.

در سایه فضای مجازی جنبش‌های اجتماعی بدون سر و رهبر ایجاد می‌شود و چون ما نتوانستیم فضای مجازی را بشناسیم، سبب شده است تا در جامعه گره ایجاد شود و چون نمی‌توانیم مدریت فضا را در دست بگیریم، نمی‌توانیم سردسته افرادی را که در اغتشاشات خیابانی ورود می‌کنند، شناسایی کنیم. نمی‌فهمیم که این افراد عضو چه مکتب و ایدئولوژی هستند. کسانی در این حوزه و فضا می‌نالند که نشان دهنده عدم مدیریت جامعه است و خیال می‌کنیم که فرهنگ جامعه را خودمان مدیریت می‌کنیم. به نظر شما فرهنگ جامعه را سازمان تبلیغات، وزارت ارشاد و . به دست گرفته است یا فضای مجازی در حال فرهنگ سازی است؟

فضای مجازی به جایی رسیده است که در حوزه اقتصاد موج ایجاد می‌کند و جامعه را متشنج می‌کند و همین فضا جنگ روانی به پا می‌کند و چالش ی، فرهنگی، اجتماعی و . را به همراه می‌آورد. باید آسیب‌ها را شناسایی کنیم تا متناسب با هر چالشی اقدام مناسبی صورت دهیم. به طور کلی در جامعه سه گفتمان در رابطه با فضای مجازی وجود دارد.

رسا ـ این سه گفتمان چه چیزهایی هستند و چه ویژگی‌های مهمی دارند که شاخص شده‌اند؟

گفتمانی هست که معتقدند فضای مجازی بی جهت است و جریان آزاد اطلاعاتی در دنیا است و هیچ توطئه‌ای در این فضا وجود ندارد. البته این گفتمان نسبت به غرب و فضای مجازی ساده‌انگارانه است و چنین افرادی یا غربزده هستند یا خودشان را به جهت و نادانی می‌زنند. آیا غرب، فضای مجازی را برای ورود بشریت به عرصه‌های مختلف به صورت کاملا بی طرفانه راه می‌اندازد؟ گفتمان دیگری هم هست که می‌گوید راه توسعه کشور جز از دالان الگوهای توسعه دنیای امروز امکان پذیر نیست. این گفتمان منفعل معتقد است که ما نمی‌توانیم» و آن را شعار خود کرده است. اینها سند انحلال جامعه در هاضمه غرب را امضا می‎کنند.

آنها می‌گویند زیاد مقاومت نکنید و کمتر به توهم توطئه بپردازید و به جای این کارها بروید و با دنیای امروز بسازید. می‌گویند ببینید ژاپن با دنیا ساخته است و به چنین قدرتی رسیده است و چرا ما کدخدایی آمریکا را قبول نکنیم و دارای قدرت نشویم. سومین گفتمان معتقد است که باید در فضای مجازی انقلابی صورت گیرد و مثل انقلاب اسلامی بتوانیم مدیریت فضا را در دست بگیریم.

سه محور مهم برای رسیدن به مدیریتی فعال

گفتمان سوم در راستای مدیریت فعال فضای مجازی باید سه کار مهم مفهوم‌سازی، ظرفیت‌سازی و فرهنگ‌سازی را به صورت موازی انجام دهد. باید در گام اول خودمان را در مقابل غرب ببینیم که می‌خواهد عالم را ظلمانی کند. به نظر بنده این روحیه مبارزه باید در تمامی زمینه‌ها نهادینه شود و باور کنیم که عالم، عالم درگیری است و آن هم یک درگیری همه جانبه که باید روحیه مبارزه و امید به پیروزی داشته باشیم و الا قطعا شکست می‌خوریم.

نخبگان جامعه باید به این باور برسند که غرب چیزی برای پایه‌ریزی تمدن نوین اسلامی ندارد و همه چیز غرب ظلمانی است. جریان حق که با علوم جامعه شناسی، تکنولوژی، سبک زندگی و. که ساخته و پرداخته غرب است، می‌تواند عالم را نورانی کند؟ اگر بخواهیم تمدنی نورانی داشته باشیم، باید پایه‌ها و مبانی نورانی داشته باشیم. باید تلاش کنیم تا عقب‌ماندگی تکنولوژیک و فرهنگی را جبران کنیم، همین عقب ماندگی که محصول حکومت‌ها و رژیم‌های دوران قاجار و پهلوی بود.

برای رسیدن به تمدن اسلامی باید مبارزه کنیم

انقلاب اسلامی در دوران چهل ساله اول، تمام تلاش خود را کرده تا عقب‌ماندگی متراکم در حکومت‌های قبل را جبران کند؛ اما برای اینکه تمدن جهانی بسازیم باید همگی روحیه مبارزه داشته باشیم. باید بدانیم در چه منطقه‌ای ایستادیم و در مقابل فضای مجازی که به دنبال اقامه باطل در عالم است، باید حق را اقامه کنیم و مدیریت تحولات فضای مجازی را به دست بگیریم و در این سه لایه مفهوم‌سازی، ظرفیت‌سازی و فرهنگ‌سازی کار کنیم.

تحقیقات جدی و بنیادین راهبردی و کاربردی در تمام حوزه‌های فضای مجازی باید صورت بگیرد. این نکته مهمی است که ارزش‌ها و مبانی خودمان را در فضای مجازی بشناسیم و علوم کاربردی، علوم پایه، علوم مادر و . را در نظر داشته باشیم و روش‌های جدیدی از تصرف و مدیریت در فضای مجازی داشته باشیم. باید مسلط به شیوه‌های مختلف برخورد با این فضا باشیم و نیاز به گمانه‌زنی، پژوهش، کار جدی، محیط مناسب پژوهش و. دارد. الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت که رهبر انقلاب به عنوان سند بالادستی در قانون اساسی ابلاغ فرمودند، آیا اصلا فضای مجازی در این الگو وارد شده است؟

بیشتر بخوانید: 

راهی نو برای رسیدن به تمدن اسلامی

رسا ـ در این میان مهمترین سوال درباره نقش دین در مسئله فرهنگ‌سازی و بانیان امر در این موضوع است که چگونه باید رفتار کنند؟

حوزه‌های علمیه موظف هستند تا عقاید، هویت و تفکر افراد جامعه را اصلاح کنند و برای نشر دین و فرهنگ‌سازی جامعه تبلیغ دین کنند، فضای مجازی فرهنگ‌ساز و هویت‌ساز است و امروزه چون مدیریت این فضا در دست ما نیست، مفاهیم کلان دینی ما را عوض می‌کنند، پس حوزه‌های علمیه موظف هستند که در حوزه فضای مجازی وارد شوند و از تغییر مفاهیم دینی جلوگیری کنند و در آن فضایی که می‌توان روی فرهنگ، هویت و افکار مردم جهان تاثیر گذاشت، تبلیغ دین و تمدن اسلامی کنند.

سوال من اینجاست که حوزه‌های علمیه برای فقه فضای مجازی یا فقه رسانه چقدر وقت گذاشته است؟ آیا فضای مجازی در حوزه شناخته شده است؟ اینها مسائل مهمی است که باید از منابع دینی و فقهی استنباط شود. بایستی فضایی که هویت و فرهنگ جامعه را عوض کرده است، کرسی‌های خارج ایجاد کنیم و علوم انسانی متناسب با موضوع فضای مجازی تولید کنیم و به همین خاطر بعد از تحقیقات و مفهوم‌سازی در گام بعد آموزش و ظرفیت‌سازی نیاز است تا دانشگاه‌های کاربردی شکل گیرد و دانشجویانی در آن آموزش ببینند.

فرهنگ‌سازی در حوزه فضای مجازی همچنان مغفول مانده است

فضای مجازی در فرهنگ تخصصی و در فرهنگ عمومی مردم ایران تاثیر گذاشته است، امروز این فضا و شبکه اطلاعات جهانی به گونه‌ای مدیریت می‌شود که خروجی هرگونه تحقیقات، فعالیت و . به کام موسسات تحقیقاتی غربی تمام می‌شود. مقام معظم رهبری درباره شبکه ملی تحقیقات می‌فرمایند: ما باید شبکه ملی تحقیقات و شبکه اطلاعات ملی ایجاد کنیم.» هر گونه اطلاعات ما از کوچکترین تا بزرگترین اطلاعات ما زیرسیطره غرب است.

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: و لاترکنوا الی الذین ظلموا» آیا این ر به اهل ظلمه نیست؟ تا کی باید منفعل و تحت سیطره غرب باشیم؟ در حالی که این جامعه توان و ظرفیت تمدن سازی دارد. باید شبکه ملی اطلاعات شکل بگیرد و همه مسئولین به این امر مهم برسند و بدانند که از نان شب واجب‌تر است. متاسفانه ی اطلاعات در جامعه ما توسط فضای مجازی به مردم گفته نشده است و مردم، نخبگان و مدیران نمی‌دانند که تمام اطلاعاتشان در معرض سرقت است و این مسئله باید فرهنگ سازی عمومی شود.

در پایان باید گفت که یکی از اقدامات اساسی ما این است که در حوزه فرهنگ تخصصی و فرهنگ عمومی جامعه را برای مواجهه با فضای مجازی آماده کنیم. متاسفانه در این زمینه منفعل هستیم و برای همین شاهد تاثیرات مخرب آن نیز می‌باشیم. مسیری که غرب رفته است و الان از آن پشیمان است را ما دوباره نباید طی کنیم.

داستان معروف مجنون عامری و شتر تازه زاییده اش

مجنون به قصد اینکه به منزل لیلی برود، شتری را سوار بود و می رفت از قضا آن شتر بچّه ای داشت شیرخوار

مجنون برای اینکه بتواند این حیوان را تند براند و در بین را معطّل بچه اش نشود بچّه ی شتر را در خانه حبس کرد

و در را بست و شتر را تنها سوار شد و رفت.

عشق لیلی مجنون را پر کرده بود، جز درباره ی لیلی نمی اندیشید

از طرف دیگر شتر هم جز درباره ی بچّه ی خودش نمی اندیشید

بچّه ی شتر در این منزل و لیلی در آن منزل

این در مبدأ است و او در مقصد

وقتی مجنون حواسش متوجّه معشوق می شد مهار شتر از دستش رها میگردید

شتر وقتی می دید مهارش شل شده ، آرام برمی گشت به طرف منزل

یک وقت مجنون متوجّه می شد می دید دوباره به همان منزل اوّل رسیده، شتر را برمیگرداند

مدّتی رفت، دوباره تا از خود بی خود می شد حیوان برمی گشت

⭐️چند بار این عمل تکرار شد

همچو مجنون در تنازع با شتر   

گه شتر چربید گه مجنون حر                                 

میل مجنون پس سوی لیلی روان              

میل ناقه از پی طفلش دوان

تا آنجا که می گوید خودش را انداخت زمین و گفت

ای ناقه چو هر دو عاشقیم    

ما دو ضد بس همره نالایقیم

دفتر چهارم مثنوی 

هیچ وقت دو ضد نمیتوانند در کنار هم باشند یکی بگوید هم در لشکر امام حسین (علیه السلام) باشم و هم در لشکر یزید 

اگر هدف با اولیا خدا یکی نباشد خود بخود جدا می شویم، پس باید از همان اول خودمان را به اولیا خدا وصل کنیم. 

خدمت آیت الله بهاالدینی رسیدم. گفتم آقا راز مقام و رتبه سید سکوت چه بود؟ آقا دست بالا آورد و اشاره به دهان کرد. خدا شاهدست الان مردم خیلی دست کم گرفته اند آبرو بردن را.

ببینید خدا چند گناه را نمی بخشد:

1- عمدا نماز نخواندن.

2- به ناحق آدم کشتن.

3- عقوق والدین.

4- آبرو بردن.

 این گناهان این قدر نحس هستند که صاحبانشان گاهی موفق به توبه نمی شوند. پسر یکی از بزرگان علما که در زمان خودش استادالعلما بود، برای من تعریف می کرد: "به پدرم گفتم پدر تو دریای علم هستی. اگر بنا باشد یک نصیحت به من بکنی چه می گویی؟

می گفت پدرم سرش را انداخت پایین. بعد سرش را بالا آورد و گفت آبروی کسی را نبر!" الان در زمان ما هیئتی ها، مسجدی ها و مقدس ها آبرو می برند.

 عزیز من اسلام می خواهد آبروی فرد حفظ شود. شما با این مشکل داری؟ دقت کنید که بعضی ها با زبانشان می روند جهنم.

روایت داریم که می فرماید اغلب جهنمی ها، جهنمی زبان هستند. فکر نکنید همه شراب می خورند و از دیوار مردم بالا می روند. یک مشت مومن مقدس را می آورند جهنم. ای آقا تو که همیشه هیئت بودی! مسجد بودی! بله. توی صفوف جماعت می نشینند آبرو می برند.

امیرالمومنین به حارث همدانی می فرماید: اگر هر چه را که می شنوی بگویی؛ دروغ گو هستی.

جمعی از اساتید و فضلای حوزه علمیه و دانشگاه در بیانیه ای خطاب به مسؤولان کشور بر وم ساماندهی فضای مجازی تأکید کردند و خواستار اهتمام مسؤولان در این زمینه شدند.

متن بیانیه به شرح زیر است:

وَ الَّذینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یعْبُدُوها وَ أَنابُوا إِلَی اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْری فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذینَ یسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولئِک الَّذینَ هَداهُمُ اللَّهُ وَ أُولئِک هُمْ أُولُوا الْأَلْبابِ؛ و کسانی که از پرستیدن طاغوت دوری کردند و به سوی خدا بازگشتند، بر آنان مژده باد؛ پس به بندگانم مژده ده. آنان که سخن را می‌شنوند و از بهترینش پیروی می‌کنند، اینانند کسانی که خدا هدایتشان کرده، و اینان همان خردمندانند. (زمر، آیه 17 و 18)

رشد و پیشرفت همه ملت‌ها، مدیون استقلال و خودباوری است. حفظ امنیت، فرهنگ و هویت ملی نیز، از اامات هر حرکت پیشرو و تمدن‌ساز است و دولت اسلامی موظف است در این مسیر حرکت کند و در برابر موانع موجود بایستد.

از کارکردهای رسانه در جهان امروز، ایجاد سرمایه اجتماعی، بسیج امکانات عمومی و شکل‌دهی به قلوب و اذهان می‌باشد. بایسته است که دولت و مردم در برابر استعمار رسانه‌ای و اشغال محیط مجازی کشور توسط دشمن، مسئولانه عمل کنند؛ خصوصاً به اصلاح وضعیت نابهنجار کنونی اینستاگرام، تلگرام و شبکه‌های اجتماعی خارجی اقدام کنند که باعث تحقیر و تحیر ملت در استفاده صحیح از فضای مجازی شده است. اکنون سازمان‌های امنیتی ـ صهیونیستی چون NSA پای خود را تا اندرون خانه ایرانیان کشانده و نوامیس و امنیت و آرامش خانواده‌ها و جامعه را بر هم زده است.

این روزها، اینستاگرام و مالک آن فیسبوک، با تبعیت از دولت ترامپ در تروریست خواندن سپاه پاسداران و حذف صفحات مربوطه، نشان دادند که ابزار سلطه بیگانه بر مسلمین بوده و ناقض حاکمیت ملی ما هستند. تلگرام و گوگل نیز با دستبرد به حریم خصوصی بیش از بیست میلیون ایرانی در حذف هاتگرام و طلاگرام، نشان دادند که امنیت اطلاعات و آزادی رسانه و بیان در غرب، پشیزی ارزش ندارد و نمودی بارز از هتک حرمت و لگدمال کردن اقتدار و استقلال و غرور یک ملت است.

فضای مجازی، فضای به‌شدت تاثیرگذاری بر باورهای عمومی و تصمیم‌سازی برای مسولین کشور است و چگونه ممکن است باور کنیم که دشمن خبیث از این فضای ویژه، در ضربه و نفوذ استفاده نکند! و این پژواک صدای امیرالمؤمنین (ع) است که به گوش می‌رسد: مَن نامَ لَم ینُم عَنه»

کشوری که در قدرت سخت و تقابل نظامی، تمام برنامه‌های دشمن، با صرف هفت تریلیون دلار و استخدام هزاران مزدور در منطقه را با شکست مواجه کرد؛ چرا در رویارویی نرم در عرصه فضای مجازی، باید منفعل باشد؟ در فرازی از خطبه فدکیه آمده است: ففَرَضَ اللَّهُ الْجِهَادَ عِزّاً لِلْإِسْلَامِ‏»؛ پیروزی دلاوران عرصه نظامی، مدیون باور و اعتقاد عملی آنها به جهاد فی سبیل الله است و تداوم چنین روحیه‌ای در فضای مجازی نیز بایسته و شایسته نظام جمهوری اسلامی بوده و جز این انتظاری نیست. کفر به طاغوت و زیر بار ولایت و سلطه کفار نرفتن، مهم‌ترین شرط مبارزه و جهاد و ماندگاری است.

جامعه مؤمن و خداباور، حق ندارد از مسیر تبعیت ولایت الهی، خود را در مسیر ولایت طاغوت قرار دهد. اساساً شکل‌گیری انقلاب اسلامی و تلاش برای استقلال کشور، عمل به این واجب الهی بود که اداره و سرپرستی مردم، از طواغیت زمان و مستکبران عالم آزاد شود و احکام و مقررات الهی ذیل ولایت فقیه جامع الشرایط بر مسند اداره کشور بنشیند و در شرایطی که به سوی گام دوم انقلاب در حرکتیم، این مهم اهمیت مضاعفی پیدا می‌کند.

بر اساس آیه یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْیهُودَ وَ النَّصاری‏ أَوْلِیاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ وَ مَنْ یتَوَلَّهُمْ مِنْکمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمین/ مائده:51‏» خداوند متعال هرگز به ما اجازه نداده است که ولایت و سرپرستی طاغوت را پذیرا شویم؛ و این ذلت را در قالب جواز فعالیت شبکه‌های صهیونیستی تلگرام، اینستاگرام، واتس‌آپ و. به کشور تحمیل کنیم و آن را نشانه توسعه پایدار قلمداد کنیم! توسعه وابسته به معنای تضعیف نیروی انسانی و افزایش نرخ بیکاری و تقویت سرمایه‌داری و عدم اعتماد به توان داخلی است.

پیشرفت واقعی، قوت ملت است و نه تحقیر و تحیر جامعه اسلامی! استقبال از تکنولوژی، ذیل استقلال ملی و عزت مردم و اقتصاد دانش‌بنیان عزیز است و نه همراه با وادادگی و انفعال و ذلت مردم و فروش پهنای باند استعماری به قیمت گزاف به مردم. در شرایطی که کشور به شدت نیازمند اشتغال‌آفرینی پایدار است، با تقویت شبکه‌های اجتماعی داخلی در بستر شبکه ملی اطلاعات، می‌توان تا سه‌هزار میلیارد تومان برای بخش داخلی درآمدزایی و کارآفرینی کرد، مسأله‌ای که مورد اذعان وزیر ارتباطات، قبل از تصدی سمت وزارت بوده است.

قواعد فقه شیعه، ضامن فضای مجازی سریع، ایمن و پاک
بسیاری از قواعد و مسلمات فقهی شرع مقدس، در مدیریت موجود فضای مجازی به محاق رفته است؛ بی‌شک اهتمام به قواعدی چون نفی سبیل و سلطه بیگانگان، لاضرر، حرمت اختلال نظام، مصلحت، احترام مال و عمل مسلم، حرمت تعاون بر اثم و عدوان، حرمت اهانت به محترمات دین، وجوب دفع ضرر محتمل و وجوب حفظ حرمت مؤمن، در تگذاری و نهادسازی و ساختار فضای مجازی کشور، علاوه بر حفظ امنیت، فرهنگ و استقلال، زمینه‌ساز رونق تولید ملی و تقویت شرکت‌های مردمی دانش بنیان در صنعت ارتباطات خواهد بود و لازم است که مجلس و دولت در این زمینه، قدم‌های مؤثری بردارند.

راه نجات در تفکر راهبردی و زمان‌شناسی است: الْعَالِمُ‏ بِزَمَانِهِ‏ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس/ الکافی، ج1، ص27‏»؛ بر این اساس، مسأله اصلی، انسداد یک یا چند شبکه اجتماعی خارجی نیست، بلکه حفظ منافع اقتصادی ملت، امنیت اطلاعات و اقتدار کشور است. به گواهی اندیشمندان، امروز، کشوری مقتدر است که صاحب اطلاعات راهبردی باشد و اجازه دسترسی اجانب به این اطلاعات ارزشمند را ندهد اما صد افسوس که در سایه انفعال مسئولین تقنینی و اجرایی، بیگ‌دیتای (Bigdata) اطلاعاتی کشور، از طریق تلگرام، اینستاگرام و واتس‌آپ جمع‌آوری‌شده و دست دشمن را در ایجاد هر توطئه، فتنه و آشوبی باز می‌کند؛ فرایندی که خطر آن از هر مزیت محتملی، بیشتر است. قرآن کریم مسلمانان را از اینکه با دست خویش، خود را به ورطه هلاکت بیاندازند، بر حذر داشته است. وَ لا تُلْقُوا بِأَیدیکمْ إِلَی التَّهْلُکةِ/ بقره:195‏» باید با ایجاد اقتدار ارتباطی در نظام بین‌الملل، سایه تهدید، یک بار برای همیشه از این کشور زدوده شود. وَ اتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصیبَنَّ الَّذینَ ظَلَمُوا مِنْکمْ خَاصَّةً وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدیدُ الْعِقاب‏/ الأنفال:25»

پیشنهادات و مطالبات

1. درخواست اساتید و فضلای حوزه و دانشگاه از دولت، وزارت ارتباطات و شورای عالی فضای مجازی این است که با توجه به آمادگی‌های موجود جهت راه‌اندازی کامل شبکه ملی اطلاعات، اقدام فوری به انسداد شبکه‌های اجتماعی خارجی و تقویت توأمان پیام‌رسان‌ها و شبکه‌های اجتماعی داخلی، نمایند و راه ضربه و نفوذ دشمنان را بسته و آسیب‌ها و معضلات فضای مجازی را به حداقل برسانند. راه‌اندازی و تقویت سرورهای هاتگرام و طلاگرام که به اذعان معاون وقت قضایی دادستان کل کشور، در حقیقت دو برای دسترسی به تلگرام بودند، حکم قضایی را دور زد و راه تقویت شبکه‌های داخلی را با چالش جدی روبرو کرد؛ تکرار و تداوم چنین اشتباهاتی از مسئولین به هیچ وجه پذیرفته نیست و باید چاره اساسی را در اعتماد به مردم و متخصصین بومی، تقویت توان داخلی و اعمال شاخص‌های نظارتی بر وزارت ارتباطات جست.

2. بی‌شک فرهنگ‌سازی، تنها راه چاره نیست، بلکه مجلس و دولت با طرح‌ها و لوایح جامع فضای مجازی و تگذاری صحیح و متقن و مردمی، باید در این مسیر حرکت کنند. همچنین لازم است که احکام صریح رهبر معظم انقلاب، مصوبات موجود مجلس و شورای عالی فضای مجازی و دستورات قضایی زمین مانده، با سرعت و جدیت توسط نهادهای دولتی و خصوصی، اجرایی گردد. ما معتقدیم متخصصین ایران اسلامی به اندازه کافی توانایی دارند که با راه اندازی فضای مستقل ارتباطاتی، دیگران را نیز، از اقصی نقاط دنیا به حریم مجازی خویش راه دهند و از این عمق استراتژیک در تقویت اقتصادی، ی، فرهنگی و امنیتی جمهوری اسلامی بهره گیرند.

3. از مسئولان اجرایی، انتظار است که در بیانات خود، بیشتر دقت کرده و اسیر فضاسازی و توجیهات غربزدگان و بیگانگان نشوند و حق ملت در استفاده امن، سریع و پاک از فضای مجازی را به رسمیت شناخته و بسترهای داخلی آن را مهیا کنند. جنگ رسانه‌ای و سایبری، واقعیتی است که باید ملت از عوارض آن مصون شوند. تجربه ثابت کرده است که اگر ما به جوانان غیور این کشور اعتماد کنیم و اهل کار و ابتکار باشیم می‌توانیم تهدیدهای دشمن را به فرصت تبدیل کنیم و موقعیت خود را در منطقه و جهان، تثبیت نماییم. إِنْ ینْصُرْکمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَکُم‏./ آل‌عمران:160»

4. از قوه قضائیه و نیروهای امنیتی و انتظامی، انتظار است که در راستای پاسداشت و حفاظت از مضامین شرع و قانون اساسی و منافع ملی، ضمن محاکمه عوامل مخرب فرهنگ، اقتصاد و امنیت مردم در فضای مجازی، عاملین و مسببّین وضعیت فعلی را نیز مورد بازخواست و محاکمه قرار دهند؛ همچنین نسبت به وظایف پیشگیرانه خود نیز به صورت جدی‌تری وارد عمل شده و از طریق برنامه جامع پیشگیری و مدیریت فضای مجازی، تکلیف خود را به سرانجام برسانند.

جمعی از اساتید و فضلای حوزه و دانشگاه
والسلام علیکم و رحمت الله
اردیبهشت 1398

لیست امضاء کنندگان بیانیه به تفکیک تخصص و حوزه پژوهشی:
الف. اساتید دروس خارج حوزه علمیه قم:
⦁ محسن اراکی، استاد درس خارج فقه نظام، فقه رسانه، فقه فرهنگ، فقه اقتصاد و رئیس سازمان تقریب مذاهب اسلامی.
⦁ مرتضی آقاتهرانی، استاد درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه و عضو هیئت علمی و رئیس گروه اخلاق و تربیت مؤسسه امام خمینی (ره) قم.
⦁ سیدصمصام‌الدین قوامی، استاد درس خارج فقه حکومتی و فقه مدیریت حوزه علمیه و رئیس بنیاد فقهی مدیریت اسلامی قم.
⦁ ولی‌اله لونی الیگودرزی، استاد درس خارج حوزه علمیه قم و عضو هیئت رئیسه مجمع عمومی جامعه مدرسین قم.
الف. حوزه تخصصی ارتباطات، تبلیغ، علوم اجتماعی، رسانه، فضای مجازی و فقه رسانه:
⦁ سیدحسین شرف‌الدین، عضو هیئت علمی مؤسسه امام خمینی (ره)، رشته فرهنگ و ارتباطات، استاد فقه رسانه.
⦁ قاسم ابراهیمی‌پور، جامعه شناسی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ محمد علی لیالی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، محقق فضای مجازی و پژوهشگر فقه رسانه.
⦁ علی‌اکبر بیاری، جامعه شناسی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ حسین فلاح، دکتری حقوق بین الملل، استاد دوره‌های جنگ نرم واستاد نمونه سواد رسانه‌ای.
⦁ رفیع‌الدین اسماعیلی، عضو گروه مدیریت راهبردی فرهنگ دانشگاه باقرالعلوم و رئیس انجمن سواد رسانه‌ای دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
⦁ محمدحسین فرج‌نژاد، عضو گروه علمی تبلیغ و ارتباطات جامعة المصطفی، پژوهشگر فقه رسانه، مؤسسه فتوح اندیشه قم.
⦁ سعید ارجمند‌فر، عضو هیئت علمی جامعه المصطفی و عضو هیئت مدیره انجمن سواد رسانه‌ای دفتر تبلیغات قم.
⦁ علی قهرمانی، عضو هیئت مدیره انجمن سواد رسانه‌ای دفتر تبلیغات اسلامی قم و مدیر گروه فرهنگی ندای فطرت.
⦁ حفیظه مهدیان، فرهنگ و ارتباطات، عضو گروه تبلیغ و ارتباطات جامعه المصطفی.
⦁ حکیمه مهدیان، تبلیغ و ارتباطات فرهنگی، پژوهشگر رسانه.
⦁ حسن غفاری‌فر، جامعه شناسی، استاد حوزه و مؤسسه امام رضا (ع) قم.
⦁ محمد کهوند، محقق فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی.
⦁ محمدرضا سیفی، محقق فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی.
⦁ محمد محمدی‌نیا، محقق رسانه و پژوهشگر فقه رسانه، مؤسسه فتوح اندیشه قم.
⦁ محمدحسن فرج‌نژاد، دانشجوی دکتری تگذاری فرهنگی، پژوهشگر فقه رسانه، مؤسسه فتوح اندیشه قم.
⦁ عبدالمجید تناور، فرهنگ و ارتباطات، پژوهشگر فقه رسانه، مؤسسه فتوح اندیشه قم.
⦁ حمزه خادم‌علی، فلسفه علوم اجتماعی، پژوهشگر فقه رسانه، مؤسسه فتوح اندیشه قم.
⦁ محمدعلی قربانی، استاد مرکز تخصصی تبلیغ حوزه علمیه قم.
⦁ محمد فروهر، محقق فضای مجازی و مدیر بنیاد ملی مصونیت اجتماعی ردم.
ب. حوزه تخصصی علوم اسلامی، فقه، حقوق، اخلاق و اساتید سطوح عالی حوزه علمیه قم.
⦁ علی‌اشرف مؤیدی، استاد اخلاق حوزه علمیه.
⦁ روشن‌بین بروجردی، استاد سطوح عالی، خارج فقه و فلسفه حوزه علمیه.
⦁ عباسعلی مشکانی، دکتری فقه و روابط بین‌الملل، استاد فقه ی دانشگاه باقرالعلوم (ع) قم.
⦁ احمدعلی محمودی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه و استاد دانشگاه مفید قم.
⦁ سیدمجتبی سعادت‌الحسینی، اخلاق، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه.
⦁ علی قنواتی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علی‌اصغر همتیان، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محمد عابدی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ امیر بنی‌عصار، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محمد استوار میمندی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه ونماینده طلاب شیراز در مجمع نمایندگان طلاب.
⦁ رضا ذوالفقاری، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ سیدیاسر صادقی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ حسین‌هوشمند فیروزآبادی، عضو هیئت علمی دانشگاه آیت الله بروجردی (ره) لرستان و استاد مرکز تخصصی قضا.
⦁ رضا محمدی، عضو هیئت علمی گروه حقوق مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه.
⦁ محمدجواد سمیعی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مصطفی حاج ولیی، استاد مرکز تخصصی امامت.
⦁ مهدی روشنائی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ داودعابدی اردکانی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه و نماینده طلاب اردکان در مجمع نمایندگان طلاب.
⦁ سیدمحمد تقوی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه و مرکز تخصصی فقه و اصول امام محمد باقر علیه السلام.
⦁ احمد طاهری‌نیا، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه.
⦁ شهاب‌الدین علائی‌نژاد، استاد سطوح عالی حوزه و دانشگاه.
⦁ احمدابراهیمی قائنی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محمد حیدری، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ حسن مهاجری، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ ابوالقاسم عسگری، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علی‌اصغر گرجی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محسن ی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ حسن عرب‌ساغری استاد مشاور حوزه حوزه علمیه.
⦁ احمد حسین فلاحی، هیئت علمی دانشگاه پیام نور قم.
⦁ مهدی روشنایی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علیمراد مهاجری، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مهدی آزادپرور، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علی فرهادی نیا، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ عبدالرضا حسناتی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محمدمهدی علوی‌مهر، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مهدی کریم‌خوانی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مصطفی صفاری، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ هادی هدایت، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ امین رصاف، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محمود مقدمی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ جواد کاظم خانلو، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محسن غلامی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علی اسلامی‌فر، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مفیدی‌فر، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مهدی علوی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ نصرالله آقاجانی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ سیدرضا فاطمی نیا، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ سعید عبداللهی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ سیدحمید ، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ سیدعلی سید ، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ داودی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مسلمی‌فر، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ امیریان، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ روزبهانی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علی اصغرکریم خوانی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علیرضا اعجازی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مهدی امامی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ جواد خسروی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ سلطانعلی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ قائمی نسب، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علم‌الهدی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مجید یگانه، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ عمادپور، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ توکلی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ محمدرضا حریفی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ مرتضی خاکساردوست، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ علی قریب‌دوست، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ احمد اکرامی، استاد سطوح عالی حوزه علمیه.
⦁ سیدمحمدتقی محمدی، مسئول گروه پیامک مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی.
⦁ اکبر بیگی، کارشناس مرکز ملی پاسخگویی به سؤالات دینی.
ج. حوزه تخصصی روانشناسی، علوم تربیتی و مشاوره:
⦁ حمید ملکی، مشاور خانواده، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ ابوالحسن حقانی، عضو گروه روانشناسی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ رحیم نارویی، عضو هیئت علمی گروه روانشناسی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ محمدرضا بنیانی، روانشناسی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ حسین جلالی، روانشناسی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ محمدرضا جهانگیرزاده، عضو هیئت علمی گروه روانشناسی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ علی ابوترابی، عضو هیئت علمی گروه روانشناسی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ رضا محکام، روانشناسی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ سیدمحمدرضا ‌نسب، روانشناسی تربیتی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ محمدمهدی نادری، علوم تربیتی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ سیدعباس ساطوریان، روانشناسی، مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ احسان فدایی، دکتری روان‌شناسی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ ابوالفضل قدوسی، دکتری روان‌شناسی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ محمد فرهوش، دکتری روان‌شناسی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ علی حسین‌زاده، پژوهشگر و استاد علوم تربیتی، عضو هیئت علمی دانشگاه کاشان.
⦁ هادی رضایی، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ علی‌اکبر شورورزی، مشاوره اسلامی، سرپرست مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ مجتبی رضایی، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ محمد مهدی ایمانی، مشاوره اسلامی و مشاور MPC، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ محمود حسنی‌نژاد، روان‌شناسی و دکتری فلسفه و استعداد یاب حوزه مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ ابوالفضل عباسپور، مشاور خانواده، مرکز مشاوره حوزه علمیه مازندران.
⦁ محمود غریب، مشاور PMC، مرکز مشاوره حوزه علمیه مازندران.
⦁ عباس شاکری، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه و مرکز مشاوره حوزه تهران.
⦁ مرتضی حق‌پناه، مشاور تحصیلی مرکز مشاوره حوزه علمیه بوشهر.
⦁ رمضانعلی تیموری، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه و مرکز مشاوره حوزه تهران.
⦁ مجتبی حسین‌میرزایی، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ حسن عرب ساغری، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ قربانعلی رحمانی، مشاور خانواده، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ محمدمهدی صنعتی‌زاده، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه علمیه کرمان.
⦁ حجت قابل، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ سیدرضا ‌نسب، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ سیدحسن حسینی، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ عابدین کاظمی‌نیا، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه علمیه شهرکرد.
⦁ سیدمحمد فاطمی‌نسب، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ مصطفی کوپایی، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ خانم خلعتی، علوم تربیتی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ سعید حصاری، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ یوسف ی، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه علمیه یزد.
⦁ خانم اجتهادی، علوم تربیتی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ حسین امیری، روان شناسی بالینی و دکتری اخلاق، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ محمدعلی بخشیان، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ احمد پاکنهاد، مشاور خانواده مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ مرتضی عزیزی، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه و مرکز مشاوره حوزه همدان.
⦁ کاظم مرادی‌مال‌خلیفه، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ ابوذر مظفری، علوم تربیتی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ سیدمصطفی ، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه علمیه قزوین.
⦁ محمدحسین زارعی، مدیریت، مرکز مشاوره حوزه علمیه قزوین.
⦁ سیدجمال طبایی‌نژاد، مشاوره اسلامی، مرکز مشاوره حوزه‌های علمیه.
⦁ علیرضا صمدیاری، مشاور روان شناختی مرکز مشاوره حوزه علمیه گلستان
د. حوزه تخصصی تفسیر، فلسفه، ادیان، کلام جدید و کلام اسلامی:
⦁ اکبر میرسپاه، فلسفه و جامعه‌شناسی، عضو هیئت علمی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ سیداحمد رهنمایی، فلسفه تعلیم و تربیت، مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ سیداحمد غفاری قره‌باغ، استاد سطوح عالی حوزه علمیه، عضو هیئت علمی مؤسسه حکمت و فلسفه ایران.
⦁ سیدمحمود نبویان، استاد فلسفه مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ محمد فنایی اشکوری، عضو هیئت علمی گروه فلسفه مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ سیداکبر حسینی قلعه بهمن، عضو هیئت علمی گروه ادیان مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ امیر خواص، عضو هیئت علمی گروه ادیان مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ مهدی مشکی، عضو هیئت علمی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ محمدرضا فلاح شیروانی، استاد حکمت و فلسفه حوزه علمیه و رئیس مؤسسه فرهنگ و تمدن توحیدی قم.
⦁ محمود مقدمی، مدیرکل مطالعات پژوهش‌های تبلیغی حوزه و سطح چهار کلام اسلامی.
⦁ محمدحسین طاهری آکردی، ادیان و عرفان، مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ عبدالله فتحی، فلسفه، مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ مرتضی صانعی، عضو هیئت علمی گروه ادیان مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ رحیم بابانژاد، فلسفه، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ سیدحجت الله فقیهی، استاد فلسفه حوزه علمیه قم.
⦁ محمدحسین فاریاب، کلام اسلامی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ اسماعیل سلطانی، تفسیر، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ ابوالفضل ابراهیمی، روانشناسی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ فرزاد جهان‌بین، استاد فلسفه مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ صفدر الهی‌راد، استاد کلام و فلسفه دین مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ محمدرضا پیری، مبانی نظری اسلام، معاون پژوهش مؤسسه فتوح اندیشه و استاد مؤسسه مذاهب قم.
⦁ حسین نقوی، عضو هیئت علمی گروه ادیان و عرفان، مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ محمدجواد فرج‌نژاد، استاد معارف دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک.
⦁ یونس سبزی کریم‌آبادی، دانشجوی دکتری مدرسی انقلاب، استاد معارف دانشگاه.
⦁ عباس شریفی، علوم قرآن و حدیث، استاد معارف و اخلاق اسلامی.
⦁ سیدحسین فتوحی، مدرک سطح سه حوزه علمیه، استاد دروس علوم انسانی و معارف دانشگاه.
⦁ مجتبی سامع، فقه و مبانی حقوق، استاد معارف اسلامی دانشگاه.
⦁ ابراهیم یزدانی، سطح سه حوزه علمیه قم، استاد معارف اسلامی دانشگاه.
⦁ سیدمحمد ابطحی، قرآن و حدیث، استاد معارف اسلامی دانشگاه.
⦁ عنایت الله ماندگاری، تفسیر، استاد معارف اسلامی دانشگاه.

ه. حوزه تخصصی تاریخ، علوم ی، حقوق، مدیریت و اقتصاد:
⦁ سیدمحمدکاظم رجایی، عضو هیئت علمی گروه اقتصاد مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ قاسم روانبخش، استاد انقلاب اسلامی، عضو هیئت علمی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ محمدرضا باقرزاده، عضو هیئت علمی گروه حقوق مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ محمود دهقانی، عضو هیئت علمی گروه اقتصاد مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ محمدتقی نوروزی، مدیریت، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ جواد سلیمانی، استاد تاریخ مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ ابوذر مظاهری، علوم ی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ احمد نظارتی، دکتری تاریخ اسلام، استاد جریان شناسی اسلام و انقلاب.
⦁ حمزه‌علی وحیدی‌منش، علوم ی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ محسن رنجبر، تاریخ، مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ محمدحسن جعفری، مدیریت، مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ علی‌اصغر شکروی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ الیاس عارفی، فلسفه حقوق، استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم.
⦁ مجتبی درودی، مدیریت، مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ سعید باغستانی، عضو هیئت علمی گروه علوم ی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ نصرالله سخاوتی، علوم ی، عضو هیئت علمی مؤسسه امام خمینی (ره) و استاد حوزه علمیه قم.
⦁ حسن محمدی، محقق تاریخ و رسانه، استاد انقلاب اسلامی دانشگاه.
⦁ مهدی تابنده، مسائل انقلاب اسلامی، استاد دانشگاه آزاد اراک.
⦁ جواد غلامی، مدیریت وطرح‌ریزی، استاد مدیرت وطرح‌ریزی دانشگاه
⦁ سیدمصطفی رضوی‌مقدم، مدیریت، استاد مدیریت اجرایی دانشگاه
⦁ محسن منطقی، مدیریت، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) وحوزه علمیه قم.
⦁ علی‌امین رستمی، تاریخ اسلام، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ علی ضیاء بخش، علوم ی، استاد مؤسسه امام خمینی (ره) و حوزه علمیه قم.
⦁ علی مهدیان، پژوهشگر مکتب امام خمینی (ره).
⦁ مهدی شبان، پژوهشگر مکتب امام خمینی (ره).
⦁ محمدمهدی عباسی، پژوهشگر مکتب امام خمینی (ره).
⦁ حسین کاظم زاده، پژوهشگر مکتب امام خمینی (ره).
⦁ علی اخباری، پژوهشگر مکتب امام خمینی (ره).

کیهان در گفت و شنود امروزش نوشت:

گفت: از سایه جنگ چه خبر؟!

گفتم: آمریکایی‌ها از بیرون و برخی جریانات وابسته از داخل با مطرح کردن این دروغ شاخدار قصد ترساندن مردم و تسلیم آنها در برابر تحریم‌ها را داشتند!

گفت: الان که پشت سرهم اعلام می‌کنند که قصد جنگ نداریم و…؟!

گفتم: برای اینکه در منطقه چنان سیلی سخت و آبداری از مقاومت خورده‌اند که مجبور شده‌اند دنده عقب بگیرند!

گفت: پس چرا بعضی‌ها در داخل کشور هنوز هم در این شیپور فریب می‌دمند!

گفتم: نوکر یکی از خان‌ها هرچه از خان تعریف و تمجید می‌کرد کسی تحویل نمی‌گرفت. یک روز گفت خان ما مقامات برجسته‌ای دارد! هر شب به آسمان‌ها می‌رود و با ملائکه حرف می‌زند! مردم از این دروغ عصبانی شدند و پیش خان رفتند و پرسیدند؛ این چه ادعایی است؟! خان گفت؛ من تا دستشویی هم نمی‌توانم بروم چه رسد به آسمان‌ها؟! اهل روستا به نوکر خان گفتند؛ خود خان که حرفت را تکذیب می‌کند. گفت؛ خان غلط کرده و به گور پدرش خندیده که تکذیب می‌کند

از شایعه تا واقعیت: فریضه روزه یکی از مهمترین فریضه‌های اسلام و از نشانه‌های مسلمانان است که دشمنان برای آن برنامه‌های ویژه‌ای دارد؛ ایام رمضان یکی از آن بزنگاه‌هایی است که شدت هجمه‌ها علیه این فریضه الهی افزایش می‌یابد.

امروزه و با رشد و پیشرفت شبکه‌های اجتماعی این هجمه‌ و حملات شکل جدیدی به خود گرفته است؛ از زیرسوال بردن فلسفه روزه و تمسخر روزه‌داران گرفته تا تشکیک در اختلاف فقهی رویت ماه و مطالب جعلی مرتبط با این ماه.

* اعلام زودتر ازموعد ماه رمضان

پس از سی روزه اعلام شدن ماه شعبان، بسیاری این شایعه را مطرح کردند که مسئولان جمهوری اسلامی برای اینکه عیدفطر با ارتحال بنیانگذار انقلاب همزمان نشود، یک روز ماه رمضان را دیرتر اعلام کرده است( و باعث باطل شدن روزه مردم شده است)

اما واقعیت این نیست، در ادامه توضیحات یکی از اعضای ستاد استهلال را بخوانید:

۱- از اول هم عید فطر با رحلت امام خمینی مصادف نبوده و اگر کسی قبل از پذیرش و تکرار شایعات نگاهی به تقویم می‌انداخت چنین حرفی را نمی‌پذیرفت.
۲- پیش‌بینی شروع ماه قمری در اکثر ماه‌ها به طور دقیق امکان‌پذیر نیست ولی در بعضی از ماه‌ها از جمله عید فطر امسال با توجه به محاسبات و نقشه‌های رؤیت‌پذیری ما قطعا می‌دانیم شروع ماه چه روزی است. عید فطر امسال قطعا روز ۱۵ خرداد خواهد بود و زمان شروع ماه رمضان تاثیری در زمان عید فطر نخواهد داشت.
۳- بر اساس همان محاسبات و نقشه‌های رؤیت‌پذیری احتمال رؤیت هلال ماه رمضان در غروب یکشنبه ۱۵ اردیبهشت در ایران و مناطق اطراف بسیار ناچیز بود و نتیجه هم همان شد که پیش‌بینی می‌شد.

ضمن اینکه امسال دیگر مراجع از جمله آیت‌الله سیستانی در عراق نیز ماه شعبان را سی روزه اعلام کردند.

*  مگر ماه شب دوم آنقدر بزرگ می‌شود؟ 

در همین رابطه برخی با انتشار تصاویری مدعی شدند که قطر هلال ماه هم نشان می دهد که این نمی‌تواند تصویر ماه شب دوم باشد پس قطعا اشتباه ماه رمضان را یک روز دیرتر اعلام کردند.

اما این یکی از باورهای عامیانه و اشتباه‌های رایجی است که بین مردم وجود دارد یعنی اگر اندازه ماه بزرگ باشد یا ماه ارتفاع و روشنایی زیادی داشته باشد یا مطوق باشد تصور می‌کنند که ماه شب دوم است درحالی که از لحاظ علمی چنین موضوعی صحت ندارد.

* دیدن ماه کامل چند روز زودتر از شب چهاردهم

در چند روز اخیر نیز بسیاری این شائبه را مطرح کردند که ماه کامل(بدر) در شب سیزدهم ماه رمضان رویت شد،(درحالی که باید شب چهاردهم دیده می‌شد) پس دیدید که حرف ما درست بوده و ماه رمضان یک روز دیرتر اعلام کردند.

 اما علی ابراهیمی مدرس باشگاه نجوم برج میلاد با رد این شایعه می‌گوید: اگر مدار ماه به گرد زمین دایره وار بود بایستی همواره در شب چهاردهم به بدر می رسید. ولی مدار ماه به گرد زمین بیضی است و برخی شب‌ها زودتر و برخی شب‌ها دیرتر به ماه کامل یا بدر می‌رسد. اگر ماه در نیمه اول مدار در حالت حضیض یا نزدیکترین فاصله با زمین باشد زودتر به بدر می رسد و اگر در نیمه اول مدار در حالت اوج یا دورترین فاصله باشد، دیرتر به حالت بدر خواهد رسید.
با این حال هیچ گاه نمی توان از فاز ماه در تشخیص صحت یا اشتباه ابتدای ماه قمری پی برد.

- سید رضا قلمکاریان اصفهانی موسس و مدیر موسسه نجوم و علوم اسلامی کبریا هم در این باره می‌گوید: از رویت هلال تا رویت دوباره هلال، یک ماه قمری محسوب می‌شود. در این مدل طول یک ماه قمری ۲۹ یا ۳۰ روز خواهد شد. هلال های شب اول ماه  که برای نوع انسان قابلیت رویت  پیدا می‌کند، سه حالت خواهند داشت: هلال جوان و کم سن، هلال میانسال و هلال مسن (پیر).

در هلال‌های جوان، اهله ماه و به تبع آن بدر دیرتر رخ داده و ممکن است حتی به ندرت به شب شانزدهم بکشد اما در هلال‌های پیر به عکس، اهله زودتر رخ داده و ممکن است بدر و ماه کامل در شب سیزدهم  رخ دهد.

روزهایی از ماه که بدر (ماه کامل) دیده می‌شود

* شایعه بودجه نجومی ستاد استهلال

تعداد زیادی از کاربران و رسانه‌های بیگانه نیز امسال شایعه بودجه 15 میلیاردی ستاد استهلال را برای تشخیص دوبار رویت هلال ماه در سال مطرح کردند.

این درحالی است که هزینه این ستاد  یک درصد مطرح شده نیست ولغلب هزسنه حمل و نقل و تجهیزاتی است که در طول سالیان مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین این ستاد در طول سال فعالیت دارد و در ماه رمضان نیز گروه‌های داوطلبانه به آن‌ها اضافه می‌شود. این ستادها به صورت استانی فعالیت می‌کنند و ستاد استهلال مرکزی در دفتر مقام معظم رهبری وظیفه جمع‌آوری این گزارش‌ها را در طول سال دارد.

انتساب جمله جنجالی به ائمه جمعه؛ هرسال یک امام جمعه

برخی رسانه‌های ضدانقلاب هم همزمان با آغاز این ماه، جمله‌ای را به نقل از حجت‌الاسلام سیدعلی‌اصغر حسینی امام جمعه یاسوج منتشر کردند و نوشتند که وی گفته: ﻫﺮ‌ﺲ ﺩﺭ ﻣﺎه‌ ﺭﻣﻀﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﻭغ ﺑﻮﺪ ﻪ ﺭﻭﺯه‌ﺍﻡ، ﺭﻭﺯه‌ﺍﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﺍست!

اما واقعیت این است  این ترفندی است که رسانه‌های ضددین، همه ساله با نزدیک شدن به ماه مبارک رمضان به نقل از یکی از ائمه‌جمعه منتشر می‌کنند ؛ یک بار امام جمعه تهران، یک بار امام جمعه ارومیه، بار دیگر شیراز و این بار امام جمعه یاسوج!(

اینجا را بخوانید)

* شایعه معاف شدن مسلمانان از پرداخت مالیات

شایعه معافیت مالیاتی مرکل برای مسلمانان درماه رمضان یکی از شایعاتی است که امسال سر از فضای مجازی در آورد. شایعه‌ای که سعی دارد با ایجاد دوگانه‌ای در ذهن مخاطب، سردمداران غربی را دلسوز مسلمانان نشان دهد.

واقعیت این است که این شایعه در سال 2016 توسط یکی از رسانه‌های مراکشی منتشر شد و دویچه‌وله همان زمان در مقاله ای آن را تکذیب کرد.(

اینجا را بخوانید)

* شیطنت بی‌بی‌سی فارسی

بی‌بی‌سی فارسی یکی از رسانه‌هایی است که در راستای شبهه آفرینی علیه این ماه فعالیت می‌کند، به طور مثال این رسانه انگلیسی چند روز پیش از آغاز ماه مبارک رمضان مطلبی را با این عنوان که صبحانه نخوردن شما را می‌کشد» منتشر کرد.

* شایعه‌ای برای بدبین کردن مردم

شایعه وجود پنبه در حلیم از این دست شایعاتی است که چندسالی است درآستانه ماه رمضان مطرح می‌شود، درحالی که معاون فنی مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت عنوان کرد که با بازرسی‌های صورت گرفته بر روی مراکزی که از آنها شکایت شده بود و یا مراکزی که خودمان به آن‌ها مشکوک بودیم، به این نتیجه رسیدیم که عملاً هیچ‌گونه تخلفی در این زمینه در حلیم‌های به فروش رسیده صورت نگرفته است و این خبر کذب است.

این شایعات درحالی مطرح می‌شود که پیش از این، جریانی وجود داشت که برای خدشه وارد کردن به فلسفه روزه، احادیث غیرمعتبر و بعضاً جعلی مانند پیامبر میفرماید: هرکس خبر ماه مبارک رمضان را به دیگران بدهد آتش جهنم برایش حرام است» را منتشر می‌کردند.

پیش‌تر این این نیز انتشار شبهاتی مانند این که چرا باید سی روز، روزه گرفت؟  چرا در ادیان دیگر شرایط روزه راحت‌تر است؟ را در دستور کار خود قرار می‌دادند.(

پاسخ)

به گزارش خبرنگار 

خبرگزاری رسا در اصفهان، آیت الله محمد ناصری، استاد عرفان و اخلاق،  در مسجد کمرزرین اصفهان، با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) گفت: رمز استجابت دعا این است که قبل و بعد از آن صلوات بفرستید. پیامبر اعظم(ص) فرموده‌اند بوی بهشت در قیامت به اندازه ۵۰۰ سال راه را طی می‌کند، کسی که صلوات بر نبی اکرم(ص) بفرستد و بر آل ایشان صلوات نفرستد بوی بهشت را استشمام نخواهد کرد. کسی که بر ائمه معصومین(ع) صلوات می‌فرستد خداوند با هزاران صف از ملائکه بر او درود می‌فرستد.

وی در ادامه افزود: در زمان ظهور جمعیت زیادی از انبیاء و اولیاء رجعت خواهند کرد و در رکاب امام زمان(عج) قرار خواهند گرفت. گناهان ما موجب حجاب برای استجابت دعا خواهند شد و مانع استجابت دعا می‌شوند، اما صلوات باعث برداشته شدن این حجاب می‌شوند، حجابی که مانع رسیدن به حوائج است با صلوات برداشته می‌شود به همین جهت توصیه شده قبل و بعد از دعا صلوات بفرستید.

آیت الله ناصری با اشاره به روایتی اظهار کرد: در روز قیامت اعمال در میزان قرار خواهند گرفت، میزان وسیله سنجش مقدار گناهان و عبادات است، اگر صلوات فرستاده باشیم و مداومت بر صلوات داشته باشیم گناهان ما با بخشش و مغفرت مواجه خواهد شد، بنابر روایت دو چشمان امیرالمؤمنین علی(ع) میزان سنجش اعمال است.

استاد عرفان و اخلاق صلوات را دارای آثار و فواید بسیار سازنده و مفید برای دنیا و آخرت انسان توصیف کرد و گفت: صلوات رحمت واسعه خداوند را بر عالم وجود بیشتر خواهد کرد، ملائکه هم برای انسانی که صلوات می‌فرستد دعا خواهند کرد./1304/پ210/ق

✍ما "امام زمان" نمی‌خواهیم.

✅ در تهران مشغول صحبت با جوانی تقریبا ۲۰ ساله بودم، می‌گفت: به نظر من ما "امام زمان" نیاز نداریم، این همه می‌گویند "امام زمان" ظهور کن، ظهور کن، که چی؟ بیاید چه کند؟ مگر ما عقل نداریم که نیاز به "امام زمان" داشته باشیم؟

✅ خیلی تعجب کرده بودم که این گزاره‌ها چه ربطی به هم دارد، برای اینکه بهتر منظورش را بفهمم از او پرسیدم؟ مگر "امام زمان" می‌خواهد چه‌کار کند که اگر ما عقل داریم دیگر نیازی به او نداشته باشیم؟

✅ گفت: امام زمان می‌خواهد ما را مدیریت کند، امروزه هم مدیریت یک علم است و در دانشگاه تدریس می‌شود، ما با عقل خودمان می‌توانیم بهترین مدیریت را داشته باشیم و امروزه با روش‌های کاملا عقلانی و علمی که حاصل سال‌ها تجربه است، معلوم است که برای مدیریت یک جامعه چه باید بکنیم، نیازی هم به کسی که به ما بگوید بکن و نکن نداریم.

✅ از نوع صحبت کردن بنده‌خدا متوجه شدم، دچار یک غرور کاذب علمی شده چون ظاهرا چندترم هم در دانشگاه درس خوانده بود، علوم دانشگاهی را هم خیلی جدی گرفته بود. 

✅ برای اینکه هم غرور علمی‌اش را از او بگیرم تا بشود تازه با او صحبت کرد و هم اشتباهات مسلم‌گرفته‌اش نسبت به علوم دانشگاه را خراب کنم از او پرسیدم؟

⁉️خب به نظر شما مدیریت سوسیالیستی بهتر است یا لیبرال؟ اصلا ویژگی‌های مدیریت مبتنی بر لیبرال دموکراسی با لیبرال سرمایه‌داری چیست؟ و بنده‌خدا را بمباران سوالات از این دست کردم؛ 

✅ خلاصه بعد از کلی صحبت به این نتیجه رسیدیم که علوم جدید وحی منزل نیستند و هر کدام در مواجه با یک مسأله راهکارهای متفاوتی می‌دهند. 

آنچیزی که برای دوست تازه دانشجو شده خیلی جالب شده بود اینکه اصلا تعریف کارآمدی و خوب بودن هم در هر نوع نگاه متفاوت است، مثلا در نگاه سوسیالیستی در اقتصاد، یک جامعه با یک سری ویژگی‌ها جامعه ایده‌آل است و در نگاه لیبرال سرمایه‌داری یک جامعه و خلاصه در نگاه دینی هم یک جامعه‌ ایده‌آل است و برای اینکه متوجه شویم کدام یک عقلانی‌تر است یا بهتر بگویم جامعه ایده‌آل دینی چقدر عقلانی است و جامعه ایده‌آل دیگران چقدر غیرعقلانی، خوب است با همین عقل خودمان آنها را مقایسه کنیم.

✅ گام آخری که دوست دانشجو فارق از اینکه کدام جامعه ایده آل را بهترین جامعه فرض کند، قانع شد، فقط "امام زمان"(عج) است که می‌شود به عنوان یک رهبر و مدیر اجتماعی به او اعتماد کرد بحث "عصمت امام زمان(عج)" بود.

⁉️ از او پرسیدم فرض کن شما جامعه ایده‌آل هر مکتب که غربی‌ها به آن "اتوپیا" و ما "مدینه فاضله" می‌گوییم را بررسی کردی از کجا می‌دانی آن مدیر یا رهبر واقعا به تو راست می‌گوید؟ 

زندگی ویترینی یک طبقه محدود و اقلیت که برای ما به نمایش درآمده است را کنار بگذار و در مقام یک رهبر اجتماعی به زندگی توده مردم جهان حتی در همان کشورهای به ظاهر پیشرفته توجه کن و ببین چقدر رهبران این مکاتب در عهد خود برای رساندن توده مردم به جامعه ایده‌آل راست‌گفته‌اند و به نفع طبقه سرمایه‌دار عمل نکرده‌اند؟

اصلا فرض کن آن مدیری که می‌خواهی به او اعتماد کنی راست هم می‌گوید از کجا معلوم او راه رسیدن به آن هدف را درست انتخاب می‌کند و اشتباه نمی‌کند؟ 

فرق معصوم و غیر معصوم اینجاست که معصوم هم بهترین راه سعادت بشر را به بهترین شکل می‌شناسد و هم در سخن‌گفتن راست می‌گوید و هم در تشخیص اشتباه نمی‌کند، وقتی شما فهمیدی که معصوم یعنی "خیر محض" یعنی کسی که همه این ویژگی‌ها را دارد، رفتار عاقلانه چیست؟ هرچه بگوید بکن یا نکن، گوش نمی‌دهی؟!

شیوه صحیح قرآن به سر نهادن کدام است؟

بیشتر مردم در شب‌های قدر قرآن را به شکلی نادرست به سر می‌گیرند.

به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در آن بخش از دعا که قرآن‌ها را برابر چهره می گیرند، قرآن را به شکل استخاره باز کرده و روبروی چهره می‌گیریم. آنجا هم که بنا است قرآن بر سر گذاشته شود، بدون این که صفحه باز شده تغییر کند آن را روی سر قرار دهید. به این شکل که قرآن به شکل باز شده و رو به بالا باشد. یعنی صفحات و نوشته ها رو به آسمان و جلد قرآن روی سر قرار می‌گیرد. بعد از برداشتن قرآن از سر آن صفحه را علامت گذارده یا شماره صفحه را حفظ کنید تا سر فرصت مطالعه کنید. آنچه در این 2 صفحه به دست شما رسیده، تقدیری است که در شب قدر مقدر شده. یعنی خوانشی است بر احوالات شما در سالی که پیش رو دارید. اینگونه است که آن چه در شب قدر نازل می‌شود سرنوشت یک ساله را معین می‌کند. خوشا به حال آنانی که در این چند شب، هر شبشان صفحه ای روشن‌تر و پسندیده‌تر از شب قبل دارد.

 منبع: هزار و یک نکته علامه حسن زاده آملی

سم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله الذی هدانا سبل السلام و نهانا عن اتباع خطوات الشیطان و الصلاه و السلام علی افضل من دعا الی سبیل ربه بالحکمه و الموعظه الحسنه سیدنا ونبینا ابی القاسم المصطفی محمّد صلی الله علیه و علی اهل بیته الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین و اللعن الدائم علی اعدائهم اجمعین من الان الی قیام یوم الدین.

الهی هب لی کمال الانقطاع الیک و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک حتی تخرق ابصار القلوب حجب النور فتصل الی معدن العظمه و تصیر ارواحنا معلقه بعز قدسک الهی واجعلنی ممن نادیته فاجابک و لاحظته فصعق لجلالک فناجیته سرا و عمل لک جهرا.

محور بحث ما، شرح کلمات فقیه عارف، استاد بزرگوار مرحوم آیت الله پهلوانی بود. وارد بحث انس با قرآن شدیم و گفتیم که در این مکتب سلوکی، انس با قرآن، از ارکان سلوک به حساب می‌آید. جلوه­هایی از انس با قرآن را خدمت عزیزان عرض کردیم. بحث ما رسید به مسبحات. در باب مسبحات هم مطالبی مطرح شد و دو روایت در این زمینه، خدمت عزیزان نقل کردیم. بعد هم عرض کردیم یک مقداری مطالب باقی مانده، که به آنها توجه می­کنیم.

نامه ­ای مهم از یک جوان به علامه طباطبائی

در سال 1355 یک جوان بیست و دو ساله‌ای، نامه‌ای به مرحوم علامه طباطبائی رضوان الله تعالی علیه می‌نویسد. این نامه مضمونش این است که ایشان از مرحوم علامه تقاضای دستورالعمل‌های سلوکی می‌کند. این نامه، نامه جالبی هست. حالا اینکه آن جوان بیست و دو ساله، در زمان طاغوت، چطور علامه را پیدا می‌کند و نامه‌ای به ایشان می‌نویسد و مرحوم علامه جواب ایشان را می‌دهد، خدمت شما عرض  می­کنم. من متن این نامه را چون خیلی جالب هست، خدمت شما می‌خوانم. دلیل اینکه این نامه را عرض می‌کنم، شاهدم در جواب مرحوم علامه، در حین دو خطش است و اینکه چرا من این نامه را از ابتدا عرض می‌کنم برای این است که بدانید راه قرب الهی به روی همه، خصوصا جوانان باز است. کسی تصور نکند که راه بندگی و طی طریق قرب الهی، اختصاص به چهل ساله‌ها و پنجاه ساله‌ها دارد! اگر اینطور بود مرحوم علامه جواب نمی‌دادند. می‌گفتند حالا درس خودت را بخوان، هفت هشت ده سال دیگر بیا و جوابت را بگیر! اما مرحوم علامه جواب می‌دهد. و امّا متن نامه:

"بسم الله الرحمن الرحیم. محضر مبارک نخبة الفلاسفه و آیت الله العظمی جناب آقای طباطبائی ادام الله عمره ان شاء الله. سلام علیکم و رحمه الله و برکاته. کوتاه سخن آنکه جوانی هستم بیست و دو ساله. میزان تحصیل: پنجم ریاضی. اشتغالات فعلی: تحصیلات حوزه قم، حدود لمعه و اصول فقه [حدودا سال چهارم، پنجم حوزه‌ بوده] زاده [یعنی پدرم هم هست.] محیط زیست من: دو سال سربازی در تهران، شش سال کودکی در قم، تحصیلات اولیه و بیشتر تحصیلات دبیرستان نیز در قم. چند سالی هم کرمانشاه.

چنین تشخیص می‌دهم که تنها ممکن است شما باشید که به این سوال من پاسخ می­دهید [این خودش خیلی مهم است. که این جوان در سال 55 مرحوم علامه را کشف می‌کند و می‌داند که ایشان می‌تواند برای او راهگشا باشد. این نامه شامل سوالاتی هست که نوع جوانان این سوالات را دارند] در محیط و شرایطی که زندگی می‌کنم، هوای نفس و آمال و آرزوها بر من تسلط فراوانی دارند. [خب این گرفتاری نسل جوان ماست] و مرا اسیر خود ساخته‌اند و سبب آن شده‌اند که مرا از حرکت به سوی "الله" و حرکت در مسیر استعداد خود بازداشته و می‌دارند." این نکته مهمی است. یعنی فهمی که آدم از درد خویش دارد. چون ما یک بحثی داریم می‌گوییم در پزشکی آن چیزی که خیلی مهم‌تر از درمان است، تشخیص درد است. اینکه یک جوان بیست و دو ساله‌ای در دوران طاغوت، درد خودش را تشخیص داده که چیست؟ این خیلی مهم است. مطلب دیگر اینکه او برای درمان این درد، نزد کسی رفته که او طبیب این درد است. این درد را برایش برنامه دارد که چگونه درمان کند. چون گاهی اوقات درد خودمان را تشخیص می‌دهیم، می‌دانیم درد داریم؛ اما در راه درمان، گرفتار مشکلاتی می‌شویم. پیش هرکس و ناکسی می‌رویم. بدون تحقیق، بدون جستجو. به صرف اینکه یک عَلَمی در یک جا به نام سیر و سلوک و عبودیت و اینها برپا می‌شود، مجذوب می‌شویم. ده سال، بیست سال می­رویم. بعد می‌بینیم هیچی! عمرمان هدر رفت! اشتباه آمدیم. آن إنّیّت و خودبینی و غروری که داشتیم، به شکلی دیگر تقویت شده، به جای اینکه از بین برود!

برنامه عملی برای تسلّط بر نفس

این جوان در ادامه اینطور می­نویسد: "درخواستی که از شما دارم، برای من بفرمایید بدانم به چه اعمالی دست بزنم تا بر نفس مسلّط شوم و این طلسم شوم را که همگان گرفتار آنند، بشکنم و سعادت بر من حکومت کند. [وقتی اینها را برای مرحوم علامه مینویسد، بعد از درخواستش، یک تذکری به مرحوم علامه می‌دهد. می‌گوید:] یادآور می‌شوم، نصیحت نمی‌خواهم؛ و الّا دیگران ادعای ناصحیّت فراوان دارند. [چون خیلی از چیزها هست که جنبه نصیحتی دارد، ولی این شخص می‌گوید من نصیحت نمی‌خواهم. خیلی ها در جامعه هستند که آدم را نصیحت می‌کنند. فرد می گوید من تسلط به هوای نفسم ندارم. نصیحت می‌کنند که مواظبت کن. مراقب نفست باش. همین! مواظب باش در جامعه گول نخورید. مواظب باش تو را نبرند. اینها نصیحت است. اما این ها کافی نیست. این­ها درمان می‌خواهد]

دستورات عملی برای پیروزی لازم دارم. همان گونه که شما در تحصیلات خود در نجف، پیش استاد، فلسفه داشتید. همان شخصی که تسلط به فلسفه اشراق داشت. (مسموع است) [پرانتز زده مسموع است، یعنی آن طور که به گوش من خورده] بازهم خاطر نشان می‌سازم که نویسنده، با خود فکر می‌کند که شفاها موفق به پاسخ این سوال نمی‌شود. [یعنی می‌دانم که اگر من حضوری خدمت علامه برسم، نمی‌توانم پاسخ خودم را شفاهی بشونم.] وانگهی شرم دارم؛ [این هم یک نکته خیلی مهمی است. حالا من یک خاطره‌ای در این زمینه عرض می‌کنم.] وانگهی شرم دارم که بیهوده وقت گران مایه شما را بگیرم. لذا تقاضا دارم، پدرانه چنانچه صلاح می‌دانید و بر این موضوع می‌توانید اصالتی قائل شوید، مرا کمک کنید. در صورت منفی بودن [یعنی اگر نمی‌خواهید به من جواب بدهید] به فکر ناقص من لبخند نزنید و مخفیانه نامه را پاره کنید و مرا نیز به حال خود واگذارید. متشکرم 23/10/1355"

یک تذکر در مورد معاشرت با اولیای الهی

یک نکته‌ای که در این نامه وجود داشت، این بود که نوشته بود: من حضورا اگر بخواهم خدمت شما برسم، شرم دارم که بیهوده وقت گرانمایه شما را بگیرم. باید به این مطلب توجه داشته باشیم که در رابطه با معاشرت و گفتگوی با اولیای الهی، انسان باید خیلی مراقب باشد که اینها اذیت نشوند. اگر اذیت بشوند آثار سوء وضعی در زندگی انسان می‌آید.

خدا رحمت کند مرحوم آیت الله آقا شیخ محمد شجاعی را. اهل زنجان بود. از شاگردان مرحوم علامه طباطبائی بود. حدود دو سه سال پیش، مرحوم شد. ایشان خیلی هم گمنام بود. البته برنامه‌هایی از ایشان ضبط کرده بودند و این اواخر، رادیو قرآن و رادیو معارف پخش می‌کردند. ولی همین الان هم نامشان را بگویید، نوع جامعه ما ایشان را نمی‌شناسند. صاحب کتاب "مقالات" است، که سه جلد هست و انتشارات سروش چاپ کرده. کتاب خوبی هم هست. کتاب‌های دیگر هم دارد.

این خاطره ای که عرض می‌کنم تقریباً مال بیش از 20 سال قبل است! شاید 25 سال تا 30 سال قبل. من داشتم تلفنی با ایشان صحبت می‌کردم. یک مطلبی را از ایشان درخواست کردم. ایشان فرمودند: "نه! من به درد همین دانشجوها و اینها می‌خورم. شما که آقای بهجت را دارید، از ایشان استفاده کنید." مرحوم آیت الله بهجت آن موقع در قید حیات بودند. گفتم: "بله، ایشان هم هستند. آن استفاده‌ها در قالب سوال یا در جلسه‌ای که دارند، مسیر منزل‌شان به مسجد یا مسجد به حرم یا حرم به منزل، اینها انجام می‌شود." ایشان گفتند: "من آرزویم این است که ای کاش خانه‌ام نزدیک خانه آیت الله بهجت بود و هر روز از ایشان استفاده می‌کردم. منتها یک نکته‌ای را من به شما بگویم. شما از ایشان استفاده می‌کنید، خیلی مراقب باشید که ایشان اذیت نشود. این خیلی نکته مهمی است."

لذا گاهی می­شد که ایشان از حرم می‌آمدند بیرون، ما یک سوالی می‌کردیم، اما ایشان همان لحظه جواب نمی‌دادند! مشغول کار خودشان بودند. وقتیکه درب منزل می‌رسیدیم، ایشان جواب آن سوال را که مثلا ده دقیقه قبل پرسیده بودم، می‌دادند. خیلی هم ناراحت می‌شدند. یک روز به بنده گله کردند، گفتند: "بعضی‌ها نمی‌دادند که من مشغول سخن گفتن با چه کسی هستم! می‌آیند این رشته را قطع می‌کنند. در راه مثلا نماز مستحبی یا نافله‌ای می‌خواندم، کسی می‌آمد و با اصرار و اینها این رشته را قطع می‌کرد." این هم خودش یک نکته‌ای است که انسان در استفاده از اولیای الهی یک طوری باشد که اسباب اذیت اینها فراهم نشود، که آثار وضعی این در زندگی بیاید. مرحوم آیت الله بهجت، تعبیر می‌کردند، می‌فرمودند:  "میوه که به درخت باشد وقتی برسد، خودش می‌افتد. یعنی آن چیزی که برای ما مهم است، باید قابلیت نشان بدهیم." اگر انسان قابلیت نشان دهد، سهمش را به او خواهند داد. راهش را هم خود خدا می‌چیند " لَنَهدِیَنَّهُم سُبُلَنا".

راهکار عملی علامه طباطبائی در پاسخ به نامه

وقتی این جوان بیست و دو ساله نامه را خدمت علامه می‌نویسد، مرحوم علامه جواب این جوان را می‌دهند. متن جوابی که ایشان می‌دهند، این است. می‌فرمایند: "السلام علیکم [مرحوم علامه به یک جوان بیست و دو ساله! وقتی آدم به پاسخ نگاه می‌کند، می‌بیند که اگر یک بزرگواری هم این درخواست را کرده بود، مرحوم علامه همین طوری با همین ادبیات و لطافت‌هایی که در این جواب‌شان هست جواب می‌دادند.] فرمودند:

"السلام علیکم؛ برای موفق شدن و رسیدن به منظوری که در پشت ورقه مرقوم داشته‌اید، لازم است همتی برآورده، توبه‌ای نموده، به مراقبه و محاسبه بپردازید." او راهکار عملی می‌خواست. مرحوم علامه هم اول سطرش را با راهکار عملی شروع می کند: همت، توبه، مراقبه، محاسبه. اگر اینها نباشد، انسان به جایی نمی‌رسد! این اول راه است. همت، توبه، مراقبه، محاسبه. بعد مرحوم علامه شیوه مراقبه و محاسبه و اینها را مطرح می‌کنند، ولی چون شاهد عرض ما نیست، من آنها را نمی‌خوانم. شاهد عرض ما اینجاست، می‌فرمایند: "هر شب پیش از خواب، اگر توانستید سور مسبّحات یعنی سوره حدید، ، صف، جمعه، تغابن را بخوانید."  اعلی را هم که شب قبل عرض کردم. حالا اگر یک وقتی چیزی پیش آمد، شرایطش یک شرایط خاصی بود یا به او فشار می‌آمد و شخص نتوانست بخواند، مرحوم علامه در این نامه‌شان می‌نویسند: "اگر نتوانستید تنها سوره را بخوانید." حالا درباره سوره عرض خواهیم کرد که امام رضوان الله تعالی علیه یک دستوری در همین رابطه دارند.

ایشان پایین این دستور می‌نویسند: "و پس از بیست از روز از حال اشتغال [یعنی از آن زمانی که نامه من به شما رسید و مشغول شدید، بیست روز بعدش] حالات خود را برای بنده در نامه بنویسید." ببینید خیلی مسئله مهم است. مرحوم علامه یک نامه نوشته به جوان بیست و دو ساله و چند تا دستور می‌دهد. ماه رمضان چند روز است؟ یا 29 روز است یا یک ماه، یعنی 30 روز. علامه نوشته: " پس از بیست روز" یعنی ده روز از ماه رمضان کمتر. یعنی این باید حالات ایجاد کند. اگر کار درست انجام بگیرد، حالات انسان عوض می‌شود. آن جوان یک نامه نوشت. علامه پاسخ نامه را دادند. بعد علامه درخواست یک نامه می‌کنند! خوب دقت کنید سال 55. یعنی دو سال مانده به انقلاب. مرحوم علامه پیگیر است. نمی‌گوید حالا یک بچه طلبه‌ای آمده یک چیزی، نامه‌ای نوشته. پیگیر است که راه را برای او باز کند. بعد هم می‌نویسند: "ان شاء الله موفق خواهید بود و السلام علیکم؛ محمد حسین طباطبائی" مرحوم علامه اسم خودشان را می‌نویسند. بعد هم آن جوان، نامه دوم را برای مرحوم علامه می‌نویسد. حالا من دیگر آن نامه‌ها را عرض نمی‌کنم.

کدام آیات برای ژرف­نگران آخرامان نازل شد؟

غرض این است که در این مکتب تربیتی سلوکی، انس با مسبّحات جایگاه خاصی دارد. در بین این مسبحات، یکی شش آیه اول سوره حدید است و یکی آیات آخر سوره است و یکی هم سوره توحید است که روایت بالخصوص نسبت به اینها داریم؛ که اگر کسی مسبّحات را مشغول شود به این روایات هم عمل کرده. 

مرحوم علامه رضوان الله تعالی علیه در المیزان روایتی را از کتاب "کافی" مرحوم کلینی نقل می‌کند: "سُئل علی بن الحسین علیهما السلام عن توحید" یک مردی آمد از امام سجاد سوال از توحید کرد که توحید چیست؟ خوب دقت کنید "فقال إنَّ اللهَ عزّوجلّ عَلِمَ أنـَّه یُ فی آخر اَّمان اَقوامٌ مُتَعمِّقون" خدا می‌دانست در آخر امان یک اقوامی و مردمی پیدا می‌شوند که اینها ژرف­نگر هستند. متعمق هستند. اهل فکر و اندیشه هستند. "فَاَنزَلَ اللَّهُ تعالى "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" خدا برای این مردم، قل هو الله احد را نازل کرد "وَ الْآیَاتِ مِنْ سُورَة الْحَدِیدِ إِلَی قَوْلِهِ: وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ" سوره توحید، با شش آیه اول سوره حدید، خدا چون می‌دانست در آخر امان انسان‌های اهل فکری هستند، این آیات را فرستاد. یعنی حضرت با این بیان می‌خواهد به آن شخص بفهماند که اگر توحید می‌خواهید؟ توحید در قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ و این چند آیه اول سوره حدید هست. "فَمَنْ رَامَ وَرَاءَ ذَلِکَ فَقَدْ هَلَکَ" اگر کسی در باب توحید بخواهد بیش از "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ" و بیش از این آیات سوره حدید کنجکاوی کند، فَقَدْ هَلَکَ او دیگر خود را به هلاکت می‌اندازد؛ یعنی هر چه در باب توحید هست، اینجا است: "در قل هو الله و در سوره حدید".

بعد مرحوم علامه، در آن مکالماتی که بین مرحوم سید احمد آقای کربلایی و مرحوم آقای اصفهانی بوده که در کتابی به عنوان "توحید علمی و عینی" جمع آوری شده در آنجا آخر امان را معنا می‌کنند. ما خیال می‌کنیم که وقتی می‌گویند در آخر امان، افرادی اهل فکر هستند، یعنی الان. نه؛ این طور نیست. آخر امان یعنی زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله به بعد. ایشان می‌فرمایند: "آخرامان، زمان رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم است و آن حضرت را پیامبر آخر امان می‌گویند." یعنی این مال امت پیغمبر است. در بین امّت پیغمبر، افرادی هستند که اهل فکر هستند.

علامه نقل کردند که ملاصدرا وقتی که این آیات را شرح و تفسیر می‌کرد، وقتی به این حدیث می‌رسد؛ ملاصدرا شروع می‌کند به گریه کردن، گریه شوق. اشکش جاری می‌شود که خداوند بر ماها یک چنین آیاتی را فرستاده. جناب آقای حسن زاده آملی هم در "رساله أنه الحق" یک بیانی دارند، می‌فرمایند: این تعبیری که دارد متعمّقون و افرادی که ژرف نگر هستند، "برای اینکه عجز عرب بیانانی مانع بود از این که آیه "هُوَ الْأَوَّلُ وَ الاَخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ" را بفهمد. اما مثل ملاصدرا معنی این آیه را درک می‌کند. چنانکه خود گوید که من پیوسته در این آیات تفکر می‌کردم تا وقتی این حدیث را دیدم، گریه کردم از شوق." اینها انس‌شان با قرآن است.

معامله یک عمر با تفکّر در چند آیه می­‌ارزد

آن که عرض کردم امام رضوان الله تعالی علیه همچین دستوری دارند، در نامه‌ای که ایشان به مرحوم حاج احمد آقا می‌نویسند، در آنجا می‌فرمایند: "پسرم سوره مبارکه را مطالعه کن" [امام نفرمودند که قرائت کن! فرمودند مطالعه کن. یعنی هم باید قرائت کند، هم این سوره را مطالعه کند و روی آن فکر کند] که گنجینه‌هایی از معارف و تربیت در آن است." سوراخ دعا را ما گم کردیم. قرآن که در خانه همه ما هست. این هم دستور امام و مرحوم علامه. "پسرم سوره مبارکه را مطالعه کن که گنجینه‌هایی از معارف و تربیت در آن است و ارزش دارد [خوب دقت کنید! امام این نامه را اواخر عمرشان نوشته اند، با آن تجربه‌های معنوی و حاکمیتی] و ارزش دارد که انسان یک عمر در آنها تفکر کند. [یعنی یک عمر هفتاد ساله هشتاد ساله بنشیند روی این آیات فکر کند. اینقدر این آیات عمیق است در رابطه با توحید] و از آنها به مدد الهی توشه‌ها بردارد. خصوصا آیات اواخر آن از آنجا که می‌فرماید: "یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما تَعْمَلُونَ" تا آخر سوره. در همین آیه کوچک از حیث لفظ و بسیار بزرگ از حیث معنا، احتمالاتی است سازنده و هشدار دهنده."

من اینجا یک نکته کلیدی هم عرض کنم. مرحوم علامه این را در جلسات خصوصی‌شان فرمودند و ما از مرحوم آیت الله جعفری و آیت الله پهلوانی عرض می‌کنیم. وقتی شما آیات را نگاه می‌کنید، مطلبی که در صدر آیه آمده بعدش دیگر هر مطلبی که می‌آید، خصوصا آن فراز آخر آیه، همه در مقام تثبیت همان مطلب است. این آیه را نگاه کنید. مومنان! تقوا داشته باشید، نگاه کنید که ببینید که برای بعد از خودتان چه می‌فرستید "وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ" ببینید همه اش دارد این اتَّقُوا اللَّهَ را تثبیت می‌کند. دوباره وَاتَّقُوا اللَّهَ. خب یک وقت به توجیه و اینها نیفتید. "إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِما تَعْمَلُونَ" خدا آگاه است که دارید چه کار می‌کنید. این تثبیت می‌کند همان مطلب اول را. حالا به همین شکل که عرض کردم آیات قرآن را ببینید، خیلی لذت بخش است. حالا باز مطالبی هست از مرحوم آقای شاه آبادی. یک دستوری هم آقای حسن زاده آملی دارند که تعبیر می‌کنند تحفه‌ای بسیار بسیار شیرین. اگر عمری بود ان شاء الله عرض خواهیم کرد.

جلسه بیست و چهارم شرح کلمات عرفانی آیت الله پهلوانی

محور بحث ما کلمات فقیه عارف مرحوم آیت الله پهلوانی بود که در کتاب "عید وصال" جمع آوری شده. وارد یک بخشی شدیم تحت عنوان انس با قرآن که این بحث خودش بخش‌های مختلفی داشت. رسیدیم به بحث قرائت مسبحات ستّ که در این رابطه روایاتی مطرح شد. کلماتی از ارباب معرفت خدمت عزیزان عرض کردیم. یک چند مطلبی هم باقی مانده که آن را هم عرض می‌کنیم و وارد یک بخش جدیدی می‌شویم.

در باب کلمات عرض کردیم که امام رضوان الله تعالی علیه نسبت به قرائت سوره مبارکه که یکی از سوره‌هایی است که در همین مسبحات ستّ قرار دارد، توصیه‌هایی دارند. یک توصیه را در شب قبل عرض کردیم خدمت عزیزان که فرمودند "پسرم سوره مبارکه را مطالعه کن که گنجینه‌هایی از معارف و تربیت در آن است و ارزش دارد که انسان یک عمر در آنها تفکر کند." این را در شب قبل عرض کردیم.

توصیه‌­هایی از امام راحل پیرامون سوره حدید و

امام رضوان الله تعالی علیه در کتاب "اربعین حدیث"‌ خود، بیانی را از استاد بزرگوارشان مرحوم آیت الله شاه آبادی نقل فرمودند. فرمودند که: "جناب عارف بزرگوار و شیخ عالی مقدار ما، می‌فرمودند که مواظبت به آیات آخر سوره مبارکه از آیه شریفه " یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ" تا آخر سوره مبارکه، با تدبر در معنی آنها در تعقیب نمازها خصوصاً در اواخر شب که قلب انسان فارغ البال است، خیلی موثر است در اصلاح نفس." این هم یک بیانی که امام رضوان الله تعالی علیه از استاد بزرگوارشان مرحوم آیت الله شاه آبادی نقل کردند که اگر این مسبّحات را کسی قرائت کند، به این دستورات عمل کرده چون سوره هم در همین مسبّحات قرار دارد.

یکی از کتاب‌های امام رضوان الله تعالی علیه کتاب "شرح حدیث جنود عقل و جهل" است. در آنجا هم باز یک بیانی خود ایشان دارند نسبت به همین آیات پایانی سوره که می‌فرمایند: "و اگر آیات شریفه آخر سوره را از قول خدای تعالی " یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ" که آیه 18 است تا آخر سوره که مشتمل بر تذکر و محاسبه نفس و محتوی بر مراتب توحید و اسماء و صفات است، در یک وقت فراغت نفس از واردات دنیایی مثل آخر شب یا بین الطلوعین با حضور قلب بخواند و در آنها تفکر کند. امید است ان شاء الله نتایج حسنه ببرد." در جلسات قبل مفصل عرض کردم که در مکتب سلوکی مرحوم آیت الله پهلوانی و مشایخ‌شان، خود استفاده بردن از شب و این زمان بالخصوص یک حساب خاصی دارد. کلمات ایشان را عرض کردم که یکی از آن­ها همین فراغتی است که انسان در شب دارد که این برای استفاده خیلی راهگشا است.

یک بیان دیگر هم باز امام در همین زمینه در کتاب "آداب الصلاة" خود دارند. در آنجا می‌فرمایند که: "ذات مقدس حق که هر جا مناسب شده خود به لسان قدرت بندگان را دعوت فرموده مثلاً به معارف الهیه و توحید و تنزیه چون سوره مبارکه توحید و اواخر سوره و اوایل حدید و دیگر موارد کتاب شریف الهی." اینجا هم امام هم توصیه کرده‌اند به اوایل سوره حدید و اواخر سوره و سوره توحید.

ببینید من این کلمات را عرض کردم که بیانات شخصیت­هایی همچون امام، مرحوم آقای شاه آبادی، مرحوم آیت الله پهلوانی، حضرت آیت الله حسن زاده بود که قرص شوید در انجام این توصیه‌هایی که برای ما دارند. خب تا اینجا کلمات تمام شد.

روایتی در شب گذشته عرض کردیم به این مضمون که "چون خداوند می‌دانست که در آخر امان افراد متعمّقی هستند لذا این آیات اوایل سوره حدید و سوره توحید را فرستاد که اینها چون اهل تعمق هستند بهره‌های توحیدی خودشان را ببرند." مرحوم آیت الله پهلوانی در مقدمه کتاب "سرّ الاسراء" یک بیانی دارند که این حدیث را ذکر می‌کنند و می‌فرمایند: "فإنّهما [یعنی امام راحل‌مان رضوان الله تعالی علیه و مرحوم علامه طباطبائی رحمة الله علیه] کانا مصداقَین لقول علیّ بن الحسین علیهما السّلام حیثُ قال إنَّ اللهَ عزّوجلّ عَلِمَ أنـَّه یُ فی آخر اَّمان اَقوامٌ مُتَعمِّقون." در همین دوران خودمان یک مصداق از همین افراد متعمق، امام راحل است و یک مصداقش هم مرحوم علامه طباطبائی. این یک مقداری توضیح باقی مانده بود از جلسه قبل که عرض کردیم.

تحفه‌ای بسیار بسیار ارزشمند

یک وعده‌ای دادیم که یک تحفه‌ای استاد بزرگوارمان حضرت آیت الله حسن زاده آملی دارند که نقل فرمودند. تعبیر خودشان این است که "تحفه‌ای بسیار بسیار ارزشمند". که این می‌تواند راهگشا باشد. منتها در استفاده‌های معنوی خوب است که انسان این برنامه‌ها را به کار بگیرد. خود ایشان هم در ذیلش یکی دو خط مطلبی دارند. چون مطلب مربوط به همین مسبّحات است عرض می‌کنم. ایشان می‌فرمایند که: "شایسته است دستوری بسیار بسیار گرانقدر و ارزشمند به رسم بهترین تحفه و عطیّه به حضور گوهرشناس قدردان تقدیم بدارم." این دستور یک روایت است. تا اینجا گفته ایشان بود و بقیه‌اش روایت است.

علامه حسن زاده سند روایت را اینگونه فرمودند که قاضی قُضایی در کتاب "دُستور معالم الحِکَم و مأثور مکارم الشیَّم من کلام امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام" این روایت را نقل می‌کند که براء بن عازب می‌گوید: " دخلتُ علی علی (علیه السلام) فقلتُ: یا امیرالمؤمنین سألتُکَ بالله الّا خصَصَتنی بأعظمِ ما خصَّک به رسول الله - (صلی الله علیه وسلم) - ممّا خصَّه به جبریل ممّا أرسله به الرّحمن عزّوجل." می­گوید من وارد شدم بر امیرالمومنین و آن جناب را به خدا سوگند دادم که مرا به اعظم اسمائی که خداوند رحمان جبرئیل را به ارسال آن مخصوص داشت، و جبرئیل هم رسول خدا را و آن حضرت هم شما را مخصوص داشت، آن را به من بگویید. ما را مخصوص کن به آن چیزی که جبرئیل برده برای پیغمبر، پیغمبر هم برده برای امیرالمومنین. آن را به من بگو. آن اعظم اسماء چیست؟ 

"فقال: لولا ما سألتَ ما نشرتُ ذکرَ ما اُرید أن أستُرَه حتی اُضَمَّنَ لَحَدی." حضرت فرمودند که اگر درخواست و سوال تو نبود، من اراده کرده بودم که تا آن وقتی که من را در لحد قرار می‌دهند، به کسی این را نگویم. ولی تو سوال کردی.

دستورالعملی از امام علی (ع) برای رفع مشکلات بزرگ

حضرت در ادامه می­فرمایند که:"إذا أردتَ أن تَدعُوَ بإسم الله الأعظم" اگر خواستی خدا را به اسم اعظم بخوانی "فاقرأ من اوّل الحدید ستَّ آیات، و آخِر ال هو الله الذّی لا اله الا هو، الی آخرها." شش آیه اول سوره حدید را بخوان و آخر سوره از هو الله الذی لا اله الا هو تا آخر. "فاذا فَرَغتَ فتکَلَّمت." وقتی که را هم خواندی حرف بزن. چه حرفی بزنیم؟ چه بگوییم؟ "فقل: یا مَن هو کذلک" ای خدایی که چنین هستی. چون هم شش آیه اول سوره حدید و هم این آیه آخر سوره آیات توحیدی است. "إفعل بی کذا و کذا." با من اینطور کن. حاجتت را بخواه و بگو که من این را می‌خواهم. در اینجا طبق این روایت امیرالمومنین قسم جلاله می‌خورند: "فوالله لو دعوتَ به علی شقیٍّ لَسَعِد." اگر این کار را انجام دهی و نسبت به یک انسان شقی درخواست کنی، او سعادتمند خواهد شد و از شقاوت خارج می‌شود.

"قال البراء: فوالله لا أدعوبها لدنیا ابدا." براء گفت: من این را اصلا برای دنیا نمی‌خواهم. "قال علی (علیه السلام): أصَبتَ" حضرت فرمودند: درست است این را برای دنیایت نخواه. "کذا أوصانی رسول الله (صلی الله علیه وسلم) غیرَ أنّه أمَرَنی" پیغمبر هم همین طور من را وصیت کرد. منتها سفارش کرد و دستور داد که "أن أدعوَ بها فی الاُمور الفادِحَه." در آن امور مشکل و خیلی مهم این دستوری که به تو دادم را انجام بده.

عرض کردیم که یکی از مسبّحات سوره حدید است و یکی هم سوره . آیاتی که در این روایت هم آمده در کدام سوره است؟ در همین سوره حدید و . حالا اگر کسی انس بگیرد و قبل از خواب این شش سوره را بخواند، خیلی آثار و برکات دارد.

آیت الله پهلوانی هنوز هم گمنام است

من اینجا یاد یک خاطره‌ای افتادم که این نشانه عظمت استاد بزرگوار مرحوم استاد آیت الله پهلوانی است. مقام معنوی و علمی و آثار حضرت آیت الله حسن زاده آملی معروف و مشهور است. اما مرحوم آقای پهلوانی گمنام است. این مرد هنوز هم گمنام است! کسی ایشان را نمی‌شناسد. از ایشان گمنام­تر مرحوم آیت الله آقا سید عبدالله جعفری تهرانی است.

در مراسم بزرگداشت مرحوم آیت الله پهلوانی، در همان ایامی که ایشان از دنیا رفته بودند، یک جزوه‌ای را چاپ کردند که یک مختصری از زندگینامه ایشان بود و برخی از توصیه‌های ایشان و معرفی برخی از آثارشان. روی جلد این کتاب، عکس مرحوم آیت الله پهلوانی بود. خوب دقت کنید. در جلسه بزرگداشت، بنده این را خدمت استادمان جناب آقای حسن زاده آملی دادم. ایشان وقتی که این جزوه را گرفتند و چشم‌شان افتاد به عکس آیت الله پهلوانی، با دست چپشان، این قسمت چپ قبا را به حالت کنار زدن آوردند جلو، بعد با دست راست‌شان عکس را گذاشتند روی قلب‌شان و همین طور این عکس را روی قلب مبارک‌شان می‌مالیدند. بعد فرمودند که: "من از ارادتمندان ایشان بودم." این کتاب "جمال آفتاب" که ده جلد شرح دیوان حافظ است، یکی از علل چاپ این کتاب، اصرار آیت الله حسن زاده بود که آمدند منزل آیت الله پهلوانی و درخواست کردند. ایشان حتی ناشر را آورده بودند که این کتاب چاپ شود.

خب یک توفیقی بود که در ماه مبارک رمضان ما هر شب اسم این بزرگوار را ببریم. یقین هم داریم که این مطالبی که الان دارد به زبان ما جاری می‌شود و استفاده‌هایی که می‌شود، عنایات خودشان است. هم ایشان هم حضرت آیت الله جعفری تهرانی.

برنامه­‌ای برای خواندن سوره توحید

یکی از جلوه‌های انس با قرآن در مکتب تربیتی مرحوم آیت الله پهلوانی رضوان الله تعالی علیه و همین طور حضرت آیت الله آقا سید عبدالله جعفری تهرانی و مشایخ‌شان سوره توحید است. در یکی از جلسات عرض کردیم که ایشان قریب چهل سال در وقت سحر با حال توجّه، سوره توحید را می‌خواندند و هدیه می‌کردند به انبیاء الهی و تعریف کردیم که در آن مکاشفه یا رؤیای صادقه­ای که داشتند دیدند که انبیاء آمده‌اند برای تشییع ایشان و گفتند که "این شاید مال همین سوره‌های توحید بوده که من می‌خواندم." در هر سحر صد مرتبه.

منتها اگر کسی بخواهد انجام دهد به این شکلی است که من عرض می‌کنم. این هم راحت‌تر هست و هم توصیه‌ای بود که حضرت آیت الله جعفری تهرانی کردند. ایشان فرمودند که: "در هر شب [شب یعنی از غروب تا اذان صبح] صد مرتبه سوره توحید، صد مرتبه صلوات." مجموعه اینها زمانی نمی‌برد. نزدیک ده دقیقه آن صد مرتبه توحید است و صلوات هم که مشخص است که صد مرتبه زمانی نمی‌برد. اگر در بین کارهای‌تان پخشش هم بکنید، عیبی ندارد. ایشان فرمودند: "این برنامه‌تان باشد تا آخر عمر. از روز شنبه هر دو هفته به نیّت چهارده معصوم این کار را انجام دهید."یعنی چه؟ یعنی روز شنبه این صد تا توحید و صد تا صلوات را هدیه می‎کنید به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم، روز یکشنبه هدیه می‌کنید به امیرالمومنین علیه السلام، روز دوشنبه صدیقه طاهره سلام الله علیها و همینطور هر روز برای یکی از معصومین تا جمعه دوم که هدیه می‌شود به امام زمان روحی و ارواح من سواه فداه. دوباره از شنبه شروع می‌کنید. به همین شکل دو هفته این برنامه‌تان باشد. خیلی آثار و برکات دارد. اگر می‌خواهید آثار و برکاتش بیشتر شود، نیابت کنید از طرف همه انبیاء و صلحا و اولیای الهی و شهدا و هدیه کنید در روز اول به رسول خدا و روز دوم به امیرالمومنین و همینطور ادامه دهید.

آن روایات نیابت را هم که قبلا عرض کردیم که نه تنها چیزی از شما کم نمی‌شود بلکه چیزی هم به شما اضافه خواهد شد. و عرض کردیم که سالک باید زرنگ باشد. وقتی یک عملی را انجام می‌دهد سعی کند در آن کار عنایات ربوبی و اولیای الهی را به سمت خودش بیشتر جذب کند و اوصیای معصومین هم اوصیای انبیاء هم خصوصاً ذوات مقدسه دوازده امام و صدیقه طاهره سلام الله علیها اینها بدهکار کسی نمی‌شوند اینها تلافی خواهند کرد به چند برابر.

آمرزش پنجاه سال گناه!

خب این دستور مبنا و روایاتی دارد که بعضی از این روایات را بخوانیم تا ببینید که این سوره توحید با آدم چه می‌کند!؟ در یک روایتی هست از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که فرمودند: "مَنْ قَرَأَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مِائَةَ مَرَّةٍ حِینَ یَأْخُذُ مَضْجَعَهُ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذُنُوبَ خَمْسِینَ سَنَةً" کسی که هنگام خوابش صد مرتبه سوره توحید بخواند خدا گناه پنجاه سال او را می‌بخشد. البته حق الناس و اینها را انسان باید برود بدهد. یا اگر نمازی از او قضا شده باید به جا آورد. کارهایی که قضا بردار است و باید جبران کند را باید اقدام بکند.

روایت دیگر از امام صادق صلوات الله و سلامه علیه است که: "إِنَّ اَلنَّبِیَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ صَلَّى عَلَى سَعْدِ بْنِ مُعَاذٍ وَ قَالَ لَقَدْ وَافَى مِنَ اَلْمَلاَئِکَةِ لِلصَّلاَةِ عَلَیْهِ تِسْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ" حضرت به سعد بن معاذ نماز میت خواندند. فرمودند نود هزار ملک آمده بودند شرکت کرده بودند در مراسم نماز بر جنازه سعد "وَ فِیهِمْ جَبْرَئِیلُ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ" یکی از این ملائکه که آمده بود بر سعد نماز بگزارد جبرائیل بود. "فَقُلْتُ یَا جَبْرَئِیلُ بِمَا اِسْتَحَقَّ صَلاَتَکُمْ عَلَیْهِ؟" پیغمبر می‌فرماید که من از جبرائیل سوال کردم که چه شد که شما آمدی؟ سعد چه عملی را انجام داده بود که توی جبرائیل که ملائکه الهی هستی و نود هزار ملک دیگر آمدند و بر این جنازه نماز خواندند. "قَالَ یَقْرَأُ قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ قَائِماً وَ قَاعِداً وَ رَاکِباً وَ مَاشِیاً وَ ذَاهِباً وَ جَائِیاً." جبرئیل در پاسخ عرض کرده به خاطر اینکه این خیلی اهل سوره توحید بود. سوار می‌شد، روی زمین راه می‌رفت، می‌نشست، می‌ایستاد، رفت و آمد می‌کرد، مشغول سوره توحید بود. این اثر آن التزام عملی به سوره توحید بود که این آثار را برای او داشت.

اکسیر احمر

روایت دیگر را ابوبصیر از امام صادق صلوات الله و سلامه علیه نقل می‌کند. این روایت را وقتی یکی از اساتید ما نقل کردند، فرمودند که "خواندن صد مرتبه سوره توحید، اکسیر احمر است." اکسیر را می‌گویند که یک ماده‌ای هست که وجود خارجی ندارد. به کتب لغت وقتی مرا